Hoofdredacteur Jacques Sys bespreekt het sportweekend met de dominantie van Club Brugge, de goede cijfers van Antwerp en een heerlijk WK veldrijden.
Club Brugge is nog maar een keer de grote winnaar van dit weekend.
Jacques Sys: ‘Veertien punten voorsprong en die kloof gaan ze allicht nog verder uitdiepen. Je zag ook tegen Standard hoeveel zelfvertrouwen er in de ploeg zit, ze komen 0-1 achter, krijgen nog een paar kansen tegen, maar toch was er geen moment paniek. En intussen blijft Club zijn kern uitbreiden. Het heeft met Bas Dost duidelijk die opportunist die ze zochten. Je kan Dost in het combinatiespel amper gebruiken, voor hij tegen Standard de 2-1 aantekende had hij geen bal geraakt. Maar op een bepaald moment voelt hij wel waar hij moet staan. En los daarvan verdedigt hij ook mee.
‘Eigenlijk kan Club alleen door zichzelf geklopt worden. Je zag ze bijvoorbeeld uitstekend voetballen tegen KRC Genk, de situatie gemakkelijk rechtzetten tegen tegen Standard, maar tussen de beide partijen door was er toch een veel mindere verrichting in de derby tegen Cercle. Er blijven momenten waarop er concentratieverlies optreedt. Dat krijg je er kennelijk niet uit. Het was ook zo in de periode van Michel Preud’homme en Ivan Leko.’
Antwerp staat nu op de tweede plaats, met evenveel punten als KRC Genk, Frank Vercauteren pakt twaalf punten op vijftien.
Sys: ‘Maar toch vind ik dat Antwerp en Vercauteren geen goed huwelijk is. Omdat het voetbal waar hij naartoe wil niet bij deze ploeg past. Je kan er inkomen dat hij een bepaalde organisatie in de ploeg wil brengen, maar je zag ook tegen Waasland-Beveren dat hij heel voorzichtig blijft.
‘Natuurlijk is die twaalf op vijftien een opsteker. Maar het voetbal dat Antwerp brengt is verre van goed, de eerste helft in Eupen buiten beschouwing gelaten. En het gegeven dat Lamkel Zé blijft spelen, ook al scoort hij, is absoluut niet goed. Het blijkt steeds weer dat hij door het grootste gedeelte van de groep wordt uitgespuwd. Op termijn verscheur je zo de eendracht.
‘Benieuwd wat het volgend weekend wordt, in de derby op Beerschot. Waar de nieuwe trainer, Will Still, ook voor een heel andere aanpak kiest en veel minder aanvallende accenten legt dan Hernán Losada. Hetgeen dan weer het rendement van Raphael Holzhauser naar beneden haalt. Van de andere kant: in de laatste drie matchen op rij slikken ze geen tegendoelpunt. Terwijl dat onder Losada in de hele competitie maar één keer lukte. Het is maar waar je naartoe wil.’
Het WK veldrijden in Oostende groeide echt uit tot propaganda voor deze sport.
Sys: ‘In alle vier disciplines. Het was een schitterend kijkstuk. Met het duel tussen Mathieu Van der Poel en Wout van Aert als apotheose. Dit WK zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als dat waarin Van Aert op een ongelukkig moment lek reed.
‘Of dat beslissend is geweest? Ik betwijfel het. Op een bepaald moment kwam Van Aert terug tot op een handvol seconden en kon vervolgens de kloof niet dichten. Achteraf zei Van Aert trouwens dat hij vooral teleurgesteld is in zichzelf, omdat hij niet door een muur kon gaan, omdat hij niet kon terugvechten. Dat is toch wel knap. Hij verschuilde zich minder achter die lekke band dan degenen die hem daar vragen over stelden.
‘Rond dat WK vielen me trouwens buiten de wedstrijden twee zaken op. Dat Sven Nys, die doorgaans uitstekend analyseert, moeite blijft hebben met de niet-selectie van zijn zoon Thibau, terwijl dat na zo’n seizoen toch de logica zelf was. En dat er tijdens de wedstrijden vaak snelle conclusies worden getrokken. Dat iemand as Paul Herygers, die als co-commentator toch geacht wordt voor een zekere meerwaarde te zorgen, tijdens het WK voor vrouwen al na één ronde roept dat de wedstrijd gedaan is, nadat Denise Betsema vroeg in de aanval was gegaan. Dat begrijp ik niet. Terwijl je juist op zo’n parcours je krachten goed moest indelen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
