De man in vorm bij een herboren AA Gent is Roman Jaremtsjoek, vorige zomer langs de achterdeur de Ghelamco Arena binnengekomen. Als de 22-jarige Oekraïner zich zo blijft ontwikkelen, wandelt hij straks langs de grote poort weer naar buiten. Een kennismaking.
De eerste weken bij AA Gent waren moeilijk voor Roman Jaremtsjoek. Nadat hij een halfjaar weinig aan spelen toekwam bij Dinamo Kiev, liet zijn conditionele toestand te wensen over. Ook zijn zelfvertrouwen bevond zich op een dieptepunt. ‘Dinamo Kiev had de voetballer in mij gedood’, vertelt hij daarover.
En dan was er nog het taalprobleem. Jaremtsjoek sprak enkel Russisch en Oekraïens, de eerste dagen deed hij in de kleedkamer zelfs geen moeite om te communiceren met zijn ploegmaats. ‘Dat had weinig zin’, aldus de jonge Oekraïner. ‘Gelukkig kon ik in die periode terugvallen op mijn vrouw Christina en op mijn hondje.’ Een pup dat hij en Christina meteen gingen halen bij aankomst in Gent. Een Duitse Spitz, zo blijkt – what’s in a name.
Voetbal is zo onvoorspelbaar. Soms zit je op het paard, soms hang je eronder.’
Dik zes maanden later is de hemel helemaal opgeklaard voor het jonge gezinnetje. Onder de vleugels van Yves Vanderhaeghe ontbolsterde Jaremtsjoek, zij het dan als flankaanvaller. Sinds de winterstop was hij tegen Lokeren, Antwerp, STVV en KV Mechelen telkens beslissend.
Met de communicatie verloopt het ook al vlotter, de privélessen Engels werpen vruchten af. De voetbaltermen heeft hij onder de knie, maar voor een uitgebreid interview met Sport/Voetbalmagazine doet de Oekraïense revelatie toch liever een beroep op landgenote Anna Bondarenko, zijn lerares Engels. Hij vertelt honderduit, gooit er geregeld een schalkse lach tussen, zijn staalblauwe ogen stralen. Wat ook opvalt wanneer hij tegenover je staat: Jaremtsjoek (1m91) is een imposante atleet.
Blijkbaar was de duelkracht een eerste werkpunt toen je in Gent arriveerde?
Roman Jaremtsjoek: ‘Ik weeg nu vier kilo meer dan toen ik hier aankwam. Spiermassa, hè. Ik kreeg meteen schema’s mee: een strikt dieet, veel fitness en extra trainingen. De sleutel is hard werken en jezelf niet voorliegen. Wedstrijdritme deed ik op bij de U21 van Gent. Je mag niet vergeten: ik kwam toen het seizoen al bezig was, terwijl ik fysiek zeker niet top was. Ik ben aangenaam verrast door de professionele begeleiding bij AA Gent. Dinamo Kiev mag dan wel bekendstaan als de topclub van Oekraïne, ze kunnen daar nog veel leren van hoe men het hier aanpakt.’
Ook mentaal was er naar verluidt wel wat oplapwerk?
Jaremtsjoek: ‘Toen ik bij Gent arriveerde had ik nul zelfvertrouwen. Dinamo Kiev had de voetballer in mij gedood, het plezier in het spelletje was weg. Ik voelde daar de ontevredenheid en de boze blikken van mijn ploegmaats en de trainers, alsof ik alleen maar slechte dingen deed. Bij Gent krijg ik respect en steun, ik voel me gewaardeerd. Vanaf mijn tiende zat ik bij Dinamo Kiev. Bij de jeugd probeerde ik mij te bewijzen met daden, niet met woorden. Ik vind nog steeds dat ik meer kansen verdiende bij de eerste ploeg.’
Een type Jarmolenko
Aanvankelijk presteerde je vooral in de thuismatchen. Je bent dat gaan aankaarten bij Yves Vanderhaeghe, die een beurtrol installeerde tussen jou en Mamadou Sylla: hij uitmatchen, jij thuismatchen. Het is best ongewoon dat een speler daar zelf om gaat vragen bij zijn trainer.
Jaremtsjoek: ‘Ik heb dat uitcomplex inderdaad aangekaart bij de trainer. Iedere voetballer voelt zich in het ene stadion of op die ene grasmat beter dan op de andere. Ik besef dat het een volgende stap moet zijn in mijn ontwikkeling om daar minder mee bezig te zijn. Nadat ik tegen Standard in de slotfase de winning goal scoorde, was ik totaal van de wereld. Toen ik achteraf de beelden zag, besefte ik pas hoe belachelijk ik me gedroeg.’ ( lacht)
Sinds de winterstop vind je vlot de weg naar doel. Nochtans niet evident, want je opereert nu vanop de flank. Hoe verklaar je die ontwikkeling?
Jaremtsjoek: ‘Van zodra je een doelpunt of een assist kunt meepikken, stijgt je zelfvertrouwen automatisch. Het is de eerste keer in mijn carrière dat ik op de flank gezet word, maar eerlijk: het bevalt me wel. Je komt er vaker aan de bal. De eerste matchen voelde het onwennig, ik wist niet of ik die rol wel kon invullen zoals de trainer dat verwachtte. Toen Vanderhaeghe me tijdens de winterstage vroeg om op de flank te spelen, dacht ik eerst: ‘Huh, wat?!’ ( lacht) Ik speel waar de trainer me nodig heeft, maar als ik mag kiezen, gaat mijn voorkeur uit naar de linkerflank, daar krijg ik meer ruimte om een actie te maken richting doel.’
Je jeugdhelden waren Andrej Sjevtsjenko en Zlatan Ibrahimovic. Heb je in je hoofd al de knop omgedraaid, beseffende dat je misschien meer toekomst hebt als flankaanvaller dan als diepe spits?
Jaremtsjoek: ‘Een goede speler moet op elke positie uit de voeten kunnen. Kijk maar naar Andrej Jarmolenko bij Borussia Dortmund: hij was in Oekraïne ook een echte spits en nu wordt hij uitgespeeld op de flank. Wij zijn gelijkaardige voetballers. Zlatan en Sjevtsjenko waren voorbeelden op vlak van efficiëntie. Hun koelbloedigheid en zelfzekerheid voor doel zou ik ook wel willen hebben.’
Sjevtsjenko is dezer dagen bondscoach van Oekraïne. Kent hij jou?
Jaremtsjoek: ( lachje) ‘We hebben elkaar enkele keren gezien, maar meer dan een goeiedag is er niet gezegd. Ik was jeugdinternational, maar de nationale ploeg is een verre droom, ik moet me eerst concentreren op Gent.’
Dinamo Kiev werd de voorbije jaren getraind door Sergej Rebrov, een andere legende uit het Oekraïense voetbal en eveneens een spits. Hij is ook trainer geweest van het reserveteam bij Dinamo. Veel geleerd van hem?
Jaremtsjoek: ‘In feite heb ik niet zo vaak met hem gewerkt. Ik heb wel veel opgestoken van zijn Spaanse technische staf, vooral dan van fysiektrainer Raul Riancho. Dezelfde mensen die onder andere Fernando Llorente hebben opgeleid.’
Wat deed je besluiten dat je weg moest in Kiev?
Jaremtsjoek: ( droog) ‘Ze hadden me niet meer nodig. Ik heb er zeer lastige maanden gekend, ik lag er ’s nachts dikwijls wakker van. Ik ben blij dat die periode achter de rug is en ik prijs me gelukkig dat een grote club als AA Gent wel in mij gelooft en mij deze kans biedt.’
Het voetbal van AA Gent
Was je verbaasd dat er plots een Belgische topclub aan je mouw trok? Uiteindelijk heb je weinig ervaring als profvoetballer. Slechts één seizoen op het hoogste niveau, toen je eerst uitgeleend werd aan Oleksandria en vervolgens in de terugronde een paar wedstrijden bij Dinamo speelde.
Jaremtsjoek: ‘Bij Oleksandria behoorde ik bij de beste spitsen in de competitie en eerder bij de U21 van Dinamo Kiev stond ik te boek als een groot talent, dus zo verrassend was die interesse ook niet. Maar mijn ontwikkeling stopte van zodra Dinamo me begin vorig jaar terugriep van die uitleenbeurt. Ik kreeg amper kansen en zat niet goed in mijn vel.’
Je werd er vroeger geblokkeerd door Lukasz Teodorczyk, vorig jaar door Dieumerci Mbokani.
Jaremtsjoek: ( knikt) ‘Ze waren simpelweg sterker dan ik.’
Voelt het als een revanche aan dat jij nu makkelijk de weg naar doel vindt en Teodorczyk weggehoond wordt?
Jaremtsjoek: ‘Neen, ieder heeft zijn eigen carrière, ik moet niet bezig zijn met die van hem. Voetbal is zo onvoorspelbaar. Soms zit je op het paard, soms hang je eronder. ( lacht) Ik heb wel met Mbokani getraind. We waren geen vrienden, gewoon goede collega’s. Ik was wel onder de indruk van zijn kwaliteiten.’
Dat Teodorczyk het vorig seizoen meteen zo goed deed in de Belgische competitie, speelde dat mee in je overweging om voor Gent te kiezen?
Jaremtsjoek: ‘Neen. Ik heb veel opgezocht over AA Gent: het soort voetbal waarvoor ze staan, offensief en verzorgd, dat vond ik belangrijker. Er zijn wel wat Oekraïners aan de slag in België. Die doen het goed, een gunstige indicatie.’
Glen De Boeck, bij Kortrijk trainer van je landgenoot Makarenko, verklaarde dat je met Oekraïners amper werk hebt, omdat ze van nature professioneel genoeg zijn. Heeft hij een punt?
Jaremtsjoek: ‘Goh, dat is niet aan mij om dat te zeggen… Wist je dat JevgenMakarenko en ik vrienden zijn? We zaten samen in de jeugdacademie van Dinamo Kiev. We sturen elkaar geregeld whatsappberichtjes. Dat ook hij gedemotiveerd vertrok bij Dinamo, zegt wel iets over hoe ze daar omgaan met hun talenten. Makarenko behoorde steeds bij de besten in de jeugdploegen. Hij heeft alleen wat pech gekend met een zware blessure.’
Bij het vermelden van de jeugdopleiding van Dinamo Kiev denken we vaak aan een Spartaans regime. In welke mate klopt die stereotypering nog?
Jaremtsjoek: ‘Dat is geen correct beeld. Ze bieden een moderne opleiding, met veel aandacht voor techniek. Het hardste aspect was dat ik daar alleen leefde, ver weg van mijn ouders en broer. Van mijn tiende tot mijn zestiende zat ik in Kiev op internaat, met de meeste jongens uit die periode ben ik nu nog goed bevriend.’
Welke invloed heeft je vader, zelf een ex-prof bij Karpaty Lviv, op je carrière?
Jaremtsjoek: ‘Hij heeft de basis gelegd. Voor ik naar Kiev verhuisde, stond hij om vijf uur ’s ochtends op om mij naar de trainingen te voeren. Later heeft hij van mij een man gemaakt en mij geleerd dat ik geduld moet hebben. We horen elkaar nog dagelijks en we analyseren de beelden van mijn wedstrijden. Ik heb nooit de indruk gehad dat ik de dromen van mijn vader moet waarmaken. Die druk leg ik mezelf op, ik wil altijd meer. Mijn verhaal stopt niet bij AA Gent.’
Hoe AA Gent Roman Jaremtsjoek ontdekte
De Buffalo’s kwamen Roman Jaremtsjoek begin 2017 op het spoor dankzij een tip van spelersmakelaar Christophe Henrotay en wat beelden via een scoutingswebsite. ‘Vervolgens is Gunther Schepens hem in Oekraïne gaan bekijken voor ons’, vertelt Patrick Turcq, destijds sportief directeur maar sinds januari teammanager van AA Gent.
‘We spraken tweemaal met hem, waardoor we ook wisten dat er een goed hoofd op staat. Roman heeft veel kwaliteiten: jong, snel, technisch sterk, gestalte. Alleen wilde Kiev hem eerst niet lossen, naar het einde van de transferzomer kon het dan wel.’ Gent geeft geen cijfers maar volgens de doorgaans betrouwbare website transfermarkt.de gaat het om een transferbedrag van 2 miljoen euro. Niet min voor een jongen met amper ervaring op het hoogste niveau.
Turcq: ‘Wij zijn overtuigd van zijn potentieel. We gunden hem tijd, ook omdat hij conditioneel niet honderd procent bij ons aankwam, maar hij heeft zich sneller geïntegreerd dan we dachten. Een absolute meevaller.’
Sergej Serebrennikov (ex-Club en Cercle Brugge) volgt de Oekraïense spelersmarkt voor het makelaarsbureau Pro Star Agency en kent Jaremtsjoek al langer. Hij schat de jonge aanvaller hoog in: ‘Hij behoort bij de grootste talenten van Oekraïne. Tijdens een uitleenbeurt aan Oleksandria kon hij zich tonen en Dinamo riep hem halverwege het seizoen terug, maar daar werd hij geblokkeerd door ervaren spitsen zoals Dieumerci Mbokani en Júnior Moraes. Gent is de juiste ploeg voor hem, ze proberen te voetballen. In Oekraïne spelen de meeste ploegen zeer verdedigend, de spitsen loeren er op de counter en teren op snelheid. Bij Gent kan Jaremtsjoek die troeven uitspelen, maar die ook aanvullen. Ik zie hem op termijn bij de nationale ploeg doorbreken, daar ligt in ieder geval een vacante plaats voor het rapen als nummer 9. ‘
De rise & fall van het Oekraïense voetbal
In 2012 werd in Oekraïne en Polen het EK georganiseerd. Was dat, achteraf bekeken, een goede of een slechte zaak voor het land?
Roman Jaremtsjoek: ‘Absoluut een goeie zaak. Ons land bloeide helemaal open en zette ineens grote stappen. Op dat moment vermoedde niemand dat er enkele jaren later oorlog zou uitbreken. Het voetbal in Oekraïne floreerde in aanloop naar dat EK. Toppers als Willian, Douglas Costa en Adriano tekenden bij Donetsk, José Sosa bij Metalist Kharkiv. Sinds het uitbreken van de oorlog durft geen enkele goede voetballer nog naar Oekraïne te komen en heeft de bevolking weinig aandacht voor de landelijke competitie. Enkel de clash tussen Dinamo Kiev en Sjachtar Donetsk lokt veel volk.’
Je bent van Lviv afkomstig, tegen de grens met Polen, een historische stad die bekendstaat als bolwerk van het patriottisme. Voelde je al vroeg dat er iets te gebeuren stond in Oekraïne?
Jaremtsjoek: ‘Veel mensen in West-Europa denken dat de Russen en de Oekraïners verwant zijn, maar er bestaat een groot verschil tussen ons. Althans, dat is mijn opinie. Misschien heeft het inderdaad te maken met mijn roots in Lviv. Maar de voorbije jaren woonde ik in Kiev, in het centrum van de stad reden er tanks rond. Uiteraard boezemt dat angst in. Zo probeerde ik het stadscentrum te mijden want daar had je het meeste kans op gewapende conflicten. Mijn familie en vrienden in Lviv waren veilig, maar de schrik zat er toch in dat de militaire acties van de Russen zich zouden verspreiden vanuit Kharkiv.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
