Stielman uit gewapend beton: portret van Luc Devroe, de nieuwe sportieve baas van Anderlecht

Wie is eigenlijk Luc Devroe (52)? Welk parcours legde de nieuwe sportieve baas van Anderlecht af en welke netwerken boort hij aan? Een inkijk in een selfmade man die het doodzieke paars-wit moet reanimeren.

De laatste uren van de zomermercato tikken weg wanneer Luc Devroe een sms ontvangt van Silvio Proto. De boodschap laat niets aan de verbeelding over: ‘Het is uitgesloten dat ik bij Oostende blijf. Ik wil absoluut naar Olympiacos en vind het een gebrek aan respect dat de club mijn transfer blokkeert.’ Het antwoord van Devroe is heel sec: ‘Morgen training om 17 uur met de B-kern.’

Zover komt het uiteindelijk niet. Het gezond verstand neemt de bovenhand en het onheil wordt op het nippertje vermeden. Nadat hij slechts een van zijn vier contractjaren heeft uitgezeten, neemt Proto het vliegtuig richting Griekenland. In Piraeus ligt een contract met een brutosalaris van om en bij de 880.000 euro klaar.

De georkestreerde chantagepraktijken van de ex-Anderlechtdoelman en zijn nieuwe makelaar Mogi Bayat liggen Devroe zwaar op de maag, maar hij is een en ander al gewoon. Al heel jong begint hij mee te draaien in de vastgoedzaak van het gezin Devroe. Op zijn zestien jaar schuimt hij zelfs al appartementen aan de Belgische kust af met potentiële kopers. Sindsdien weet hij dat business gelijkstaat met klop krijgen.

Aan Devroe moet je ook niet meer uitleggen dat alle slagen onder de gordel zijn toegestaan. De uitgeweken Brusselaar is niet vergeten hoe hij in november 2010, als sportief directeur van Club Brugge, bij de transfer van Jelle Van Damme gerold werd door Luciano D’Onofrio, toen de grote man bij Standard. De vlucht van Birmingham naar België was al geregeld en de linksachter, moegetergd bij Wolverhampton, had ook mondeling toegezegd om naar Club Brugge te komen. Maar hij zou nooit op het vliegtuig stappen.

Op 17 januari 2011, nog geen vier jaar nadat hij in het Jan Breydelstadion aangesteld werd, wordt Devroe afgedankt bij Club Brugge. ‘De manier waarop Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe hem toen behandeld hebben, was niet correct’, vertelt boezemvriend Guido Dekuyper, CEO van Dekuyper Products, een bedrijf dat onderhoudsproducten commercialiseert. ‘Zijn ontslag heeft hem veel pijn gedaan, maar het is vergeten en vergeven. Luc is niet haatdragend en beseft dat zulke toestanden deel uitmaken van de job. Intussen heeft hij met Mannaert en Verhaeghe een gewone zakenrelatie opgebouwd.’

Brugs litteken

Vier jaar lang zal Devroe als opvolger van Marc Degryse zijn tanden stukbijten op Club Brugge en enkele rake klappen incasseren. De club is onder het voorzitterschap van de weinig charismatische Pol Jonckheere op zoek naar een tweede adem. ‘Toen Luc voor Club werkte, was het niet de vrolijkste periode van de club’, erkent Vincent Mannaert, de man die in maart 2011 Devroe opvolgde en CEO werd.

Een ménage à trois is niet bespreekbaar. Bedrijfsleider Bart Verhaeghe gaat vol voor Mannaert, op dat moment een rijpe dertiger die gezien wordt als een van de rijzende sterren in het Belgische voetbal. Bij Club vallen ze voor de charmes van de flitsende Mannaert die moderniteit uitstraalt. Het contrast met Devroe is groot: de selfmade man klom op eigen kracht op in de hiërarchie, maar verpersoonlijkt de formalistische kijk op het voetbal. Binnenskamers wordt hem, net als Herman Van Holsbeeck nu, aangewreven dat hij te close is met enkele makelaars.

Devroe zou zijn doodsvonnis getekend hebben toen hij bij de transfers van Ivan Perisic en Thomas Meunier een constructie opzette waarbij veertig tot vijftig procent van de transfersom gegarandeerd naar makelaar Didier Frenay moest terugvloeien. ‘Complete onzin’, aldus Frenay, de big boss van het managementbureau Star Factory. ‘Onderaan de overeenkomst met Meunier, die voor slechts tweehonderdduizend euro is gekomen, staat trouwens de handtekening van Bart Verhaeghe. En tot slot toch dit: als je tweehonderdduizend euro uitgeeft aan Perisic en vijf miljoen euro in de kassa krijgt ( Dortmund zou meer dan acht miljoen euro betaald hebben, nvdr) dan heb je een geweldige slag geslagen…’

Lone wolf

Zijn ontslag bij Club Brugge en zijn verhuizing naar Oostende hebben Devroe innerlijke rust gegeven. Een vraag blijft onbeantwoord: waar is de man gebleven die bij Club de confrontatie zocht met coach Adrie Koster, het Brugse publiek tegen zich in het harnas joeg en heftig tekeer kon gaan tegen een scheidsrechter? Over Johan Verbist zei hij ooit: ‘We willen niet meer dat die man onze wedstrijden fluit. Andere ploegen wraken ook arbiters en blijkbaar sorteert dat het gewenste effect.’

Of Devroe viseert de heersende praktijken bij de voetbalbond en aartsrivaal AA Gent. ‘Overal duiken er mensen met een dubbele pet op. Hoe is het mogelijk dat Ivan De Witte voorzitter is van Gent én de Pro League? Dat slaat werkelijk op niets!’ Dat soort uitlatingen heeft hij intussen afgezworen. Vroeger aarzelde Devroe niet om een mediastorm te trotseren, nu laat hij vooral zijn aimabele kant zien. ‘Mijn voordeel was: de pers heeft mij nooit afgemaakt’, liet hij in december optekenen in Sport/Voetbalmagazine. ‘Er werd alleen gezegd en geschreven dat ik thuishoorde in een familiebedrijf en niet in een multinational. Ik kreeg weleens het verwijt dat ik het allemaal zelf wil doen. Ik begrijp dat: ik voel mij soms een eenmansbedrijfje.’

Devroe gedraagt zich als een lone wolf wanneer er beslissingen van sportieve aard genomen moeten worden, maar hij kan wel terugvallen op een solide vriendenkring. Een van zijn vele spitsbroeders is huidig mediaverantwoordelijke bij Anderlecht David Steegen. ‘Luc was een jeugdvriend van mijn schoonbroer. Intussen kennen we elkaar al twintig jaar en mag ik hem een echte vriend noemen’, vertelt Steegen. ‘Hoe ik Luc zou omschrijven? Rechtschapen, principieel en een echte voetbalman. Herman heeft Luc hoog staan. Je begrijpt dus waarom hij hem voor zijn aanstelling bij KV Oostende naar Anderlecht heeft proberen te halen.’

Mensen uit zijn entourage kennen Devroe ook als iemand die het mes durft te hanteren. Hij maakt duidelijk wat hij wil en geeft aan wat hem stoort. Voor Devroe, die op zijn tien jaar zijn geboortestad Brussel moest inruilen voor West-Vlaanderen en in zijn jeugd voor RWDM supporterde, is het wit of zwart. Een contrast met de cultuur die de laatste jaren bij Anderlecht heerst. In Neerpede zullen ze moeten wennen aan de haast compromisloze stijl van de nieuwe sportieve baas.

Net als de andere topclubs trouwens. De machtswissel bij Anderlecht betekent immers dat Devroe straks een familievete zal moeten uitvechten aan de top van het Belgische voetbal met collega Patrick Turcq, sportief directeur van AA Gent. De twee zijn neven en hebben roots in de bouwsector. ‘Ik ken Luc al van bij zijn geboorte, want ik ben zeven jaar ouder’, benadrukt Turcq. ‘Hij heeft even in de vastgoedzaak van mijn vader gewerkt. We hebben hem altijd beschouwd als de vierde zoon van de familie.’

Turcq aarzelt niet om Devroe om raad te vragen, maar ondanks de familiebanden hebben de twee zelden zaken gedaan met elkaar. De uitzondering is de merkwaardige uitleenbeurt van doelman Glenn Verbauwhede, toen bij Club Brugge, naar het KV Kortrijk van Turcq. ‘Luc is een standvastige en koppige persoon. Hij zal tot het uiterste gaan om iets te verkrijgen en zal je in de ogen kijken als hij iets te zeggen heeft. Liever de waarheid vertellen dan met een onbehaaglijk gevoel achterblijven.’

De transfer van Silvio Proto naar Olympiacos is daar een perfecte illustratie van. Turcq: ‘Luc is geen schijnheilighaard. Hij zal de media niet wijsmaken dat hij blij is voor de club, de speler en de makelaar, terwijl hij zich eigenlijk verongelijkt voelt.’

Geen luchtkastelen

Met de jaren heeft Devroe zich geprofileerd als een stielman die graag zelf zijn handen vuilmaakt. Je moet hem niet uit zijn bureau sleuren om veldwerk te verrichten. Op zijn verzoek verhuisde zijn commandopost naar het trainingscentrum van KVO. Hij wilde namelijk observeren en zien wat er speelde binnen de ploeg. Devroe moet het voetbal kunnen voelen, ondanks een tegenstribbelend lichaam. ‘Ik heb een groot deel van mijn leven doorgebracht in auto’s en vliegtuigen. Een boeiend bestaan, maar de jaren beginnen vat op mij te krijgen… Drie jaar geleden heb ik een nieuwe heup gekregen, ik heb pijn aan mijn knieën als ik ga lopen en mijn achillespezen zijn ontstoken.’

‘Luc gaat spelers zelf scouten en licht ze ook door’, aldus Dekuyper. ‘Hij verkoopt geen luchtkastelen. Daarom werkt hij uitsluitend met makelaars van wie hij weet dat ze hem niet in de steek zullen laten.’ In feite is de werkwijze van Devroe de voorbije twintig jaar niet veranderd. Hij doet een beroep op een uitgebreid netwerk en zet deals op met mensen die hij honderd procent vertrouwt. Enkele namen komen vaak terug. Denk maar aan Jacques Liechtenstein, betrokken bij de transfers van Franck Berrier, Silvio Proto, Gohi Bi Cyriac. En er is Patrick De Koster, in hoofdzaak makelaar van Kevin De Bruyne, maar ook de man die William Dutoit, Ibrahima Conte, Bruno Godeau en Zinho Gano richting Oostende duwde. ‘Mijn eerste transfer met Luc was die van Fred Vanderbiest naar Roeselare begin jaren 2000′, zegt De Koster. ‘Luc schuwt zijn verantwoordelijkheden niet en is een echte oorlogsmachine.’

Centraal in het circuit van Devroe staat Didier Frenay, ex-voetballer bij onder andere Seraing, Charleroi en Cercle Brugge. Op zijn cv staan de transfers van kleppers als Meunier, Perisic en Dimata. De laatste in een lange rij transfers is de bij Mouscron weggekochte middenvelder Aristote Nkaka. ‘We zijn van dezelfde generatie en hebben zelfs nog tegen elkaar gevoetbald’, herinnert Frenay zich. ‘Luc vertrouwt mij en mijn partners Nico Vaesen, Alain Denil en Tonci Martic omdat we ooit zelf gevoetbald hebben. We hebben dezelfde achtergrond en dat helpt.’

In tegenstelling tot veel van zijn collega’s werkt Devroe niet uitsluitend met een handvol intermediairs. In Europa smeedde hij dankzij de transfers van Jordan Lukaku en Adam Marusic heel nauwe banden met Igli Tare, manager van Lazio Roma. Via zijn connecties drong hij ook door tot in Zuid-Amerika en een pak Afrikaanse landen. Knowledge Musona en Andile Jali kwamen bijvoorbeeld via Paul Courant, ex-manager van KV Mechelen.

Bayatgate

Turcq weet het bijna zeker: zijn neef zal Anderlecht een andere identiteit geven en een nieuwe dynamiek lanceren. ‘We zullen het werk van Luc pas later kunnen beoordelen. Maar met hem weet je zeker dat hij eerst de speler zal zoeken en dan pas diens makelaar – op zich al een positieve ontwikkeling.’

Dat wil zeggen dat het monopolie van Mogi Bayat ongetwijfeld zal afbrokkelen. ‘Maar Luc is intelligent genoeg om de makelaar van Hein Vanhaezebrouck en van enkele kernspelers te vriend te houden’, vertrouwt een naaste van Devroe ons toe. ‘Voor het welzijn van de club is hij zelfs verplicht om met Bayat aan tafel te zitten.’ Gezien de huidige context zal Frenay in eerste instantie dienst moeten doen als buffer tussen Devroe en Mogi Bayat. Met elk van hen heeft hij een geprivilegieerde relatie. ‘Anderlecht was verworden tot een karikatuur van zichzelf door exclusief met één makelaar te werken’, erkent Frenay. ‘Met die werkwijze hebben ze zichzelf geen dienst bewezen. Ik kan enkel hopen dat Luc beslissingsrecht krijgt. Bij Oostende kan je je een transfer à la Nicolas Lombaerts permitteren – het is een manier als een ander om in de spotlights te staan -, maar dat kan je niet maken bij een club als Anderlecht. Ik ontmoette onlangs Mogi en hij zei: ‘Anderlecht is de Titanic en het heeft iemand als Van Holsbeeck nodig om zo’n gevaarte te besturen.’ Bon, is de Titanic niet gezonken?’

Zoals het er nu naar uitziet zal Devroe vooral moeten vermijden dat Anderlecht schipbreuk lijdt.