Van Crombrugge zei twee jaar geleden neen tegen Ajax: ‘Daar heb ik wel al aan teruggedacht, ja’

Drie jaar lang hielp Hendrik Van Crombrugge (26) KAS Eupen in eerste klasse blijven. Nu vindt hij het tijd voor een stap hogerop. Vijf pittige vragen – vlak voor zijn eerste selectie als Rode Duivel.

Hoeveel kans is er dat we je volgend seizoen nog in de Belgische competitie aan het werk zien?

HENDRIK VAN CROMBRUGGE: ‘De realiteit leert dat de keepersplaatsen in België duur zijn, en dat, tenzij Guillermo Ochoa vertrekt bij Standard, misschien alleen Club Brugge een nieuwe doelman zoekt. Als ik realistisch ben, moet ik iets in het buitenland zoeken. Er zijn opties, met geïnteresseerde clubs die zich al maanden geleden gemeld hebben, en er zijn afspraken gemaakt met Eupen waar ik nog één jaar contract heb. Iedereen weet dus waar hij aan toe is. Ik sluit geen enkele competitie uit, maar de bedoeling is een stap vooruit te zetten naar een grotere club. De Nederlandse competitie staat niet op een hoger niveau dan de Belgische, maar clubs als Ajax, Feyenoord en PSV beschouw ik wel als een mooie uitdaging. Net als pakweg een Italiaanse, Spaanse of Duitse middenmoter.’

Was het een beetje leuk in play-off 2?

VAN CROMBRUGGE: ‘Het is geen aantrekkelijke competitie, behalve voor STVV, Kortrijk, Charleroi, de clubs die voor die eerste plaats gingen, voor de tweedeklasseclubs en voor een paar jongeren die zo hun eerste speelminuten krijgen. Zodra je afhaakt voor de eerste plaats, is de lol er van af. Na drie speeldagen wisten we al waar we aan toe waren. Vanaf dat moment moet je je focussen op andere doelen. Dan prent ik mij bijvoorbeeld in dat je nooit weet wie er in het stadion zit om je te observeren, al had ik de laatste thuiswedstrijden de toeschouwers gerust kunnen tellen. Geconcentreerd blijven was moeilijk: ik haal mijn beste niveau als er een beetje druk op de ketel staat.’

Drie jaar geleden was je een revelatie, vorig jaar bevestigde je je eersteklassestatus. Wat heb je dit seizoen nog geleerd, of is het een verloren jaar geweest waarin je je beklaagde dat je vorige zomer toch niet vertrok naar het Italiaanse Sassuolo?

VAN CROMBRUGGE: ‘Ik heb geleerd mijn persoonlijke frustraties om te zetten in extra motivatie. Want er zijn momenten geweest dat ik me geërgerd hebt, als je een doelpunt pakt dat te vermijden was, als je telkens weer fouten gemaakt ziet worden in situaties die nochtans heel vaak zijn doorgenomen vooraf. Ik heb dit jaar wel geleerd dat het tijd is voor mezelf om een nieuw project te zoeken. Dat het soms beter is om een trein te vroeg te nemen dan één te laat. Niet alleen het sportieve, ook het persoonlijke en familiale aspect speelt een rol. Laat ons zeggen dat ik nu op alle vlakken klaar ben voor zo’n stap, omdat ik toch in een bepaalde routine gevallen ben. En dat is niet goed voor mij. Ik ben er dit jaar achter gekomen dat ik uit mijn comfortzone moet komen.’

Heb je het gevoel dat je voldoende erkenning hebt gekregen in België, of blijven de twijfels over jou te groot?

VAN CROMBRUGGE: ‘Ik heb met Vincent Mannaert aan tafel gezeten, dat zal toch wel betekend hebben dat Club Brugge me van een bepaald niveau vond. Misschien zijn een paar Belgische topclubs afgeschrikt door de vraagprijs van Eupen, die men hoog vond voor een Belgische doelman. In het begin val je ook makkelijker in positieve zin op, dat is altijd zo met nieuwe goeie spelers. Dit jaar waren Paul Nardi en Jean Butez de doelmannen in de kijker. Nieuwe spelers zijn altijd een hype, daarna gaat de lat flink omhoog.’

Je had deel kunnen uitmaken van de fantastische campagne van Ajax. Denk je daar nog wel eens aan terug? Twee jaar geleden kon je er als tweede doelman naartoe, maar je wilde je eerst nog extra bewijzen hier in België?

VAN CROMBRUGGE: ‘Natuurlijk heb ik wel eens gedacht dat ik bij die selectie had kunnen zitten. Alleen weet je niet wat er in die twee jaar gebeurd zou zijn mocht ik toen die stap gezet hebben. Zou ik bankzitter gebleven zijn, eerste doelman geworden zijn, of had men me alweer verkocht? Ik heb vooral genoten van wat ze gebracht hebben.’