In vijf stappen blikken we nog eens terug op wat er het afgelopen weekend op tactisch vlak aan de hand was in de Jupiler Pro League.
Kan Ruud Vormer een nummer 6 worden?
Voor zijn eerste wedstrijd op de Brugse bank liet Alfred Schreuder zijn blauw-zwart in een strakke 3-5-2 spelen, die meer dan zeventig procent balbezit opleverde en daardoor wat deed terugdenken aan het voetbal onder Ivan Leko. In het elftal van de regerende landskampioen stonden nochtans twee spelers die een andere rol kregen dan ze onder de Kroaat hadden. Clinton Mata, die in 2019 met succes in een driemansdefensie werd gezet, moest nu de flank afdweilen, terwijl Vormer voor het eerst zijn kans kreeg net voor de verdediging. Schreuder maakte van zijn landgenoot een waakhond en vertrouwde hem de sleutels van zijn spelsysteem toe.
Tegen STVV gaf de Nederlander 96 passes, dat is meer dan het dubbele van zijn gemiddelde sinds het begin van dit seizoen (42,8 per wedstrijd). Daar iemand posteren die goed uit de voeten kan met de bal, is verlokkelijk en tegen de offensief nogal onmondige Kanaries werd dat natuurlijk een succes. Het valt nog wel te bezien of de Brugse aanvoerder in alle wedstrijdscenario’s die rol kan vervullen. Omdat hij vaak begint te zwemmen wanneer de bal in zijn rug belandt en hij amper het instinct heeft om zijn zone te vergrendelen bij een uitbraak van de tegenstander, heeft de ‘nummer-6-versie’ van Vormer enkele ingebouwde fouten. Daar zal Schreuder op moeten letten, wil hij vermijden dat de problemen bij de defensieve omschakeling die hij in Hoffenheim kende, ook in Brugge terugkeren.
Waarom vermenigvuldigt Bernd Storck Daniel Muñoz met drie?
Zeggen dat Bernd Storck nauwgezet te werk gaat, is nog een flink understatement. Het is dus afgelopen met een rolverdeling op goed geluk, het veld van de Limburgers is een schaakbord geworden. Centraal daarin valt de nieuwe rol van Daniel Muñoz op, de duivel-doet-al in de organisatie van Racing.
Onder John van den Brom hield de Colombiaan zich vooral bezig op de rechterflank, waar hij zijn acties aanpaste aan die van Junya Ito, maar sinds de komst van de Duitser is zijn taak gespecifieerd en uitgebreid. Naast diepgaande loopacties op de flank, zoals degene die aan de basis lag van de goal van Ito tegen Beerschot, gaat Muñoz geregeld wat centraler lopen wanneer de bal op de linkerflank circuleert. Hij vormt daar dan een extra aanspeelpunt om het spel te verleggen, zodat Heynen, Hrosovsky en Eiting dichter bij de bal kunnen blijven om bij eventueel balverlies snel druk te zetten. Die taak is op maat gemaakt voor de Colombiaan, die in zijn beginperiode in Limburg geregeld als verdedigende middenvelder speelde. Als sterke en polyvalente speler is hij de aangewezen man om een tegenaanval af te breken. Omdat hij nu eenmaal slechts één Muñoz heeft, zorgt Stork ervoor dat de Colombiaan verschillende rollen tegelijk kan vervullen.
Hoe helpt Francis Amuzu om Sergio Gómez te bevrijden?
Hoewel je na de laatste wedstrijden van 2021 zou gedacht hebben dat Benito Raman de natuurlijke vervanger zou zijn van Christian Kouamé, die naar de Afrika Cup is vertrokken, was het Francis Amuzu die door Vincent Kompany uit de gereedschapskist werd opgediept om de verdediging van Standard te kraken. Hij heeft diepgang, maar ook en vooral: hij houdt het spel breed, zodat hij uit de klauwen bleef van de centrale verdedigers van de Luikenaars. De dribbelaar van paars-wit zocht snel de zijlijn aan de linkerkant van het veld op, waar normaal gezien Lior Refaelov et Sergio Gómez rondlopen. De combinaties tussen die drie spelers waren er vooral op gericht om de Spanjaard het laatste woord te geven.
Maar omdat iedereen ondertussen de kwaliteiten kent van de oud-leerling van La Masía, heeft elke tegenstander ook wel een plannetje klaar om de linksback van paars-wit aan banden te leggen. Bij Standard had Nicolas Raskin de opdracht om zich bezig te houden met Refaelov, terwijl nieuwkomer Gilles Dewaele de flank moest verdedigen. De ex-Kortrijkzaan moest al snel focussen op de loopacties van Amuzu, waardoor het Aron Dønnum was die achter Gómez aan moest hollen. Maar de Noor moest kiezen tussen de middenvelders en de linksback van Sporting en werd vaak in de rug gepakt. Het plannetje van Kompany werkte dus uitstekend, ook al eindigde het slecht met de te korte terugspeelbal van Gómez die een perfecte assist werd voor Dragus.
Is kort uitverdedigen echt riskanter dan de lange bal hanteren?
Ook al was er door de weersomstandigheden op het met mist bedekte veld van Le Pairay weinig van te zien, de competitieleider was erg verheugd met het uitvoetballen door de verdediging van Seraing. Union slaagde erin om de bal soms al te veroveren in de buurt van de grote rechthoek en kon op die manier twee keer de netten doen trillen. Het is koren op de molen voor degenen die een afkeer hebben van dit soort voetbal, vergiftigd door de denkwijze van Pep Guardiola, waarbij iedereen van achteren uit wil voetballen zonder dat daarom ook behoorlijk te kunnen.
Guardiola vergelijkt de bal graag met een boemerang. Als je die snel naar voren keilt, zal hij nog sneller terugkeren. De eerste goal die Charleroi op de Bosuil moest slikken, was daarvan een prefect voorbeeld: een lange bal van Bingourou Kamara, een verloren duel, en een snelle tegenaanval van Antwerp terwijl Charleroi nog niet opnieuw georganiseerd was. Het valt minder op dan een slechte korte pass, maar het resultaat is even erg: de bal naar voren spelen kan ook tegengoals kosten.
Waarom liepen Ilaimaharitra en Morioka te zwemmen op de Bosuil ?
Tegen een Antwerp dat met een specifieke ruit speelde, waarbij Benson, die als tweede aanvaller fungeerde, vaker in de buurt van de penaltystip opdook dan Frey, had Charleroi moeite om zijn zaakjes centraal onder controle te krijgen. Ryota Morioka et Marco Ilaimaharitra, die het in de beste periode onder Karim Belhocine nochtans uitstekend deden als dubbel scharnier op het middenveld, hadden het bijzonder lastig tegen de kracht van de Antwerpse middenvelders. Dat contrast mag niet verbazen wanneer we hun opdrachten eens onder de loep nemen.
Terwijl ze door Belhocine vóór een laag blok werden gepositioneerd, op een plaats waar er weinig ruimte is en het dus makkelijker is om verdedigende duels te winnen, moesten beide mannen nu ver van hun doel opereren om de Antwerpse middenvelders te gaan opjagen. Voor die opdracht missen ze echter de fysieke kracht en dat bleek dan ook op een pijnlijke manier. Bovendien werd de verdediging achter hen geregeld ontmanteld door het afhaken van Balikwisha en de loopacties van Benson. In de periode dat Morioka en Ilaimaharitra schitterden wanneer er veel ruimte lag, was dat omdat ze zelf omschakelingen en openingen konden creëren. In het nieuwe voetbal van de Zebra’s moeten ze die evenwel stoppen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
