Terwijl het in de coulissen nog op zoek is naar de juiste harmonie, staat Standard voor de weken van de waarheid. Wordt het de hel van Sclessin in play-off 1 of de hel van play-off 2?
Om één uur ’s nachts woensdagochtend komt de bus met de spelers van Standard aan op de Académie Robert Louis-Dreyfus. Drie uur eerder leed de trotse club zijn 8e nederlaag in 23 wedstrijden. Na de wedstrijd moesten Paul-José Mpoku en Sébastien Pocognoli trainer Ricardo Sá Pinto tegenhouden of hij ging de scheidsrechter te lijf. ’s Anderdaags is de Portugees nog niet bekomen, hij zegt haast geen woord.
Zondagavond krijgt zijn team toch applaus. Het karakter dat de spelers in de clásico opbrachten toonde dat ze hun coach nog niet hebben opgegeven, ook al was er tijdens de stage ook intern flink wat kritiek geuit op diens gedrag.
Een paar weken eerder had Mpoku nog bevestigd dat de spelers achter Sá Pinto stonden, ondanks de toenemende kritiek van buitenaf. ‘Hij beschermt zijn spelers, ook al komt hij daardoor in botsing met de media. Hij doet alles voor ons, is een man uit één stuk, en daarom staan we allemaal achter hem.’
Dat Sá Pinto zijn hart en ziel in zijn werk legt, kan niemand ontkennen. Hij lééft voor zijn vak, soms iets te veel. Zijn uitbarstingen langs de lijn zorgen soms voor een omgekeerd effect, zoals op Waregem, toen zijn nervositeit in de slotfase zijn spelers verlamde in plaats van hen aan te moedigen.
Trainerswissel
Toen het na Waregem weer gonsde van de geruchten betreffende een trainerswissel, kreeg het bestuur van diverse makelaars alweer een lijst met mogelijke vervangers. Dat was niet anders begin oktober, toen ook al eens sprake was van een ontslag, en Standard contact had met Sabri Lamouchi, vandaag T1 van Rennes.
Je kan wel overwegen om een trainer die zich zo gedraagt te ontslaan, maar de vraag waar Bruno Venanzi en Olivier Renard vervolgens mee worstelen, is: door wie vervang je hem dan? En kan je dat maken, wanneer de bekerfinale én deelname aan play-off 1 nog binnen het bereik liggen?
Bij Standard hebben ze intussen begrepen dat ze geen lieve jongens nodig hebben.
Een jaar geleden raakte Standard verlamd door de gevolgen van de wintermercato, toen Trebel naar Anderlecht ging en Belfodil tegen zijn zin moest blijven, terwijl er ook nog strijd geleverd werd in de coulissen door de tweespalt tussen Daniel Van Buyten en Olivier Renard.
Een jaar later zijn de taken beter verdeeld en neemt de invloed van huismakelaar Christophe Henrotay af. Vorig jaar kloeg Renard intern nog over de mentaliteit in de vestiaires. Hij vond het een kleedkamer van lafaards, vertegenwoordigd in het Franse duo Trebel- Dossevi. Dit jaar nam hij wat meer afstand, al bleek de aanduiding van Benjamin Nicaise tot teammanager en go-between tussen spelers en directie geen succes. De al te ijverige Nicaise botste met een deel van de spelers én met het explosieve karakter van de nieuwe trainer.
Intussen hebben zowel de voorzitter als Renard begrepen dat Standard geen lieve jongens nodig heeft, geen types die de armen laten zakken als het minder loopt. Dat heeft Sá Pinto wel bewerkstelligd, de ommekeer in de mentaliteit en de terugkeer van de grinta, waar iedereen van doordrongen moet zijn.
Intussen blijft Venanzi, die vorig jaar nog op eigen houtje de komst van de intussen overbodig geworden Aleksandar Scholz doordrukte, alleen al om Anderlecht een hak te zetten, overtuigd van het nut van het terughalen van oudgedienden, zoals Pocognoli en Mpoku. Twee spelers die voor Renard geen prioriteit waren.
Maar de sportief directeur probeert het nu met iedereen goed te vinden. Het is ook niet van Renard dat de kritiek op de gecontesteerde trainer zal komen. Na de twee bekermatchen tegen Club Brugge en de zes resterende competitiewedstrijden zal rekening gemaakt worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
