KV Kortrijk verloor op de eerste speeldag in eigen huis afgetekend van Anderlecht. Dat was geen verrassing. Het commentaar van zijn coach achteraf was dat evenmin. Wat gebeurt er in het Guldensporenstadion?
Na de galamatch tegen Metz (1-2) wou Glen De Boeck niet voor de camera spreken ‘om geen domme dingen te zeggen’. Nu, na de eerste competitiewedstrijd tegen Anderlecht (1-4), wou hij dat wel doen. KV Kortrijk was op een sterk en efficiënt Anderlecht gebotst en had zelf op enkele cruciale fases beter moeten verdedigen, maar het belangrijkste was, zei hij, dat zijn ploeg op fysiek vlak niet meekon. Dat lichtte hij als volgt toe.
Christophe Lepoint en Gary Kagelmacher, twee dertigplussers, waren niet op hun scherpst omdat ze alle zes de oefenwedstrijden (onder meer tegen twee tweedeprovincialers) hadden moeten spelen, aangezien De Boeck maar over twee centrale verdedigers beschikte. Daardoor moest hij hun trainingsbelasting tussen die oefenwedstrijden aanpassen. Elohim Rolland voetbalde een jaar niet (wegens een kruisbandletsel) en speelde zaterdag voor het eerst 90 minuten. Kanu deed tot drie weken geleden alleen individuele training. En Mboyo Ilombe deed wel de voorbereiding mee met Sion, maar ook hij speelde dit seizoen ook nog maar weinig.
Een verzoeningsritueel in Kortrijk lijkt ons geen slecht idee.
Dat is dus de helft van de veldspelers die conditioneel niet top waren. Al zat er met Abdul Ajagun iemand op de bank die conditioneel wel heel sterk is en die vorig seizoen basisspeler was. En al zijn ook Larry Azouni en Jovan Stojanovic, twee andere bankzitters, concurrentiële middenvelders.
Dat zijn ploeg ‘fysiek overpowerd’ werd door Anderlecht was het gevolg van ‘een gebrekkige voorbereiding’ met wel steeds twee prima kunstgrasvelden ter beschikking maar niet altijd een grasveld dat aan zijn eisen voldeed, met te weinig volwaardige eersteklassespelers in de kern en late inkomende transfers, legde hij niet voor het eerst uit. ‘Als je ziet dat een speler die pas donderdag is aangekomen vandaag mijn beste speler is, zegt dat veel.’ Hij doelde op Brendan Hines-Ike, de Amerikaanse verdediger van Örebro die uit de Zweedse competitie komt.
Onderhandelingen
De Boeck heeft gelijk: hij streed tegen Anderlecht met ongelijke middelen. Niemand ook die betwist dat het voor hem niet makkelijk werken is geweest in de voorbereiding. Al zat er naast hem met Hein Vanhaezebrouck uitgerekend iemand die destijds als trainer van KV Kortrijk soms in nog veel moeilijker omstandigheden moest werken.
Het discours van De Boeck lag in de lijn van zijn commentaren tijdens de voorbereiding. Die werden intern afgekeurd omdat de focus op negativiteit contraproductief werkt. Voorzitter Joseph Allijns benadrukte het vorige week nog een keer in de media: daar wordt niemand beter van, zeker ook niet spelers die van hun coach lezen dat er in de eerste klasse niets met hen aan te vangen is.
De perceptie in het Guldensporenstadion is dat De Boeck het doet om zich in te dekken voor het geval het met de zware competitiestart fout mocht gaan. Het is menselijk, in een wereld waarin met coaches de vloer wordt aangeveegd, zeker na een seizoen waarin het Belgisch record ‘coaches ontslaan’ werd verbroken.
Het zal hem ook niet onbekend zijn dat hij in Kortrijk al de zevende coach in vier jaar is en dat zijn voorganger al in de herfst werd ontslagen na door late inkomende transfers en veel blessures belaste eerste competitiemaanden.
Maar er is meer. De onderhandelingen over een nieuw contract leverden De Boeck niet het verhoopte resultaat op, waarna er op zijn vraag een (door beide partijen makkelijker te verbreken) overeenkomst van onbepaalde duur werd afgesloten. Bovendien nam de club daarna (na scheefgelopen onderhandelingen) afscheid van zijn rechterhand Lorenzo Staelens.
Sindsdien lijkt hij moeilijker met de beperkingen van de club te kunnen leven dan vorig seizoen, toen hij een ander discours voerde en onder meer verklaarde dat het DNA van de club bij hem past, dat hij er zich goed voelt, dat elke speler moet beseffen dat voor KV Kortrijk spelen een privilege is en dat je geen energie moet steken in wat je niet kunt veranderen.
Transfervrije spelers
In het Guldensporenstadion zeggen ze verrast te zijn door de toon die hun coach aanslaat omdat hij over bij wordt betrokken en van alles op de hoogte is, ook waarom spelers zijn vertrokken, niet sneller zijn gekomen of niet konden worden aangeworven, én dat hij weet dat er aan een sterke kern gewerkt wordt.
De realiteit is dat er in principe alleen transfervrije spelers worden gehaald. Met een alleszins vanuit commercieel oogpunt bekeken stadion uit vervlogen tijden is het een club die moet rond zien te komen met de opbrengst van verkochte spelers.
Wat dat betreft, sloeg KVK onlangs een serieuze slag met de verkoop van Youcef Attal. De jonge rechtsachter van Algerije was vorig seizoen gehuurd voor een jaar met een koopoptie van 550.000 euro en hoewel hij toen maar zelden werd opgesteld, werd vanwege zijn potentieel toch de koopoptie gelicht. Intussen werd hij doorverkocht aan OGC Nice voor zo’n 3,5 miljoen euro.
Omdat KVK niet alle economische rechten op de speler bezat, zal er ‘slechts’ gespreid zo’n 2 miljoen naar de clubkas vloeien. Een clubrecord. Dat met de aanwerving van Hines-Ike ook meteen de hoogste transfersom uit de clubgeschiedenis werd betaald, staat daar wellicht niet helemaal los van. De Amerikaan met Ierse roots kost 600.000 euro, te betalen in vier jaarschijven.
Voor de rest werden alleen transfervrije spelers met redelijke loon- en makelaarseisen aangetrokken. Zo was Joseph Akpala de prioriteit voor de positie van centrumspits, maar na aanslepende onderhandelingen over financiële eisen werd uiteindelijk voor Mboyo Ilombe gekozen. Net als Kanu toonde die meteen veel goesting, dankbaarheid voor de kans die een Belgische club hem nog wou geven én bereidwilligheid om in te leveren.
Ook de looneisen van ImohEzekiel, transfervrij na de degradatie van Las Palmas, waren aanvankelijk te hoog. Hij hoopte op een grotere club, maar omdat die uitbleef, kwam hij in Kortrijk toch weer in beeld. Het blijft evenwel wachten tot in Nigeria zijn visum is geregeld alvorens De Boeck hem op training mag verwelkomen.
De pas onlangs vrijgekomen Servische rechtsback Petar Gobulic die vorige week werd ingehaald, staat al lang op de radar van de scouting.
Voor de Iraniër MohammadNaderi, aangeboden door Mogi Bayat en gescreend door de scouting, werd alleen een opleidingsvergoeding betaald, net als voor de jonge Afrikanen Jean Marco Toualy en Alioune Camara.
Daar zal het niet bij blijven. Aan de voorbije seizoenvoorbereiding zal er niets meer veranderen, maar de bedoeling van de club blijft een van de beste spelerskernen ooit samen te stellen.
Overigens verliet De Boeck zaterdagavond met een positieve noot de container waarin het perszaaltje is gelegen: hij zei dat hij betaald wordt om oplossingen te vinden. Er is dus nog hoop. Al lijkt een verzoeningsritueel ons toch geen slecht idee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
