Standard verrijst, Club Brugge kraakt

© Belga
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Alles gegeven, maar niks gebracht. Voor de tweede keer in deze play-offs gaf Club Brugge zich gewonnen in een uitwedstrijd.

Een paar minuten lang stond hij na afloop voorover gebogen in de middencirkel, Tom De Sutter. Handen op de knieën. Uitgeput. Steeds weer recht verend, als een speler van Standard hem een hand kwam geven, maar daarna telkens steun zoekend. Lijf en leden krakend. Alles gegeven, maar niks gebracht. Voor de tweede keer in deze play-offs gaf Club Brugge zich gewonnen in een uitwedstrijd. En net als na Kortrijk was het afwachten of de leidersplaats die Club al sinds speeldag 16 van de reguliere competitie in handen heeft, niet aan een ander moet laten. Toen gebeurde dat niet, ook de dichtste achtervolgers Gent (op Charleroi) en Anderlecht (in Luik) verloren. Wat het nu wordt zien we vanmiddag (Kortrijk-Gent) en vanavond (Charleroi-Anderlecht).

Elke keer ‘beginnen met een achterstand

Niet de logica van de zeges in Luik (niet meer verloren sinds 2011), maar wel die van de play-offs (dat dertien van de zestien matchen tot dusver door thuisploegen werden gewonnen) werd gisteren na afloop van Standard-Club Brugge gerespecteerd. Net als die van een vroeg tegendoelpunt voor Club. Op speeldag 1 van de play-offs scoorde Trebel al na 2 minuten. Kortrijk dwong na 4 minuten op speeldag 2 een strafschop af. Anderlecht (wedstrijd 3) scoorde laat, in de 26ste minuut. Gent deed het na 13 minuten, Charleroi na 24 minuten, Standard na 9. Elke keer ‘beginnen’ met een achterstand, die Club tot dusver meestal op wilskracht kon wegvegen. Twee keer niet. Niet in Kortrijk, en niet in Luik. Geen twaalfde man om Club over de dode momenten te tillen, te weinig doelgevaar om een gelijkspel te kunnen wettigen.

Geen Vormer, geen Meunier, dat scheelde. Geen tactische experimenten deze keer, gewoon vier offensieve en zes defensieve jongens, maar omwille van de afwezigheden van voormelde twee, geen extra verrassingen in de zestien (Vormer als lopende middenvelder) of extra aanvallende kracht op de flank (Meunier). Silva deed zijn best, maar de Chileen heeft niet de kracht noch de finesse om aanvallende impulsen te geven. En op de goal liet hij zich ringeloren, veel te diep naar binnen. Zijn man scoorde, en Club had niet meer de kracht om te reageren. Het blok stond goed, maar wedstrijd drie in zeven dagen (van zondag tot zaterdag) was er te veel aan. Standard had meer kracht, meer vinnigheid, meer uitblinkers (Carcela, en vooral Trebel).

Roteren in de play-offs: niet de beste ingeving

Het was een tik, maar Club knokte zich de laatste weken genoeg punten bij mekaar om zich zo’n tik te kunnen veroorloven. De tik kwam bovendien van een tegenstander die uitgeschakeld is voor de eindzege. Winst (of zelfs een gelijkspel) in rechtstreekse duels tegen Anderlecht en Gent en Club houdt nog steeds de kaarten in eigen hand. Geen man overboord, vooral niet omdat het nu twee ‘normale’ weken heeft, en wat mensen kan recupereren. Gedoz, Meunier, Vázquez, ze keren dra terug. Dat geeft ademruimte. Bovendien is in deze nacompetitie nauwelijks een ploeg in staat om overal zijn wil op te leggen. Tenzij misschien Anderlecht, dat dan weer achterin veel goals pakt en voorin er amper maakt.

En Standard, dat veegde de crisis weg. Met exact dezelfde ploeg die Anderlecht op speeldag twee van deze play-offs zonder punten naar huis speelde en Luik even deed dromen. Wat Riga in Kortrijk bezielde om in deze strijdersploeg mannen als De Camargo of Van Damme op de bank te zetten en uit te pakken met een veredeld B-elftal, weten alleen hij en zijn technische staf. Wellicht ook zijn directie. Maar roteren, in de play-offs.. Het was niet de beste ingeving.

Peter T’Kint

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content