Zaterdag krijgt Thomas Buffel in de Luminus Arena van KRC Genk zijn afscheidswedstrijd. Cees Wijburg zal er ook zijn. Eén iemand zal hij er missen: Stefke.
Opeens ontving ik een whatsappbericht van Thomas Buffel. Een uitnodiging voor zijn afscheidswedstrijd op 20 juli in Genk. De eerste dagen liet ik die even liggen. Maar nu die datum nadert, begin ik almaar meer te denken aan ons contact.
Dat begon in 1998. We troffen elkaar voor het eerst op een vaartocht van de Rotterdamse omroep RTV Rijnmond. Vanuit het beschermde nest in het West-Vlaamse Ruddervoorde was hij net als speler van Feyenoord in het dynamische Rotterdam neergestreken. Nadien spraken we eens af en toen bleek dat Thomas zijn loopbaan goed overdacht had.
In het begin woonde hij in een flat van de club en dat was voor hem enorm wennen. Maar snel werd deze parel van Vlaamse bodem voor Feyenoord een speler van betekenis en speelde hij zich internationaal in de kijker. Hij werd Rode Duivel en ging naar Glasgow Rangers, maar raakte er helaas geregeld geblesseerd en keerde terug naar Cercle. Daar lag zijn hart. Uiteindelijk kende hij nog gloriejaren bij Genk. Bij Zulte Waregem zette hij een punt achter een mooie carrière. Buffel is een persoonlijkheid en een BV.
Thomas en ik spraken dikwijls over de media. Ook dat vond hij belangrijk, zeker als onderdeel van zijn carrière. Hij liet zich door mij adviseren. Als media-adviseur van veel voetbalnamen in Nederland en België nam ik met hem mediamomenten door.
De interviews van Thomas waren vol passie en dynamiek. Voor zijn boek liet ik mijn ervaringen met hem optekenen. Ik vermoed dat ze er ook in staan. Helaas moest ik de boekvoorstelling via de media vernemen.
Thomas is trouw, al kan het soms wel even duren voor we elkaar nog eens zien. Tot opeens die uitnodiging er was. Ik zal er, weet ik nu, herinneringen ophalen. Zeker en vast!
Jaren terug voorspelde ik voor Thomas een toekomst als coach, een succescoach! Zijn ingesteldheid is die van een prof, nieuwsgierig en open voor nieuwe impulsen. Verder is Thomas een man van het goede leven, en hij kan gemakkelijk delen.
Er is alleen die ene die er bij het afscheid niet zal zijn. Een vrouw die er al die jaren altijd voor hem was, die haar leven en maatschappelijke carrière ten dienste stelde van de voetballer Thomas Buffel. Stephanie Debuyser. Ze stierf in 2017, een half jaar nadat ze met hem trouwde. Al die jaren dat ik Thomas kende, was ze in zijn nabijheid.
Ik zal vooral aan haar denken. Aan hoe ze destijds met de bekendheid van Thomas ook iets maatschappelijks wilden doen, iets voor een goed doel wellicht. We spraken oneindig veel over tal van zaken. Zoals een vader met zijn dochter. Ze miste haar vader, die overleden was, en sprak veel over hem.
Stephanie wilde niet het leven leiden van de aandachtszieke Yolanthe of Sylvie. Ze wilde van belang zijn. Ze was een vechtster en een strijdster, tot die ziekte haar inhaalde.
Stefke, deze avond is ook voor jou, en voor de grote rol die jij vervulde in de carrière van Thomas Buffel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier