Stojanovic gooit de handdoek

Gisteren/woensdag verscheen in Sport/Voetbalmagazine het laatste interview met – toen nog – Liersetrainer Slavisa Stojanovic. Uiteindelijk werd de samenwerking in onderling overleg beëindigd. Wie tussen de regels van het interview leest, zal opmerken hoe moedeloos de trainer geworden was.

Gisteren/woensdag verscheen in Sport/Voetbalmagazine het laatste interview met – toen nog – Liersetrainer Slavisa Stojanovic, afgenomen voor de laatste wedstrijd tegen Waasland-Beveren. In de aanloop naar die match kwamen vanuit de club duidelijke signalen dat Liersevoorzitter Maged Samy niet overwoog om de trainer door te sturen. Tenzij Lierse thuis met 6-0 zou verliezen, of wanneer Stojanovic er zelf de brui aan zou geven, klonk het.

‘Ik kon de kans niet laten schieten’

Uiteindelijk werd, zoals dat heet, de samenwerking in onderling overleg beëindigd. Wie tussen de regels van het interview leest, zal opmerken hoe moedeloos de trainer geworden was. Uiteindelijk belandde Stojanovic per toeval bij Lierse. “Ik heb zelf nooit gesolliciteerd, ik heb ook geen manager. Lierse zal mijn CV teruggevonden hebben”, gaf hij in dat gesprek vrij verrassend aan.

Waarom hij dan toch een sprong in het onbekende waagde, vertelde hij ook: “Het is niet gemakkelijk om van een Sloveense of Servische club bij een eersteklasser in West-Europa te geraken. Ik kon deze kans niet laten schieten.”

Maar zijn droom werd al snel een nachtmerrie. Evenmin als zijn voorganger Stanley Menzo kreeg Stojanovic het team echt in beweging. Na de nederlaag op Moeskroen op 22 november zat de trainer in zak en as, met acht punten op 30. “Als we hier staan, moet ik ook mezelf in vraag stellen”, gaf hij toen verrassend aan. “Ik ga zo snel mogelijk met de voorzitter praten en mijn lot in zijn handen geven.” Maged Samy vond dat Stojanovic geen schuld trof, maar met de week werd het gelaat van de trainer na de match somberder. De cijfers spraken voor zich. Na Moeskroen haalde zijn team nog 3 op 21, wat zijn totale balans op 11 op 51 brengt, met amper twee zeges. Dat de beslissende wedstrijd tegen Waasland-Beveren, waarin op één na alle nieuwkomers opgesteld werden, niet gewonnen werd, gaf voor de trainer de doorslag.

Radicale verjonging

De nieuwe spelers blijven verweesd achter. Bajkovic, Micic en Velikonja kwamen voor en via Stojanovic. Herman Helleputte, tot vorige week jeugdcoördinator, neemt de ploeg over. Helleputte, de man met de meeste wedstrijden in de Lierse professionele geschiedenis, was trainer van Lierse tot halfweg het laatste jaar in tweede klasse. Hij werd toen opgevolgd door Aimé Anthuenis met wie de ploeg zou promoveren. Helleputte krijgt assistentie van Olivier Guillou. De neef van Jean-Marc Guillou werkte tevoren aan de academie en trainde tot vorige week wat de Lierse beloften genoemd wordt, maar wat in de praktijk het team van de academie is. Het gewone beloftenteam werd vorig seizoen opgedoekt om plaats te maken voor de académiens.

Vandaag blijkt de beslissing om over te gaan tot een radicale verjonging fout te zijn geweest. Menzo voelde de bui eind vorig seizoen al hangen, maar stapte uiteindelijk niet zelf op omdat zijn manager hem waarschuwde dat hij niets achter de hand had. Door eind vorig seizoen massaal nieuwe spelers in het team te droppen, hoopte Menzo duidelijk te maken dat zo’n extreme keuze niet zou werken. Het hielp niet.

Talent op de bank

Vandaag staan er amper nog jonge spelers in het team. Ook de meer ervaren voetballers die als sterkhouders de jongeren zouden moeten leiden, presteren in het algemeen ondermaats. Dat komt er van als je verkiest niet te investeren in nieuwe spelers en alleen maar te rekenen op risicotransfers die elders overbodig geworden zijn.

In plaats van straks te kunnen cashen met de verkoop van jong talent dreigt zijn sportief project Maged Samy nog meer geld te kosten. Als Lierse naar tweede zakt, zal niemand met zakken geld naar het Lisp afzakken om er de talentjes waar zo zwaar in geïnvesteerd is te komen wegkopen. Hét talent waar afgelopen zomer een Qatarees bod van meer dan drie miljoen voor kwam, Brusselaar El Messaoudi, verkommert al maanden op de bank. Hij is, ongewild, de verpersoonlijking van een mislukt sportief beleid.