Standard is de weg kwijt

Het is tragisch dat een kleine minderheid zo het imago van de club kan besmeuren.

Vriendelijk was hij na iedere wedstrijd wel. Guy Luzon had zichzelf op persconferenties doorgaans in de hand en gaf journalisten na afloop een hand. Een heel ander beeld dan de zenuwachtige trainer die tijdens de match naast het veld als een ongeleid projectiel oogde, als een clown in maatpak.

Na vijftien maanden is er een einde gekomen aan de passage van Luzon bij de Rouches. Veel meer dan over het verwerpelijk ongenoegen van een aantal zogenaamde supporters, struikelde hij over het gebrek aan resultaten. Twaalf punten op 33 (de wedstrijd tegen Zulte Waregem meegerekend), dat is niet eens 28 procent. Geen enkele trainer die dat kan overleven in de Vurige Stede. Zelfs niet met de steun van Roland Duchâtelet, de man die quasi alleen de sportieve koers bepaalt.

Guy Luzon werd vorig seizoen als een nobody naar Luik gehaald en verrichtte goed werk. Hij had een sterk uitgebalanceerde ploeg met veel brains op het middenveld en twee sluipschutters in de frontlijn. Daarmee schiet je een heel eind op. Die ploeg werd tijdens de voorbije zomer onthoofd. Twaalf nieuwe spelers werden binnengehaald, negen daarvan terwijl de competitie al was begonnen. Na de tweede transperiode telde Standard een selectiegroep van 29 spelers, afkomstig uit vijftien landen.

Guy Luzon slaagde er nooit in deze groep aan het voetballen te krijgen. Hij hield halsstarrig vast aan het vorig seizoen zo succesrijke 4-4-2-systeem, ook al bleek dat hij voor dit concept niet het materiaal had. In totaal 29 spelers bracht de trainer in competitieverband tussen de lijnen, maar Standard viel nooit in de goede plooi. Het ging van kwaad naar erger. Dan ben je als trainer niet meer te redden. Ook al stonden de spelers achter hun trainer en prezen ze zijn menselijke capaciteiten. Luzon maakt het iedereen niet moeilijk, hij hield de groep te lang in zijn comfortzone en verraste op tactisch vlak amper.

Vijf jaar geleden was Luik nog de voetbalhoofdstad van België. Sinds de woelige zomer van 2013 was er veel oproer en hing er bij momenten een dreigende sfeer rond de club. Vooral dit seizoen raakten de Rouches de weg kwijt. Het ongenoegen zwol aan en keerde zich tegen Guy Luzon en Roland Duchâtelet. Dat die zondag het stadion voortijdig moest verlaten is een dieptepunt in de geschiedenis van de club. Het is tragisch dat een kleine minderheid zo het imago van de club kan besmeuren.

Standard moet snel de rust herstellen en een duidelijke sportieve lijn uittekenen. De keuze van een trainer zal van cruciaal belang zijn. De groep, die bij momenten in apathie en zelfs gemakzucht leek te vervallen, heeft nood aan een harde hand, zodat weer het voetbal kan worden opgedist waarin het publiek zich herkent: geëngageerd, met veel passie en overgave. Naar de ziel van de club.