KAA Gent betaalde eind augustus vorig jaar 600.000 euro voor Timothy Derijck (31) aan SV Zulte Waregem. Intussen is de routinier naast Dylan Bronn de defensieve sterkhouder. ‘Ik wilde geen driemaal een kans aan de top verkeerd zien aflopen.’
‘Natuurlijk is mijn gevoel nu veel beter dan de periode tussen pakweg september en de winterstop. Na mijn overgang begon ik aanvankelijk wel goed, maar verdween ik ook snel van de basiself naar de bank, om ten slotte zelfs in de tribune te belanden. In plaats van titularis bij een Belgische subtopper stond ik plots op de vierde plaats. Ik had dat niet verwacht. Dylan Bronn, Igor Plastun en Sigurd Rosted kregen centraal in de defensie meer vertrouwen en speelminuten. Gelukkig ben ik geen type dat snel opgeeft. Ik besefte heel goed dat ik een tandje bij moest steken en geduldig moest blijven. Het geluk kwam er via een schorsing. Toen kon ik de technische staf overtuigen.
De kracht van Thorup schuilt in de heldere communicatie met de groep.
‘Ik kwam met een duidelijk doel: KAA Gent helpen met zijn definitieve doorgroei naar de top én aantonen dat ik ook in België voor de prijzen kan meespelen. Toen ik in 2016 van ADO Den Haag naar Zulte Waregem kwam, had ik nooit gedacht dat ik zo’n parcours zou afleggen. Als ik het gevoel heb een meerwaarde te zijn voor de ploeg, dan ben ik op mijn best. In Waregem kon je je veroorloven om na een zege een korte periode iets minder hard te trainen. Hier gaat dat niet, want bij Gent staan er constant twee tot drie anderen te drummen. Vaak zijn dat dan ook nog internationals. Logisch dus dat er meer druk is. Ik wilde geen driemaal een kans aan de top verkeerd zien aflopen, want bij Feyenoord en PSV haalde ik er niet alles uit. Als ik heel eerlijk ben, dan kwam dat beeld na een half seizoen alweer naar boven. Ik dacht: het zal toch opnieuw niet zo zijn dat het aan mezelf ligt en ik weer moet afzakken naar een – tussen aanhalingstekens – kleinere club… In Feyenoord was ik nog te jong, bij PSV lag het totaal aan mezelf. De nonchalance kwam naar boven, volledig de foute instelling. Daarom wilde ik nu bij KAA Gent absoluut uit die lange tunnel geraken.’
Krijger
‘De krijger in mij, de echte winnaar stond uiteindelijk op. We wonnen uit bij Kortrijk, in moeilijke omstandigheden, toen onze coach een tactische variant wilde proberen. Daarmee scoorde ik goede punten, wat later werd bevestigd bij een invalbeurt tegen Oostende. Ik kwam er in op het moment dat ons team punten moest pakken. Money time. En dan herleef ik. Want eigenlijk sta ik wel graag met de rug tegen de muur. Als het van moeten is, dan kan je op mij rekenen. Let op, ik had alles te verliezen. Vandaar ook dat de voldoening zo groot was na Standard, SV Zulte Waregem, KV Oostende en STVV, vier wedstrijden waarin we die noodzakelijke twaalf op twaalf boekten. Ik bewees daar dat ik thuishoor in een play-off 1-ploeg.
‘Mentale hulp zocht ik nooit. Ik ken mezelf ondertussen goed genoeg. Ik kreeg wel veel steun van mijn ouders en vriendin. Mijn inner circle, van wie ik aanwijzingen beter en meer kan aannemen dan van iemand die verder weg van me staat. Bij hen kan ik mijn gevoelens sneller uiten en zal ik niets achterhouden. Ik vond ook snel mijn manier om af te reageren. Op zondagavond ging ik nog een uur lopen, vaak tot 23 uur. Reflectiemomenten, waarbij je constant zoekt naar oorzaken en verbeterpunten, en daar positieve kracht uit haalt. ( grijnst) Echt waar, zo eenvoudig was het.’
‘Ik ben een trainingsbeest. Dat hielp ook. Na de reguliere competitie hadden we vier dagen vrij. Verplicht. Normaal ontspan ik dan met een partijtje padel of een jogging. Nu trokken we naar Duitsland met Davy De fauw, Brian Hamalainen en nog een koppel. Ik voelde me slecht omdat ik mijn loopschoenen niet bij me had. Mezelf rust opleggen, dat viel me zwaar. Want ik wil elke dag wat doen. Daardoor voelde ik me schuldig. Maar het was eens goed voor mijn lichaam en geest. De batterijen zijn opgeladen, het hoofd werd leeggemaakt.’
We hebben geen team om achterover te leunen. Dat is ook KAA Gent niet.
Klik met Dylan
‘Bij KAA Gent werd ik een betere en meer complete voetballer. De snelheid van uitvoering en handelen ligt hier heel hoog, door die hoge concurrentiestrijd. Jess Thorup bewaarde altijd de rust. Met Alexander Sørloth kregen we sinds de winterstop ook een stevige kwaliteitsinjectie. Zo eerlijk moet je wel durven zijn. Zeker in vergelijking met de andere play-off 1-concurrenten hadden wij zo’n matchbeslisser nodig. Door zijn atletisch vermogen en balvastheid stelt hij het team in staat gemakkelijker aan te sluiten. En als we onder druk staan, kan je wel eens een bal wegtrappen, omdat je weet dat hij met zijn snelheid, overzicht en scorend vermogen veel schade kan aanrichten.
‘De trainer vroeg om natuurlijke leiders. Ik ben geen schreeuwer binnenskamers, maar wel iemand die op het veld goed coacht en anderen durft neer te zetten. Wat je ziet, is wie ik ben. De klik met Dylan is goed momenteel. Hij schuift graag in, beschikt over een uitstekende lange bal en is enorm duelkrachtig. Ik ben meer iemand die positioneel denkt en de rest stuurt. In topwedstrijden komt het daar op neer: het afstraffen van verkeerde looplijnen, het onderscheppen van een foute inspeelpas of open ruimtes maximaal benutten. Op dat vlak tracht ik me te onderscheiden. In de play-offs hoop ik vaak te kunnen zeggen dat ik me goed voel als bewaker van de nul. Een clean sheet geeft een centrale verdediger voldoening.’
Goed verpakte peptalk
‘Ik voel me ook goed bij de offensieve mindset van onze coach. Thorup is een uitstekende combinatie van een Belgische en een Nederlandse trainer. Hij gaat altijd uit van een goede defensieve structuur, maar overgiet het graag met een aanvallend sausje. Zijn kracht schuilt in de heldere communicatie met de groep. Het is geen dwingende peptalk, maar bijzonder goed verpakt. Die gave bezitten niet veel trainers. ( grijnst) En ik maakte er al heel wat mee.
‘Thorup geeft ook veel vertrouwen en hij ligt ook goed in de groep. Hij wil dat we meer genieten van overwinningen. Op de terugweg van Sint-Truiden was er op de spelersbus geen uitgelaten sfeer, maar werd er bijvoorbeeld wel een biertje gedronken. Als beloning voor de geleverde inspanningen.
‘Nu komt het leukste en zwaarste gedeelte eraan, waar we een heel seizoen voor streden. We moeten die goede flow aanhouden. Want met de bekerfinale op 1 mei tegen YR KV Mechelen volgt er nog een nieuw piekmoment. Verslappen kan niet. Onze identiteit zullen we niet verloochenen. In se betekent dit een 4-3-3-veldbezetting, met de flexibiliteit te kunnen overschakelen op een driemansverdediging. Dat kan een troef worden. We hebben geen team om achterover te leunen. Voor de eigen zestien meter kamperen en speculeren op de counter, dat is niet KAA Gent, ook al hebben we met Dompé en Sørloth jongens voor de diepgang. Ik denk dat play-off 1 fun wordt. We zullen tonen dat we daar thuishoren.’
‘Die bekerzege had ik voor geen geld willen missen’
Timothy Derijck heeft een bijzondere band met bekerfinales. Op 8 april 2012 zag de centrale verdediger vanop de bank hoe PSV de KNVB-beker in De Kuip veroverde na een 3-0-zege op Heracles. Een jaar later, op 9 mei 2013, zat Derijck weer op de bank toen de eindstrijd voor het team van Dick Advocaat verloren ging met 2-1 tegen AZ. De Vlaams-Brabander stond wel aan de aftrap van de finale van de Croky Cupeditie van 2017, toen hij scoorde na 25 minuten. Na de 3-3 volgden er penalty’s. Zijn elfmeter leidde tot een 4-2-zege van SV Zulte Waregem op KV Oostende. ‘Het was eigenlijk al miraculeus dat ik startte, want een maand er voor was er een stuk van mijn meniscus geopereerd. Normaal wordt een revalidatieperiode van zes weken vooropgesteld. Gelukkig is mijn vriendin kinesiste. Die bekerzege zorgde dan ook voor een onbeschrijflijk gevoel. Ik had het voor geen geld willen missen.’
‘Peoplemanager Van den Brom blijft een voorbeeld’
Ondanks zijn verbintenis tot 2020 is de in mei 32-jarige Derijck ook al volop bezig met zijn toekomst. ‘Ik begon de UEFA B-trainerscursus’, stelt het ex-Anderlechtjeugdproduct. ‘Met Yannick Thoelen, Olivier Deschacht, Killian Overmeire, Nill De Pauw, Carl Hoefkens, Gertjan De Mets. Eenmaal per week krijgen we les in Lokeren. Na de ochtendtraining, van 14 tot 22 uur ’s avonds. Een module duurt vier tot vijf weken, om daarna examens af te leggen. Ik zou graag ergens beginnen met de begeleiding van een reservenelftal, om daarna door te groeien naar een rol als van adjunct bij een eerste ploeg.’
Naar een inspiratiebron moet Derijck niet lang zoeken. ‘ John van den Brom blijft een mooi voorbeeld’, klinkt het categoriek. ‘Een echte peoplemanager. Hij wil goed voetbal van achteruit en hoge flanken, dat sluit aan bij mijn visie. Met zijn manier van denken en spelen, haalt hij tot op vandaag overal mooie resultaten. En hij vermaakt het publiek. Plus dat John, net als Jess Thorup, heel gericht zijn boodschap kan overbrengen. Hun antwoorden zijn altijd to the point, geen loze woorden. Zeker bij een topclub is een individuele benadering nodig. De een geef je een aai over het hoofd, de ander pak je eens verbaal hard aan.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
