Een nul op zes tegen bescheiden tegenstanders is niet de start die KAA Gent zich als titelkandidaat had gedroomd. Krijgt Jess Thorup nog een kans om zich te herpakken?
Als je titelkandidaat bent en je doelman is de beste man in een thuiswedstrijd tegen een goeie middenmotor, zit het niet goed. Tegen KV Kortrijk, dat blij zal zijn als het de top acht haalt en dat op de eerste speeldag zelf een dreun kreeg van het bescheiden ingeschatte Waasland-Beveren, creëerde AA Gent amper een kans. Een week eerder kwamen de Buffalo’s ook al bleek voor de dag bij STVV. Daar bleven de acht aanwinsten die deze zomer gehaald waren om de titelstrijd met Club aan te gaan en waarvoor Gent toch zo’n 14 miljoen had geïnvesteerd zelfs allemaal op de bank. Nog niet klaar, of een kans geven aan de blijvers om te tonen dat ze beter waren? Het tweede lukte in elk geval niet.
Tegen Kortrijk kwamen er dan toch twee ‘nieuwkomers’ aan de aftrap. Doelman Roef toonde zijn kunnen, de Duitse middenvelder Niklas Dorsch die amper ballen toegespeeld kreeg kwam pas voor het eerst in beeld toen hij vervangen werd.
Na de wedstrijd maakte trainer Jess Thorup een gelaten indruk. Thorup is niet de man van de emotionele reacties of van de woedende uithalen naar zijn spelers. Toen zijn verdediging op Sint-Truiden een stomme en te vermijden tegengoal slikte, sloeg hij zich tegen het hoofd. Niet de reactie die de Gentse beleidvoerders Ivan De Witte en Michel Louwagie willen zien als er geblunderd wordt. Dan moet een trainer opstaan en zich laten gelden. Tonen dat hij vecht om een ommekeer te bewerkstelligen.
Zoals bijvoorbeeld Laszlö Bölöni dat soms iets te vaak deed, maar wel altijd met de bedoeling een extra dimensie aan zijn team te geven vanaf de zijlijn. Of zoals Hein Vanhaezebrouck die, ondanks de breuk van bijna twee jaar geleden, nog altijd in de bovenste schuif ligt bij tenminste een deel van het Gentse bestuur. Vanhaezebrouck gaf aan nog een tijdje louter analist te blijven, maar hoe standvastig toont hij zich bij dat voornemen wanneer straks de telefoon uit Gent rinkelt?
David
Opstaan en vanaf de bank schreeuwen op zijn spelers is nooit de stijl geweest van Thorup, een intelligent en welopgevoed man én een goeie peoplemanager op zijn manier, met een rustige, menselijke aanpak. Een stijl waarmee hij vorig jaar het allerbeste uit zijn spelers haalde. Dat was ook nodig, want sinds hij de bekerfinale tegen KV Mechelen verloor door te laat in te grijpen, is er bij de clubleiding twijfel ontstaan die nadien nooit meer helemaal is weggeëbd en terugkeert na elke mindere prestatie. Die twijfel dook ook vorige week na STVV weer op. Dat moet ongetwijfeld ook impact hebben op de spelersgroep, als die voelt dat de clubleiding twijfelt aan de coach.
Tegen STVV en Kortrijk voetbalde KAA Gent alvast niet als een titelkandidaat. Dat gold voor de dienende, maar zeker ook voor de dragende spelers. Alsof het vertrek van David, van wie ook de anderen weten dat hij een extra dimensie toevoegde, verlammend werkt, iedereen de benen afsnijdt en de ploeg een dreun verkocht waarvan het maar moeilijk bekomen is.
Als een belangrijke speler vertrekt, moeten anderen opstaan, en is het aan de trainer om zijn team snel een nieuwe dynamiek te bezorgen.
Het zijn de twee vragen waarover AA Gent zich de komende dagen in de aanloop naar de wedstrijd tegen Antwerp moet beraden: welke spelers krijgen de anderen mee, en heeft Thorup nog impact op zijn groep?
