Toby Alderweireld: ‘Elke Belg mag trots zijn op deze generatie Rode Duivels’

© GETTY
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Mathematisch kan het nog, maar de kans dat deze generatie een prijs pakt, begint redelijk hard te slinken. Desondanks is haar nalatenschap groot, meent Toby Alderweireld.

Eén voor één zegen ze vrijdagavond neer in München. Geveld door Italië. Letterlijk op de knieën. Alles gegeven maar uiteindelijk – opnieuw – gesneuveld in de kwartfinales. Net als in Brazilië, net als in Frankrijk. Ze waren gekomen om te winnen, maar wisten ook – nog eens met de neus op de feiten gedrukt in maart en het duel tegen Tsjechië – dat ze zeer goed zouden moeten zijn. Allemaal top. En dat waren ze niet. Goed, maar niet zeer goed. Niet goed genoeg om uit te voetballen tegen fittere Italianen die hoog druk zetten. En daarmee kwam, één week voor ze het hoopten, voor velen een einde aan een lang en slopend seizoen.

Toby Alderweireld: ‘Dat is het altijd hé, mentaal klaar zijn is één, maar ook fysiek klaar zijn. Het wordt bijna een cliché, maar corona heeft het voor iedereen erg moeilijk gemaakt.

Elke job, ook de onze. Weinig mensen hebben de voorbije maanden veel ontspanning gehad. Tijd om te recupereren. Wij ook niet. Maar dat hebben we allemaal opzij proberen te zetten voor dat ene ding. Die prijs. Iets achterlaten leefde enorm, nog meer dan vroeger zelfs. Dit keer was het op de een of andere manier nóg intenser.’

Waarom?

Alderweireld: ‘Omdat de verwachtingen anders werden. De eerste keer, in Brazilië, waren we vooral blij dat we er na al die jaren nog eens bij waren. Twee jaar later hadden we die zogezegd fantastische loting, waar we uiteindelijk teleurstelden. In de periode daarna zijn we vooral heel constant geweest. De status van nummer één in de wereld geeft dat aan. Dat zegt op zich niet zoveel, tenzij je constante. Natuurlijk is dat geen prijs, maar in het internationale voetbal zijn prijzen moeilijk te halen.’

Axel Witsel zei dat in de groep leefde dat dit niet de laatste kans was.

Alderweireld: ‘Ik kan niet voor iedereen spreken, maar mijn gevoel is ook dat iedereen door gaat trekken tot het WK volgend jaar. Ook voor mij kan het. Ik heb hier laten zien dat ik fit ben, op niveau. Ik ben 32, ik kan nog zeker anderhalf jaar doortrekken.’

Mathematisch kan het nog

Wat vond je van het tornooi van de Belgen?

Alderweireld: ‘Constant, zonder een uitschieter. Dat beseffen we zelf ook. Getest geweest en die tests doorstaan, tot Italië. Verdedigend waren er veel vraagtekens. ( lacht) Wat we gewend zijn. Ik snap dat wel. De Rode Duivels zijn voorin zo goed dat er érgens vraagtekens moeten worden geplaatst. En dan zijn wij de pineut. Ik denk dat we hier wel hebben laten zien dat we nog met de besten meekunnen.’

Was dat een thema?

Alderweireld: ‘Ervaring wordt vaak gezien als positief, maar tegenwoordig een beetje als negatief. Ons brengt het rust. Ik herinner me de kritiek na ons gelijkspel tegen Tsjechië in maart: hoe kan dat nu, 1-1 tegen zo’n ploeg? Op dit tornooi zie je waar ze staan. Wij voelden dat die avond op het veld, dat we het opnamen tegen een heel goeie ploeg. We hadden er ook kunnen verliezen. Ik geloof dat ik de laatste minuut nog een bal van de lijn werkte. Daardoor staan we nu wel eerste in de WK-kwalificaties.

‘De Belgische fan en de media willen altijd fantastisch aanvallend voetbal zien. Wij ook, maar tegelijk ontleden wij de tegenstander en ‘voelen’ we tegenover wie we staan. Onze ervaring brengt ons rust in momenten dat het goed gaat. Dan zeggen wij tegen mekaar ook wel eens: kalm nu. Maar op momenten dat het slecht gaat, zeggen we tegen mekaar ook: dit was moeilijker dan het leek.

‘Met de groep hebben we de documentaire gezien ‘Mathematisch kan het nog’. Een aanrader, voor iedereen. Het doet je beseffen van waar we komen en dat dit een luxe is. Wij zijn het enige Europese land dat in de laatste vier tornooien telkens de kwartfinale haalde. Dat is toch speciaal voor een land dat uit een periode kwam van vijf tornooien op rij afwezigheid. Daarbij zijn niet alleen onze prestaties van tel, ook het financiële. Zie wat hier staat in Tubeke. Niet alleen dankzij de ploeg, dit is de verdienste van al die mensen die hier keihard voor werkten. Maar hier zit ook een stukje bloed, zweet en tranen van mij in. En van Thomas, Jan, Eden en alle anderen. Wij proberen écht wel iets achter te laten. Een deel van onze premies hebben wij afgestaan om dit te bewerkstelligen. Dat is overigens niet meer dan normaal, we hoeven daarvoor geen pluim op onze hoed. Wat wij willen, is dat we met het Belgisch voetbal nooit meer in de situatie van vroeger komen. En dat zál ook niet meer gebeuren, als je ziet welk talent eraan komt en hoe dat wordt begeleid.’

Elke Belg mag trots zijn op deze generatie die er alles voor heeft gedaan en gelaten.’

Toby Alderweireld

Jullie zorgden ook voor een andere ingesteldheid. Wat je voor Portugal aanhaalde: gezonde arrogantie.

Alderweireld: ‘Misschien was arrogantie een verkeerde woordkeuze. Wat ik bedoelde was: vertrouwen. Wij zijn Belgen en moeten altijd respect hebben voor de tegenstander, maar we kunnen ons wél naast de anderen zetten. In de groepsfase kun je soms nog eens met iets wegkomen, maar in de knock-outfase nooit. Tegen geen enkel team. Maar we kúnnen het wel. We zijn gekomen om te winnen. Dat betekende niet dat we overtuigd waren dat we gingen winnen maar in die mindset moet je wel komen. Niet beginnen denken van: oei, het gaat lastig zijn, en die is niet in vorm of… Neen. Lukt het niet op de ene manier, dan is het maar knokken.’

Winning ugly

Na het WK in Rusland kregen jullie veel lof. België was de leukste ploeg. Nu was het anders. Teleurstellend?

Alderweireld: ‘Ploegen voetballen anders tegen ons. Hun mindset tegenover het nummer één van de wereld is helemaal anders dan drie à vier jaar geleden. Daar hebben we zelf voor gezorgd, maar soms bezorgt ons dat iets meer moeilijkheden. Het is niet dat wij ineens hebben beslist: nu gaan we realistisch voetballen. Soms was het gedwongen. Ik vind dat het niveau van dit EK enorm hoog is. Elk team heeft kwaliteiten. Denemarken, Zwitserland en Tsjechië, dat zijn gewoon goeie ploegen.’

Op het vorige tornooi was de onrust rond Kompany en zijn herstel tijdens de groepsfase het enige punt van onzekerheid. Was dit geen complexer tornooi op dat vlak?

Alderweireld: ‘Ons voordeel was dat we de voorbije jaren zo vaak zonder die jongens hebben gespeeld. Ik heb meer interlands zonder Vincent gespeeld dan mét. We hebben lange tijd zonder Eden gevoetbald en redelijk wat matchen zonder Kevin. Toch zijn we constant blijven presteren. Wij panikeren niet zo snel.’

Maar om het voetbal te brengen wat wij van jullie verwachten, was het allemaal wél complex.

Alderweireld: ‘Natuurlijk. Daarvoor moet iedereen top zijn en dat was door blessures of door momenten niet zo. Maar we hebben wel vier van de vijf duels gewonnen. Dan ben je als groep heel sterk. Mousa Dembélé was er hier niet bij, Marouane Fellaini evenmin. Dan denk je vooraf: je levert in de breedte in. Maar kijk hoe Jason, Leandro, Dennis, Dedryck en Doku het hebben gedaan.’

Toby Alderweireld zit in de tang bij Marco Verratti.
Toby Alderweireld zit in de tang bij Marco Verratti.© GETTY

Jullie weten allemaal vanuit het clubleven dat het niet stopt bij één zege. Of één nederlaag.

Alderweireld: ‘Allemaal voetballen we al zo lang op dit niveau! Deze generatie staat er al zo lang, is zo volwassen. Dan moet ze ook wel iets goed doen. Het is telkens weer een eer om voor je land uit te komen, maar het betekent ook dat je vakanties en tijd met de familie moet opofferen. Als je mijn vrije dagen van de laatste acht jaar zou optellen, ga je niet ver komen.’

Shani, je vrouw, getuigde erover in de krant tijdens dit tornooi. ‘Ons leven is eigenlijk een beetje saai.’

Alderweireld: ‘Klopt. Mensen zien het geld en denken dat het fantastisch is, maar als je ziet wat voor leven ik heb… triestig. ( lacht) Een eenzaam verhaal: trainen, thuiskomen, kinderen zien, reizen, wedstrijden, weer thuiskomen, … Met corona zag ik mijn ouders helemaal niet, maar als ik ze daarvoor zeven dagen op een jaar zag, was het echt veel. Broers en vrienden zijn nóg moeilijker. Echt zielig. Maar je hebt het er wel voor over, snap je. Ik wil hier geen pluimen voor wat we allemaal doen, maar die kant van het verhaal wil ik ook eens brengen. Daarom: heel mooi van Axel, wat die de laatste vijf maanden heeft gedaan. Appartementje in Antwerpen gehuurd en er alles voor laten. Alles! En dat doen wij allemaal. Continu focus. Dan wil je ook graag iets bereiken.’

Zie wat er staat in Tubeke. Daar zit ook een stukje bloed, zweet en tranen van mij in. En van Thomas, Jan, Eden en alle anderen.’

Toby Alderweireld

Geen trainer

Stel, jullie winnen uiteindelijk niks. Is ze dan een mislukking, deze generatie?

Alderweireld: ‘Neen! Niet mee eens. Wat je achterlaat zijn de mooie momenten die je de Belgen hebt gegeven. Elke Belg mag trots zijn op deze generatie die er alles voor heeft gedaan en gelaten. Ik ga mezelf – en ik denk dat ik hier voor de ploeg mag spreken – wé gaan onszelf niks kunnen verwijten.’

Je bent één keer aanvoerder geweest, tegen IJsland. Hoe speciaal was dat?

Alderweireld: ‘Heel speciaal. Een mooie geste van de trainer. Ik ben heel gevoelig voor dat soort dingen. 113 interlands, geen haan die daarnaar kraait, maar zelf vind ik dat belangrijk. Ze moeten me straks niet uit medelijden op het veld zetten, maar ik ga wel voor zoveel mogelijk, om daar later in mijn leven van na te genieten.’

Onder vrienden. Met Jan, Thomas en alle anderen.

Alderweireld: ‘Ja. Met die nuance: je kan een vriendengroepje zijn, maar in deze groep wordt ook wat van je verwacht. Op het veld én ernaast. Je moet ons eens in de gym zien. Dat is waanzin. Als je ziet hoe Thomas ( Vermaelen, nvdr) zich verzorgt… Ik probeer mijn lichaam op de juiste manier zo goed mogelijk te onderhouden. Op de juiste momenten eten, op de juiste drinken, de juiste hoeveelheden drinken… De leuke dingen duw je opzij, omdat leuke dingen vaak schade toebrengen.’

Ga je dat later inhalen?

Alderweireld: ‘Ik ga dat proberen te beperken. Ik train graag en ben ook wel ijdel. Ik wil vooral niet dat mensen zeggen: ( schakelt over op Antwerps) ‘ Wow, den Toby… Wa is da, man, echt niet meer gezond. ‘ ( lacht) Ik kijk enorm uit naar andere dingen, andere sporten, een ander leven. Daarom ben ik enorm blij dat mijn eerste kind een meisje is. Misschien leidt dat tot een ander leven. Anderzijds heb ik nu ook een zoon. Stel dat hij van voetbal houdt, dan ga ik die sport misschien herontdekken. Door zijn ogen.’

Waarom gaan we je na je carrière niet als trainer zien?

Alderweireld: ‘Een belofte aan de familie. Ik ben nu zeventien jaar van huis; als ik dat zou doen, begint het hele verhaal opnieuw. Met nog meer tijd, want als ik iets doe, wil ik dat goed doen. ‘Word dan alleen trainer in België’, kan je zeggen, maar ik ken mezelf. Ik wil mijn kinderen naar school kunnen brengen. Uiteraard zal ik nog opofferingen moeten maken, maar trainer, neen… Ik wil tijd inhalen. Mijn moeder werd net 61, daarvan hebben we mekaar 17 jaar amper gezien.’

Ga je zotte dingen doen?

Alderweireld: ‘Neen. ( lacht) Gewoon leven. Tijdens een tornooi kan ik dat snel in een hokske plooien en wegsteken, maar ik mis het om iets met de vrienden of met mijn broers te doen. Spontaniteit is weg uit mijn leven. Het is: binnen twee maanden ben ik een dag vrij, gaan we die dag om 12 uur iets doen? Volgens zo’n schema leven wij. Het spontane van een keer bellen en iets gaan drinken, is er voor veel jongens al jaren niet meer. Dat gevoel van vrijdagen in je jeugd, als je van school kwam en tot je boekentas zei die je in de hoek zwierde: ik zie je maandag wel.

Toby Alderweireld: 'Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen een normale jeugd hebben.'
Toby Alderweireld: ‘Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen een normale jeugd hebben.’© GETTY

‘Soms weet ik niet eens welke dag we zijn. Dan bel ik mijn vader, vraag ik iets en klinkt het aan de andere kant: zeg Toby, het is zondag vandaag, kan dit even wachten? Wij leven zo van match tot match dat je het besef van tijd kwijtraakt.’

Antwerpen

Je rondde het seizoen af met 200 wedstrijden in de Premier League. Was dat een mijlpaal?

Alderweireld: ‘Het was mijn droom om er te voetballen, maar misschien zijn dat wel de dingen waar ik na mijn carrière het meest van ga genieten. Ik ben er wel trots op. Bij Germinal Ekeren of Germinal Beerschot was ik niet het talent van wie iedereen zei: die gaat het worden! Ik ben niet mega snel, niet mega groot, ik kan alles een beetje en moet het vooral van inzicht hebben. Er zit heel veel hier ( wijst naar het hoofd) en dat heb je nodig in de wedstrijden. De intensiteit en de kwaliteit van de Premier League is waanzin en de laatste vijf, zes jaar is het allemaal nog gestegen. Vroeger had je nog wel eens wedstrijden waarin je iets minder kon zijn en het toch nog liep, maar nu moet je áltijd goed zijn. Fysiek veeleisend, enorm. Niet vergeten, op één seizoen na speelde ik ook altijd Europees.’

Als je mijn vrije dagen van de laatste acht jaar zou optellen, ga je niet ver komen.’

Toby Alderweireld

Tegen Antwerp mocht je wel niet meedoen. Was je kwaad?

Alderweireld: ‘Ik ben een teamspeler, maar in mijn hoofd was het oorlog. Dat is het altijd als ik niet speel. Ik wil dit allemaal niet groter maken dan het is, maar ik weet waar ik vandaan kom. Uit Ekeren. Dan in Antwerpen voetballen, is speciaal. Ik had in mijn eigen stad nog nooit gespeeld. Maar goed, de trainer besliste er anders over.’

Heeft José Mourinho je ooit uitgelegd waarom?

Alderweireld: ‘Neen, maar ik begrijp hem. Er zijn grotere dingen in de wereld dan het imago van Toby Alderweireld.’ ( lacht)

Over Antwerpen gesproken: je bent aan het bouwen in Kapellen. Dat huis is over pakweg anderhalf, twee jaar af. In 2023 loopt je contract met de Spurs af.

Alderweireld: ‘Ik heb altijd gezegd – of dat slim is of dom, ik weet het niet – dat ik terugkeer voor mijn kinderen. Dan is mijn dochter vijf. Ik wil haar graag in het eerste leerjaar met haar klasje laten meegaan. Daar begin je vriendjes en vriendinnetjes te krijgen, de vaste. Ik vind het belangrijk dat we haar en haar broer in België een normale jeugd geven. Misschien gaan ze in het begin wel zoon of dochter van worden genoemd, maar dat stof zal wel gaan liggen. En dan gaan we zo normaal mogelijk leven. Ook qua opvoeding. Ik wil dat ze gelukkig zijn. Echt kind kunnen zijn. Zonder zorgen. Hen nog eens meenemen op een of andere verre trip, daar heb ik het moeilijk mee.’

En dan, spontaan bellen naar Jan Vertonghen of Thomas Vermaelen: gaan we er eentje drinken?

Alderweireld: ‘We hebben het er nu al vaak over: wat na het voetbal? Wie wil wat doen, en in ons geval ook: waar gaan jullie wonen?’

Jan denkt misschien aan Amsterdam.

Alderweireld: ‘Niemand weet het al zeker. Jan weet dat niet en Thomas heeft een huis in Londen, maar was ook heel fan van Barcelona. Misschien gaat hij daar wel wonen. Ik ben alleen zeker dat er reünies komen.’

‘Is dit EK neutraal?’

Engeland moest amper reizen en mocht nagenoeg alles thuis afwerken. Italië speelde drie keer in Rome. Dat vinden de Rode Duivels vreemd: zij lieten een zware ecologische voetafdruk achter met reizen naar Kopenhagen, Sint-Petersburg (2x), Sevilla en München.

Toby Alderweireld: ‘Tegen de Denen hebben we het goed gemerkt: natuurlijk helpt voetballen voor eigen publiek. Engeland speelde tegen Duitsland gewoon een thuiswedstrijd. Is dit EK neutraal? Ik stel me vragen. In de groepsfase wil ik het nog begrijpen, maar de knock-outfase hadden ze op neutraal terrein moeten afwerken. Wat ik ook vreemd vind: enerzijds wordt vanwege corona reizen naar Engeland zeer moeilijk gemaakt, met eisen rond quarantaine, maar vervolgens mogen zondag 60.000 fans op Wembley de finalisten steunen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content