Steven Defour over zijn liefde voor KV Mechelen: ‘De eerste keer dat truitje dragen deed iets met mij’

© Belga Image
Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Sport/Voetbalmagazine ging deze week op zoek naar verhalen over de liefde voor KV Mechelen. Onder meer Steven Defour passeerde de revue. ‘Ooit voor Mechelen spelen bleef door mijn hoofd spoken.’

‘Ik speelde eerst bij Hombeek, maar na een nederlaag te veel besliste ik op mijn achtste naar KV Mechelen te gaan. Mijn vader werd er mijn délégué en bleef ook toen ik vertrok aan de club verbonden. Mijn hele zaterdag stond in het teken van Malinwa: ’s ochtends zelf voetballen, dan blijven plakken om de U16 bezig te zien en ’s avonds te voet naar het grote KaaVee. Mijn helden toen waren Jan Verlinden, Tom Caluwé, João Elias. Met de ploegmaats van toen vormen we nog steeds een vriendenkliek. We hebben een whatsappgroepje en bleven al die jaren geregeld afspreken om samen de thuiswedstrijden te zien en een pint te drinken. Zo zat ik hier bijvoorbeeld ook bij de degradatiewedstrijd tegen Waasland-Beveren in 2018: een pijnlijk moment.

‘Twintig jaar geleden maakte ik het ook al eens mee, toen als vijftienjarige jeugdspeler. Ik moest de club verlaten indien ik carrière wilde maken, want Mechelen werd door de vereffening naar derde klasse teruggezet. Ik herinner me hoezeer ons dat toen als jeugdspelers bezighield: wij zagen onze droom uiteenspatten om ooit eersteklassevoetbal te spelen met KV Mechelen. Kort na het verdict speelden we met onze jeugdploeg op Moeskroen, wij als kopploeg en zij als staartploeg, we verloren 6-0, omdat we allemaal zo van slag waren.

‘Nadien heb ik als speler van de tegenploeg wel een paar keer op Mechelen gespeeld en dat was toch telkens met een speciaal gevoel. Ik vond die sfeer heerlijk, maar tegelijkertijd vond ik het ook wel jammer als Mechelen dan verloor, zeker als dat door mijn doelpunten kwam. Ook toen ik in het buitenland speelde, bleef ik de club volgen. Ooit voor Mechelen spelen bleef door mijn hoofd spoken. Ik ben zo blij dat ik die droom kon waarmaken.

‘De eerste keer dat ik dat shirtje aantrok om het veld op te gaan… dat deed iets met mij. Het voerde me terug naar mijn jeugdjaren. Het maakte de cirkel rond. Ook al is het jammer dat ik door blessures niet kon brengen wat ik wilde en dat er door corona nauwelijks publiek toegelaten werd. Want dat maakt de sfeer op Mechelen toch zo uniek: de supporters blijven altijd achter de ploeg staan. Dat heb ik onlangs nog mogen meemaken toen we na een teleurstellende wedstrijd verloren van STVV. Ik heb het bij veel ploegen anders gekend. Dit voelt als mijn thuis, ik ken de club en de stad uit mijn broekzak, een fijn gevoel.’

Lees de volledige reportage over de liefde voor KV Mechelen deze week in Sport/Voetbalmagazine of in onze Plus-zone.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content