Waar blijft de jonge, Belgische trainer?

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, overschouwt de vele trainersontslagen en -wissels in de Jupiler Pro League dit seizoen nadat ook Eupencoach Stefan Krämer vandaag aan de deur werd gezet.

Veel lof kreeg KAS Eupen toen het in het begin van het seizoen de volslagen onbekende trainer Stefan Krämer aantrok. De club had zijn transferbedrijvigheid beperkt en leek op een heel moeilijk seizoen af te stevenen. Maar Krämer reanimeerde de ploeg en stond na vijf competitiewedstrijden bovenaan in het klassement.

Nu werd de Duitser na een negatieve reeks (5 punten op 30) ontslagen. Flinterdun blijft voor een trainer de strook tussen triomf en tragedie. Het is de elfde trainerswissel in 1A en het toont nog maar eens dat trainers wegwerpproducten zijn die telkens weer worden opgeofferd op het altaar van het resultaat. Het is niet alleen in dit land zo.

Wanneer gaan clubs eindelijk eens werk maken van een beleid dat gestoeld is op continuïteit? Wanneer zien clubs in dat een trainersontslag niet alleen een verloochening is van de eigen filosofie, maar in wezen weinig oplost, zoals statistieken al langer aantonen? Van alle veranderingen die er de voorbije maanden in 1A zijn geweest, had alleen die bij Cercle Brugge resultaat. De Oostenrijker Dominic Thalhammer pakte 22 punten op 33, dat is 68 procent. En dat ondanks een één op negen in de laatste drie matchen.

Bij Eupen krijgt de Australische assistent Michael Valkanis nu het roer in handen. Ook al heeft een club die in het degradatiemoeras verzeild geraakt is nood aan ervaring, heel lang al dringt er zich in dit wereldje vernieuwing op. Niet alleen aan de hand van onbekende buitenlandse coaches, maar wel door Belgisch trainerstalent. Het moet voor hen een onuitputtelijke bron van frustratie zijn dat ze nooit een kans krijgen. In Lommel, dat nu echt wel de hoofdvogel afschoot, werd nu de 70-jarige Brit Brian Eastick binnengehaald als opvolger van de Braziliaan Luis Felipe Ferrera.

Onmogelijk is het dat er hier geen beloftevolle trainers zijn. Alleen: er is wat dat betreft amper een scoutingssysteem, de vernieuwing in de technische staf beperkt zich hooguit tot mensen die nieuwe middelen, zoals data, gebruiken om het rendement omhoog te krijgen. Los daarvan blijven voetbalclubs een conservatief bolwerk. Met bestuurders die blijven zitten en bij ieder ontslag hun paraplu opentrekken.