Goeie play-offs zijn voor Genk, met zijn rijk gestoffeerde kern, een must.
Twintig jaar geleden stonden bij KRC Genk voor de eerste bekerfinale (tegen Club Brugge) acht Belgen aan de aftrap, onder wie zes Limburgers. Zaterdag zaten de vier geselecteerde Limburgers op de bank. Dries Wouters en Leandro Trossard vielen in de tweede helft in, waardoor Genk de wedstrijd met drie Belgen beëindigde. Naast Wouters en Trossard was dat Thomas Buffel.
Op de bank bleven niet alleen de andere twee geselecteerde Limburgers, invallersdoelman Nordin Jackers en Siebe Schrijvers, tot kort voor Nieuwjaar dé man in vorm bij Genk, maar ook veel ander schoon en duur volk. Toen centrumspits Nikos Karelis onzichtbaar bleef, kreeg de Tanzaniaanse international Ally Samatta zijn kans. De derde Genkse centrumaanvaller, de Deen Marcus Ingvartsen, met om en bij de vijf miljoen de duurste aankoop ooit van Genk, haalde zaterdag zelfs niet de bank. Niemand die zich daar zorgen over maakt: jonge buitenlandse nieuwkomers hebben vaak een jaar nodig om op topniveau te komen, weten ze in Genk. Voor Dante Vanzeir, de vierde diepe spits in de kern en twee maanden geleden de enige fitte, was zelfs geen plaats bij de 20 geselecteerden. Het tekent de weelde waar Genk in baadt, nu op Sander Berge (die wel aan de start van de play-offs wordt verwacht) na, iedereen weer topfit is. Het maakt dat pakweg Manuel Benson, die al een heel seizoen kampt met aanpassingsmoeilijkheden, evenmin als Vanzeir plaats heeft in de rijk gestoffeerde kern.
In de bekerfinale toonde Genk bij momenten iets meer voetballend vermogen, maar kon het dat slechts één keer omzetten in een open doelkans in de 87e minuut. De goeie invalbeurt van Trossard was het enige positieve nieuws, na een wedstrijd die duidelijk maakte dat Genk niet fluitend aan de laatste fase van de competitie kan beginnen, maar dat het scherper en vooral beter moet presteren.
Dat kan, met op elke positie minstens een dubbele bezetting zonder dat een vervanging tot kwaliteitsverlies leidt. Goeie play-offs zijn voor Genk na het verlies van een eerste mogelijke prijs een must, wil het dat zo verhoopte Europese ticket halen.
Dat is ook nodig om de spelers die azen op een lucratieve buitenlandse transfer in de kijker te zetten. Verkopen is voor Genk geen financiële must, maar het is wel nodig als men degenen die nu op de tweede rij op hun kans wachten straks nog perspectief bieden. Vertrekt niemand van de sterkhouders, dan heeft Genk straks een bijkomend probleem als het geen Europees voetbal haalt. Dertig volwaardige kernspelers is dan gewoon te veel, én een garantie voor interne onrust. Maar Europees voetbal halen, vereist constantere prestaties. Na een opflakkering sputtert de motor de laatste weken opnieuw. Philippe Clement kan het zich nog niet permitteren om rustig op de bank plaats te nemen. Hij moet, net als zijn team, de komende weken vol aan de bak.
