“We beseffen niet hoe leuk winnen is”, zegt Jeroen Simaeys in een interview met Sport/Voetbalmagazine. Een gesprek waarin hij het wisselvallige seizoen van Genk probeert te duiden.
Eén van de hoofdredenen voor het wisselvallige presteren van de landskampioen is een gebrek aan leiderschap in de ploeg. Zo vindt althans trainer Mario Been. Jeroen Simaeys beaamt: “Het is absoluut waar dat er in onze groep weinig coachers zijn. David (Hubert, nvdr) heeft het, maar ook hem hebben we lang moeten missen.”
Ook een gebrek aan volwassenheid wordt vaak aangehaald. Vreemd voor een ploeg die vorig jaar nog de titel won. “Genk was een goede ploeg, maar zonder dat ik oneerbiedig wil klinken, denk ik dat alles toen enorm heeft meegezeten”, nuanceert Simaeys. “Neem om te beginnen Courtois weg en ze zijn al geen kampioen. Ik denk dat hun prestatie een superprestatie is geweest. Ik weet niet of het realistisch is om dat elk jaar opnieuw te verwachten.”
Nochtans noemde de ex-Bruggeling bij zijn komst de Genkse spelersgroep hongeriger dan die van Club. Simaeys verduidelijkt: “Deze groep is braver, maar ze wil er op training wel meer van maken dan in Brugge het geval was. De meeste spelers hier staan nog wat vroeger in hun carrière. Zij hebben minder iets van: vandaag hoeft het niet voor mij.”
“Een brave groep heeft voordelen, maar een nadeel is zeker dat ik soms het gevoel heb dat we niet beseffen hoe leuk winnen wel is. Iedereen wil zijn best wel doen, maar we zijn niet gemeen genoeg om bepaalde dingen te doen die nodig zijn om een wedstrijd ook te winnen.”
“Dat gaat over de laatste twee procent in alles. De moeilijkste percenten. Als je zoals in Mechelen een corner tegen krijgt in de laatste minuten, dan mag die bal er nooit in gaan. Voorafgaand aan het tweede doelpunt gaan we wel in duel, maar niet in de overtuiging dat we dat duel ook op leven en dood moeten winnen. Dat is het verschil.” (JH)
