De tranen van Jean-François de Sart na de wedstrijd Zulte Waregem – Standard vertelden alles: sinds de voorbije zondagnamiddag is de hele Rouchesfamilie zwaar aangeslagen door het plotse overlijden van Guy Namurois (51).
Namurois, die overleed aan een hartaanval tijdens een rustig tochtje met de fiets, was nochtans (destijds) een buitengewoon atleet die uitblonk in decathlon en in die discipline België zelfs op de internationale kaart zette. Hij had een koffer vol diploma’s en richtte zich al snel op het trainen en begeleiden van grote kampioenen. Dominique Monami, Justine Henin, Steve Darcis, Olivier en Christophe Rochus, Philippe Saive, Nicole Flagothier… om er maar enkele te noemen. Ook verscheidene teams deden een beroep op zijn expertise: basketbalclub Pepinster, FC Luik, Namen, Eupen en de laatste tien jaar ook Standard.
De diversiteit in zijn keuzes bevorderde ook de diversiteit in zijn aanpak. Zowat alles interesseerde hem, recent nog sprak hij ons gepassioneerd over sportief diëten.
Maar Namurois was meer dan zomaar een expert in zijn vakgebied. Achter al die wetenschappelijke analyse school in de eerste plaats een man die graag en goed kon luisteren naar de topsporters. Die hen steunde en aanmoedigde tijdens de moeilijke periodes wanneer er afgezien moest worden. Zoals tijdens een lange revalidatie, wanneer de adrenaline van de competitie ver te zoeken is. Op de juiste momenten sprak hij dan een woordje van warmte of hoop, net dat maakte het verschil.
Ook wanneer een journalist hem signaleerde dat een oud-profsporter op de dool was, aarzelde Namurois niet om psychologische hulp aan te bieden. Hetzij zelf, hetzij via Adeps (het Waalse huis van de Sport, nvdr) waar hij vele contacten had.
Bij Standard zat hij vaak in de perstribune, omdat hij oordeelde van daaruit een beter zicht te hebben op het gedrag van zijn spelers. De persmeute stond hij steeds met een glimlach, maar tegelijkertijd heel accuraat te woord. Guy Namurois verliet ons veel te vroeg, maar Standard zal hij nooit helemaal verlaten: daarvoor heeft hij – op zijn manier – te veel betekend voor de Rouches.
Pierre Bilic
