In een partij die nooit een echte wedstrijd was zette Kevin De Bruyne zijn team definitief op weg naar het WK 2022. Wat hebben we geleerd uit deze WK-kwalificatiecampagne?
Voor de vijfde keer op rij plaatsen de – ongeslagen, want 19 op 21 – Rode Duivels zich daarmee voor een tornooi. Nooit eerder in de geschiedenis van de nationale ploeg lukte dat.
Succes went, bleek ook gisteren tegen Estland weer. Toen de bezoekers, die nooit in de match zaten, alsnog verrassend scoorden, ging er her en der in het stadion zowaar iemand fluiten. De recente nederlagen in de Nations League sloegen wonden.
Vrij snel verstomde die kritiek. Dries Mertens zette Kevin De Bruyne vrij en aan de tweede paal kopte Thorgan Hazard de bal overhoeks binnen: 3-1 en de tickets voor Qatar konden definitief geboekt worden. Daar kijkt tegenwoordig niemand meer van op, zo verwend zijn we door het succes.
King Kev
In een match met veel afwezigen – Toby Alderweireld, Youri Tielemans en Romelu Lukaku om maar de belangrijksten te noemen – koos Roberto Martínez voor zijn zekerheden: dezelfde tactiek, de enige ‘nieuwigheid’ was een test met Timothy Castagne in de driemansverdediging. Die deed alles attent, geholpen door de offensieve onmacht van de Esten.
Offensief zet zo’n positie een rem op zijn rendement, maar veel wijzer werd niemand van zijn verdedigende capaciteiten. Dinsdag is er misschien een nieuwe kans, in en tegen Wales dat zijn laatste kaarten op tafel gooit.
Na een overtuigende 5-1 tegen Wit-Rusland hebben de Welshmen aan een gelijkspel tegen de Belgen genoeg om barrages af te dwingen. Bij verlies hangt veel af van het duel tussen Tsjechië en Estland. Maar het kan zomaar dat de Tsjechen er straks in Qatar niet bij zijn. En Bale en co weer wel.
Voor de rest geen vernieuwing of experiment. Hans Vanaken kreeg de positie in de pocket en niet die van Tielemans. Die was voor De Bruyne die strooide met passes, zich altijd beschikbaar maakte, reageerde in de omschakeling, en bij de opbouw van achteruit de man was die het spel van kant verlegde.
King Kev amuseerde zich, voor het eerst in maanden als Rode Duivel. Zijn inbreng in deze kwalificaties was niet zo groot, het was tegen de Esten pas zijn derde basisplaats in zeven matchen, maar hij regeert nog steeds. De dip is weg, het speelplezier met daarbij de vorm is terug. De Bruyne verraste deze week zelfs door te zeggen dat hij pro een WK om de twee jaar is. Op voorwaarde dat spelers elk jaar voldoende rust krijgen.
Wanneer dat dan moet, is werk voor de kalendermaker.
Back-up voor Lukaku
Veel fun was er ook bij Christian Benteke, een eerste keer in de basis sinds november 2019. Direct een goal, betrokken bij andere gevaarlijke acties voor de rust, aangever van de 2-0 (Carrasco, zijn eerste in deze voorronde) erna. Anders dan Michy Batshuayi straalde hij wél gretigheid en betrokkenheid uit in het samenspel. Je kan Lukaku – vijf goals in vier kwalificatiewedstrijden – nooit uit de ploeg zetten, maar er is een back-up.
Roberto Martínez liet in de 82e minuut nog Charles De Ketelaere en Divock Origi invallen. Speler 32 en 33 in deze voorronde van zeven wedstrijden tot dusver. Zeggen dat het altijd dezelfde zijn die spelen, is de waarheid geweld aandoen. Maar wie zijn neus aan het venster wil steken, moet het echt met mondjesmaat doen. En er dan zeer snel staan. Beiden probeerden, zetten ook een goeie combinatie op, maar tot een goal leidde het niet.
Wie van hen gaat straks mee naar Qatar?
De oude Eden
En zo werd het – bij momenten – toch nog een beetje leuk in een flink gevuld stadion met een bij wijlen enthousiast publiek. Spelers gingen soms geconcentreerd en snel tikken, andere keren op zoek naar open doekjes, Eden Hazard en De Bruyne kregen ze.
Hazard heeft nog een jaar – Qatar begint half november – om de oude te worden. Vooral spelritme ontbreekt, de korte bewegingen zijn er, maar in de halve finale van de Nations League bleek dat het verschil maken tegen de toppers niet evident is.
Zelfs tegen Estland was dat het niet. Leuke dingen, zich vaak aanbiedend ook en veel betrokkenheid, bemoedigend allemaal zeer zeker, maar soms ging het ritme er nog een beetje uit. Of was het allemaal net niet scherp genoeg.
Wat hebben we geleerd?
Wat leerde deze kwalificatie, die financieel zo belangrijk is nu de FIFA, in haar pogingen om landen meer warm te maken voor een hogere frequentie van het tornooi haar prijzengeld fors optrok? Dat de Belgen een bredere basis hebben gekregen, maar dat de mensen die het verschil maken toch nog altijd De Bruyne en Lukaku heten.
Dat een paar anderen goeie stappen zetten: Castagne is de nieuwe Nacer Chadli, op diverse posities inzetbaar. Jason Denayer is de chef verdediging, de man met de meeste speelminuten tot dusver. Je weet wat je aan hem hebt: veel atletisch vermogen, een zuivere verdediger, die amper overtredingen begaat en zelden tot nooit rood pakt.
Thomas Vermaelen startte tegen Wales, viel aan de rust uit, en sindsdien heeft Denayer het overgenomen. Ook in de Nations League. Hij is tot nader order de vaste centrumverdediger. Aan Dedryck Boyata om zijn niveau op te trekken.
Verder bracht deze WK-kwalificatie ook de doorbraak van Hans Vanaken (vier keer in de basis in zeven matchen) en vooral de energie ook van Alexis Saelemaekers die zo makkelijk de weg naar doel vindt. Ook nu weer scoorde hij, al werd die goal nog afgekeurd. Mag hij over een jaar mee het vliegtuig op? Wellicht.
Outsider
Zijn we daar favoriet? Wellicht niet, daarvoor kwamen de klappen van 2021 te hard aan. Afhankelijk van de vorm van het moment hooguit een stabiele outsider die wel kan verrassen als het dit keer allemaal wel weer wat mee zit. Elk WK heeft zo zijn ploeg: de Kroaten in 2018, Nederland in 2014.
En dan is het zeker aan de volgende generatie, die nu in de wachtkamer zit. Die van de U21, die van de A-ploeg. Vizier op Amerika 2026.
De volgende afspraak met de nationale ploeg is – na dinsdag het slotakkoord in Wales – 16 december. Dan wordt geloot voor de volgende Nations League, die voor het grootste deel de junimaand (4 matchen tegen toplanden) zal kleuren.
Maart 2022 die de jonkies mogen inkleuren. Op een moment dat de CL voor beslissende maanden staat, zullen in twee oefeninterlands zij allicht een kans krijgen. Geen toplanden zullen dat worden, er zijn later op de zomer sterke affiches genoeg. Want vanaf juni gaat het recht richting Qatar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
