Na een mindere passage bij Club Brugge belandde Björn Vleminckx 3,5 jaar in de anonimiteit in Turkije, tot Antwerp hem een reddingsboei wierp. Sport/Voetbalmagazine sprak met de blonde spits. Enkele fragmenten.
Het Turkse voetbal associëren de meeste mensen met warmbloedige supporters en topclubs als Galatasaray, Fenerbahçe of Besiktas. Gençlerbirligi doet ook nog wel een belletje rinkelen, maar als het over Göztepe of Erciyesspor gaat, haakt de meerderheid af. Geen schande, want Göztepe is een tweedeklasser en van Erciyesspor is ondertussen zelfs geen spoor meer in de hoogste afdelingen. Toch zijn dat de werkgevers waar Björn Vleminckx de voorbije jaren onder contract lag. De man die in 2011 topschutter van de Eredivisie werd bij NEC, kreeg amper aandacht tijdens zijn Turkse jaren. “Maar ik vond dat helemaal niet erg”, blikt de spits terug. “Als ik scoorde, pikten de kranten dat niet op. Als ik niet in de selectie zat, kraaide er ook geen haan naar. Dat vond ik prima. Ik dacht: laat mij maar rustig doen met mijn vrouw en kinderen. Er was al genoeg over mij gezeverd.”
Björn Vleminckx over…
… zijn avontuur in Turkije:
“Ik ga niet liegen en zeggen dat ik alleen voor het sportieve verhaal in Turkije zat. Ik was ernaartoe gegaan voor het financiële aspect en heb dat doel bereikt. Daarom beschouw ik dat avontuur als geslaagd. Maar het financiële komt nu op de tweede plaats. Ik ben geen volgevreten voetballer die op de Bosuil nog snel wat centen komt pakken. Tijdens de onderhandelingen met Antwerp ging het hoogstens twintig procent van de tijd over het financiële. Ik wilde vooral dicht bij huis voetballen en weer groeien als voetballer. En ik wilde ook weer met plezier naar de training komen, want dat was ik in Turkije wat kwijtgeraakt. Ik dacht: voetbal ik nog wel graag?”
… zijn mislukking bij Club Brugge:
“Ik vind het ook vreemd dat het misgelopen is. Wat er daar gebeurd is … (zwijgt even) Deels mijn fout, deels die van anderen. Ik werd zelden gebruikt op mijn sterkte: flankvoorzetten. Alleen Nabil Dirar pakte uit met goede voorzetten en daarop scoorde ik ook geregeld. Maar toen hij tijdens de winterstop naar Monaco trok, veranderden we van systeem en dat lag mij niet. Vraag mij niet om vier man te dribbelen en in de hoeken te duiken om op snelheid wat te forceren. Als de spelers van Barcelona voortaan Lionel Messi alleen met lange ballen bedienen, haalt hij ook minder rendement. Ik ga daar niet te diep op in, omdat ik niet wil natrappen. Laat me zeggen dat ik mijn grote mond niet altijd kon houden. Soms is die grote mond een voordeel, soms een nadeel. Toen was het dat tweede.”
(Philippe Crols)
Lees het volledige interview met Björn Vleminckx in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 26 oktober.
