Thomas Buffel: ‘Het liefst wil je nooit stoppen met profvoetbal’

Thomas Buffel (38) maakte onlangs bekend dat hij stopt met voetballen en kijkt uit naar een nieuwe job.

Toen je eind mei in het Het Laatste Nieuws aankondigde dat je stopt met voetballen, liet je precies ruimte voor een comeback. Ben je al herbegonnen?

‘Ja, in de tuin met de kinderen ( lacht). Ze zijn intussen 5,5 jaar en aangesloten bij Hades Hasselt. Ik kocht twee doeltjes en nu er wat meer tijd voor is, geniet ik ervan om thuis met hen te voetballen. En zij vragen natuurlijk niets liever. Het liefst wil je nooit stoppen met profvoetbal, omdat het je passie is, vandaar dat ik dat interview toen afsloot met een knipoog. You never know. En er is inderdaad al wel door clubs gepolst, maar een comeback is niet aan de orde. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik als nieuwe job wil gaan doen. Ook omdat ik het gevoel heb dat het offer not to refuse nog niet op tafel ligt, denk ik dat het beter is om nu eerst tijd te maken om dingen die zijn blijven liggen in orde te brengen en voorrang te geven aan quality time voor mijn kids en mijn vriendin. Misschien zal het daarna makkelijker zijn om na te denken over welke kant ik op wil. Ik ben 38 en bekijk het voetbal al enkele jaren door de bril van een trainer, maar ook een rol in het sportief management van een club spreekt mij aan.’

Met Buffel Gin bracht je drie jaar geleden een eigen dranklabel op de markt. Is het een optie om dat nu met een eigen stokerij verder te gaan uitbouwen?

‘Die Buffel Gin is begonnen als een leuk extraatje voor mijn huwelijk, en nadien is dat een beetje een eigen leven gaan leiden. Maar ik ben iemand die als hij aan iets begint, dat zo professioneel mogelijk doet. Anders kun je er beter mee stoppen. Intussen is dat een bedrijfje geworden dat ferm aan het groeien is. We zijn gestart met dat ene label, maar willen echt een firma worden met verschillende dranklabels. Met een champagnelabel, een rumlabel en misschien maken we ook wel een moktail. Een vriend en medeaandeelhouder gaat binnenkort in Hasselt een brasserie beginnen in een oude stokerij, De Stokerij, en daar willen we ons label verder gaan uitzetten en op termijn ook zelf gaan stoken. De bedoeling is ook om een nieuwe naam te creëren om drank en lifestyle experience samen te brengen op één platform. De laatste weken stak ik daar veel tijd in om het wat te structureren zodat ik het binnenkort kan loslaten om mij te concentreren op wat voor mij de prioriteit heeft: een nieuwe job in het voetbal.’

Hoeveel kilogram verwacht je het komende jaar bij te komen?

‘Momenteel is het wel leuk om eens te kunnen zeggen: ik kijk niet op een dag of twee om naar de frituur te gaan, een paar pintjes te drinken of een zak chips open te trekken. Maar ik ben ijdel genoeg om mij niet zomaar te laten gaan. Anderzijds ben ik tijdens het seizoen soms zo scherp geweest dat ik vatbaarder werd voor verkoudheden. Dus ik denk dat er een beetje gewicht bij mag, maar niet te veel. Ik kijk er vooral naar uit om straks veel andere recreatieve sporten te doen, om te tennissen, te padellen, te fitnessen en af en toe eens te gaan lopen. Ook daarom is het belangrijk dat mijn enkel snel weer helemaal in orde is.’

Je staat bekend als een onnavolgbare grappenmaker in de kleedkamer. Welk ‘slachtoffer’ ga je het meest missen?

‘Als ik moet kiezen uit mijn ploegmaats van bij Zulte Waregem het voorbije seizoen, dan zeg ik Sammy Bossut. Ook omdat hij altijd dacht dat hij alles gezien had en zich altijd voordeed alsof we vroeger zouden moeten opstaan om hem te pakken te kunnen krijgen. Maar ik moet toch opmerken dat hij niettemin redelijk veel tegen de lamp is gelopen ( lacht).’

Je noemde jouw derde zoontje Lionel. Vind je dat mooier dan Cristiano?

‘Ja, eigenlijk wel. Die naam zat al in mijn hoofd bij de geboorte van de tweeling Fausto en Maceo. Het is ook de koosnaam die Annabel voor mij koos om bij mijn nummer in haar gsm te zetten. Omdat, zegt ze, het een mooie, zachte, niet-alledaagse naam is die past bij de goeie, zachtaardige persoon die ik voor haar ben. Met Messi heeft het niets te maken.’