In de lagere regionen van het voetbal bots je soms op verrassende verhalen. Deze week: VV 9000 bewijst dat spelers ook zonder betaald te worden resultaten kunnen boeken in het provinciale voetbal.
Het was een bende vrienden die plots te horen kreeg dat hun B-ploeg van provincialer Excelsior Mariakerke opgedoekt werd. Omdat het niet zo evident bleek met twintig spelers ineens onderdak te vinden bij een andere club, besloten ze het heft in eigen handen te nemen. VV 9000 – spreek uit: negenduust – werd in de lente van 2016 boven de doopvont gehouden. Een club zonder geschiedenis, maar met een eigen filosofie. Geen betalingen voor spelers, geen represailles voor wie eens een training mist of een weekendje uit plant in plaats van te voetballen.
Financieel geraakte het plaatje snel rond, met dank aan bereidwillige familieleden en vrienden. De grootste moeilijkheden bij de opstart waren het vinden van een terrein en … een coach. Voor de infrastructuur kwamen ze met behulp van de stad Gent uit bij het Henry Storyplein, op een steenworp van de Ghelamco Arena, dat ze delen met HT Zwijnaarde.
Een trainer werd uiteindelijk gevonden in de persoon van Pieter Martens, ex-ploeggenoot die door aanhoudend blessureleed de schoenen aan de haak hing. Voorzitter Tomas Dhondt: ‘Een trainer vinden die je niet betaalt, is geen evidentie. En al zeker niet eentje die onze clubfilosofie begrijpt. Bij ons kan het bijvoorbeeld niet dat er iemand drie weken na elkaar op de bank start. En elke speler in de wedstrijdkern moet minstens een halfuur kunnen spelen. Aan praktijken zoals in de laatste minuut iemand laten invallen, doen wij niet mee. Daar heeft niemand iets aan.’
Voldoening en fierheid
Pieter Martens, die enkel wat ervaring had als jeugdcoach en de kost verdient als barman in enkele populaire etablissementen op de Gentse Vlasmarkt, is de architect van het prille succes van de jonge club. In het maidenseizoen van VV 9000 slaagde hij erin de ploeg naar promotie uit vierde provinciale te gidsen. Ondanks dus al die beperkingen. ‘Het voordeel is dat de lijnen met het bestuur kort zijn bij ons: ze spelen allemaal zelf nog mee’, lacht Pieter.
Dat VV 9000 ervoor koos om in provinciale aan de slag te gaan en niet in het liefhebbersverbond of het cafévoetbal, wijst echter op bepaalde ambities. Dat steekt Tomas niet weg: ‘We wilden inderdaad twee keer per week blijven trainen. We wisten bovendien dat we wel over een spelerskern met mogelijkheden beschikten en dat er meer in zat dan dat we bij Mariakerke konden tonen. Daar klikte het niet met de trainer.’ Pieter: ‘Het trainerschap wordt in provinciale dikwijls veel te serieus genomen. Ik heb het zelf vaak genoeg meegemaakt dat een trainer zijn ambities oplegt aan een groep, terwijl het bij ons net andersom is. De ambitie komt uit de spelersgroep en als trainer speel ik daarop in.’
Veel vrienden begrepen niet dat ik het geld liet liggen, maar ik had eerlijk gezegd een degout gekregen van het provinciale voetbal.
‘Het komt erop aan onze limieten af te tasten’, gaat hij verder. ‘In welke mate kun je plezier aan sportieve ambitie koppelen? Ergens willen we ook tonen dat geld niet noodzakelijk is in het provinciale voetbal. Integendeel, het maakt dikwijls iets kapot. Misschien klink ik naïef, maar na een tijdje merk je bij jezelf dat je enkel nog voor het geld speelt en dat de reden waarom je in de eerste plaats begon te voetballen ergens onderweg verloren is gegaan. Soms krijgen we kritische opmerkingen en hoor je: dit blijft niet duren. Misschien hebben ze gelijk, maar we zien wel hoever we komen. Uit onze positieve resultaten halen we nu in ieder geval veel voldoening en fierheid.’
De loer van Vanhaezebrouck
Noem hen echter geen kruisvaarders van het pure voetbal, dat vinden ze zelf véél te serieus, maar wat VV 9000 momenteel bewerkstelligt, strekt toch tot voorbeeld. Ze hoeden zich echter voor al te grote statements, het moet in de eerste plaats plezier blijven. Zo demonstreren ook hun ludieke Facebookpagina en website – waar trainer Pieter Martens in zijn profielschets een inspiratiebron voor Hein Vanhaezebrouck genoemd wordt en gillende tienermeisjes hun contactpagina sieren. Het is net dat soort zelfspot en vrijheid dat spelers zoals Cedric Schatteman, Matthias Verniers en Kevin Druwé voor deze ploeg doet kiezen. Zij, en nog enkele anderen, kregen hun opleiding bij prestigieuze clubs als AA Gent, Lokeren en Club Brugge. Ze proefden van het ‘betaalde’ provinciale voetbal en besloten dat het niets voor hen was. ‘Mijn vader was niet blij dat ik eerste provinciale liet schieten’, getuigt Cedric, ‘en ook veel vrienden begrepen niet dat ik het geld liet liggen, maar ik had eerlijk gezegd een degout gekregen van het provinciale voetbal. Er komen zoveel verplichtingen bij kijken. Bij VV 9000 kan in principe alles.’
Het maakt dat deze groep, bestaande uit een twintigtal vaste kernspelers en een reservelijst van nog eens vijftien namen, zeer hecht aan elkaar klit. Met de organisatie van evenementen zoals een barbecue en een quiz krijgen ze voorlopig het budget rond. Al werd dat sinds dit jaar wat duurder, bekent voorzitter Tomas. ‘Vanaf derde provinciale moet je ook lijnrechters betalen. Ik moet toegeven, pas door zelf een club te leiden besef ik nu wat er allemaal bij komt kijken. Al doende leren we. Het is vorig seizoen weleens gebeurd dat we ergens toekwamen zonder voetballen of truitjes’, lacht hij.
‘En één keer hadden we selectieproblemen’, vult Cedric aan. ‘Omdat op hetzelfde moment AA Gent speelde en er in onze groep heel wat Buffalo’s zitten.’ Daar dachten de heren van Negenduust – die schrijfwijze mogen ze officieel, en tot hun spijt, niet gebruiken omdat er in Gent een winkel met die naam bestaat en het dus een merknaam betreft – een mouw aan te passen: ze verruilden hun speeluur op zondag voor eentje op zaterdagavond. ‘Maar Vanhaezebrouck heeft ons liggen gehad,’ grijnst Tomas, ‘nu ze geen Europees spelen, zullen ze wellicht meer op zaterdagavond geprogrammeerd worden.’ Misschien moeten ze een samenwerking met AA Gent opzetten, opperen we. Een goed idee vindt de voorzitter: ‘Ivan De Witte mag altijd eens bellen. AA Gent kan onze satellietclub worden.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
