Vanderbiest niet jaloers: ‘Ik werkte bij KV Oostende in andere omstandigheden’

© BELGA
Pierre Danvoye
Pierre Danvoye Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Ondanks zijn ontslag daar zal hij KV Oostende altijd dankbaar blijven, zegt Frederik Vanderbiest, sinds maart trainer van Lierse, in Sport/Voetbalmagazine.

KV Oostende maakte een serieuze opmars mee zonder Vanderbiest, die na het seizoen 2014/2015 bedankt werd voor bewezen diensten omdat Coucke niet langer in hem geloofde. Deed dat pijn? ‘Nee, helemaal niet’, antwoordt Vanderbiest. ‘Het is toch geen schandaal vervangen te worden door Yves Vanderhaeghe!’

‘Natuurlijk was ik ook liever gebleven, maar ik koester geen enkele bitterheid of jaloersheid. Eenvoudig gesteld werkte ik daar in omstandigheden die niks te maken hebben met hetgeen de club vandaag beleeft. Ik had ook al Franck Berrier, Fernando Canesin en toen nog Jordan Lukaku in mijn kern, maar ik had vooral gasten met revanchegevoelens, mannen die elders op een dood spoor zaten.’

‘Toen ik er toekwam, speelde Oostende vaak maar voor twee- tot driehonderd betalende toeschouwers. Ze waren klaar om naar derde klasse te tuimelen, er was geen kinesist, de staat van de trainingsvelden bleek dramatisch, we moesten zelfs bij momenten ons materiaal zelf wassen. Ik denk dat ik er niet slecht werkte, want ik leverde mijn bijdrage om Oostende groter te maken. En ik onthoud nog altijd dat het de club is die me de kans gaf om te debuteren in het trainersvak.’

Cyprus

Als Brusselaar trainde hij ondertussen al Oostende, Cercle Brugge, Antwerp en nu ook Lierse. Wallonië is nog braakliggend terrein, maar daar is een simpele verklaring voor, volgens Vanderbiest: ‘Als speler was ik even aangesloten bij Walhain, maar als coach heb je nu ook geen 36.000 mogelijkheden in Wallonië, of het dan in 1B of 1A is. Logisch dus dat er aan Nederlandstalige kant meer kansen zijn.’

‘Maar ik pas me overal aan. Na twee weken bij Lierse leek het wel alsof ik hier al twee jaar was. In Cyprus ook, ik voelde me daar meteen thuis. Het duurde uiteindelijk slechts vier maanden, maar het was beter dat ik er vertrok. Dat gebeurde trouwens in de beste verstandhouding. Tijdens de twee weken die volgden op de ontbinding van mijn contract, bleef ik in het appartement van de voorzitter wonen en reed ik met zijn auto. En ik ontving al mijn geld, terwijl normaal gezien diegene die het kampioenschap verlaat niet hetgeen krijgt wat er hem nog rest. Ik leerde er veel bij.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content