Steven Martens wist dat hij kansloos was

Steven Martens, de CEO van de Voetbalbond, stapt op. ‘Martens wist dat hij kansloos was’, schrijft Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport Voetbalmagazine. ‘Zonder steun van de topclubs kan je in een klimaat van aanzwellende kritiek onmogelijk overleven.’

Steven Martens heeft niet gewacht op de volgende vergadering van het Uitvoerend Comité. Maandagavond gooide hij zelf de handdoek in de ring. De CEO van de Voetbalbond wist dat zijn positie onhoudbaar was geworden. Zonder steun van de topclubs kan je in een klimaat van aanzwellende kritiek onmogelijk overleven.

Nog niet zolang geleden werd Steven Martens binnen de Voetbalbond aanzien als een zonnekoning. Hij zorgde voor een revolutie binnen een in conservatisme vastgeroest orgaan en mocht zelfs in het buitenland zijn model gaan uitleggen. De successen van de Rode Duivels zorgden voor een grotere commerciële slagkracht, Steven Martens vertelde graag over zijn verwezenlijkingen.

‘Politieke afrekening’

De ex-tennisman kwam voor het eerst in de vuurlijn van de kritiek toen uitlekte dat de kostprijs van het WK-hotel voor spelersvrouwen (300.000 euro) niet werd afgezegd. De teammanager werd daarvoor opgeofferd. Martens leek zijn verantwoordelijkheid te ontvluchten en zei dat hij over dit dossier jammer genoeg niets kon zeggen. Erg sterk was dat niet. De hele zaak werd snel onder het stof geveegd.

Het bericht dat de Voetbalbond 200.000 euro verlies had geleden bracht Martens anderhalve week geleden in een moeilijk parket. Die cijfers werden via vertrouwelijke documenten naar de pers doorgesluisd. Cijfers kunnen op een verschillende manier worden gelezen. Martens sprak van een politieke afrekening en toverde dat verlies om in een winst van 600.000 euro. Het heette dat hij daarvoor de boekhouding van de twee vleugels op één hoop gooide met die van de overkoepelende federatie.

Overtuigend klonk dat kennelijk niet. Vragen waren er over de buitenissige uitgaven die er onder Steven Martens gebeurden. Het was alsof iedereen zich binnen de Voetbalbond plots wentelde in een irrationele wereld. Er werd lang amper gecontroleerd en dus ook niet gecorrigeerd. Er gingen waanzinnige orders buiten, gigantische bedragen die werden betaald zonder contract. Dat dit kon is ronduit verbijsterend en het is niet alleen de schuld van Steven Martens.

Verdere consequenties

Aanvankelijk toonde de CEO zich nog strijdvaardig, maar wist uiteindelijk dat hij voor een kansloze missie stond. Zijn vertrek zal ongetwijfeld verdere consequenties hebben en zich allicht in juni ook uiten in als er een nieuwe bondsvoorzitter moet worden gekozen. François De Keersmaecker, lang een loyale medestander van Martens, komt dan in een lastig parket, ook al hebben er zich voorlopig nog geen tegenkandidaten gemeld.

Eén jaar geleden leefde iedereen in een roes van euforie naar het WK in Brazilië. De Rode Duivels werden bejubeld en er waaide een nieuwe wind door het glazen huis. Van dat laatste lijkt niets meer te zijn overgebleven. Alsof het niet mogelijk is om een periode van succes te consolideren.