Sieben Dewaele, het ex-jeugdproduct van Anderlecht, zal komend seizoen opnieuw op de Belgische velden te bewonderen zijn. Zijn keuze viel op KV Oostende. ‘Ook al is KVO een “bescheiden” club, hier beweegt heel wat’, vertelt hij in de Krant van West-Vlaanderen.
Nadat hij voor het eerst van het profvoetbal mocht proeven bij Anderlecht en vervolgens werd uitgeleend aan Heerenveen en Nancy, is Dewaele nu terug in eigen land bij KV Oostende. ‘Definitief, er volgt geen nieuwe uitleenbeurt meer’, is Dewaele opgetogen in de Krant van West-Vlaanderen. Ik ben heel blij terug in België te zijn, dichter bij familie en vrienden. De aanpassing en integratie bij KVO verliepen heel goed. Ik kende dan ook al enkele spelers. Brecht Capon, bijvoorbeeld, kende ik van naam. Maar met jongens als Anton Tanghe, Robbie D’Haese en Indy Boonen speelde ik nog samen bij de nationale jeugdploegen.
‘KV Oostende is een mooie familieclub. Hun visie en manier van spelen, sprak me al snel aan. Ook al is KVO een ‘bescheiden’ club, hier beweegt heel wat. Kijk maar naar de knappe promofilmpjes die ze maken en de samenwerking met de stad.’
KVO trekt trouwens als opener van het nieuwe seizoen op 24 juli meteen naar… Anderlecht. In 2019 ging Oostende er nog het debuut van trainer Kompany verpesten met 1-2, Dewaele bleef toen op de bank. ‘Meteen terugkeren naar Anderlecht: ja, dat kriebelt. Da’s logisch, toch? Als je er speelt van je tien jaar tot je twintigste, is dat speciaal. Het tegenovergestelde zou pas raar zijn. Ik keer straks terug zonder hard feelings of revanchegevoelens, maar wil me zeker tonen. Met Yari Verschaeren, Francis Amuzu en Hannes Delcroix zitten er spelers met wie ik toen ook samenspeelde. Ja, we houden nog contact en sturen berichtjes, maar nog niet over die eerste match – da’s nog veraf. Ook met Sambi Lokonga (nu Arsenal, red.) en Alexis Saelemaekers (nu AC Milan, red.) speelde ik samen. Dat zij nu in het buitenland voetballen is hen oprecht en van harte gegund. Ook ik droom ooit een stap hogerop te zetten, ambitie moet je hebben. Maar ik kijk enkel naar het nú.’
