Waarom er momenteel zo veel blessures zijn in het voetbal

Joost Desender, fysiektrainer, buigt zich over de toename van blessures. Vanwaar komt die?

Er was in april veel kritiek op de Jupiler Pro League, omdat ze de in maart stopgezette competitie niet meer hernam, terwijl andere landen dat wél deden. Als we kijken naar het aantal blessures elders, moeten we daarover zeggen: een wijze beslissing. Wat blijkt uit data? In Spanje hebben ze na een pauze van bijna twee maanden in de zomer nog elf speeldagen van vorig seizoen afgewerkt. In die periode waren er 116 blessures, terwijl dat cijfer in ‘normale’ omstandigheden slechts 80 zou mogen bedragen. Van die 116 waren er 82 spierblessures, een verdubbeling vergeleken met het normale aantal. Uit de statistieken in de Bundesliga blijkt dat in ‘normale omstandigheden’ 0,27 blessures per wedstrijd vallen. Na de herstart ging dat cijfer naar 0,88 per wedstrijd. Dat is maal drie.

Data over de nieuwe competitie zijn nog niet beschikbaar, maar van collega’s hoor ik dat er meer blessures zijn dan normaal. We hebben al getracht te zoeken naar verklaringen. Eén ervan zou kunnen zijn dat er in het voorjaar veel is gelopen door de spelers, cardiovasculair was er voldoende onderhoud, maar de mechanische arbeid was onderbelast. Starten, stoppen, lopen, sprinten, excentrisch, concentrisch, hoe voetbal wordt gespeeld in feite. Dat specifieke gedeelte kun je in looptrainingen, zeker als die op afstand worden geregisseerd, niet simuleren. Een ander punt is het mentale. Rust is goed voor een speler, maar alleen als je hebt getraind. Een silent work-out kan alleen na een inspanning. Die viel weg.

Onze profclubs hebben ook een andere voorbereiding gekend dan normaal. Bij de meeste was die langer – acht in plaats van zes weken – maar met weinig oefenwedstrijden, bij de meeste drie tot vier. In een normale voorbereiding rekenen wij op negen wedstrijden: een paar 45/45, waarbij iedereen speelt, daarna 60/30 en eindigen doe je met 90/0. Dan ben je beter voorbereid op intensiteit en duelkracht in de competitie dan nu.

Mentaal was het ook vreemd: weinig contact, geen douches, andere organisatie rond oefenwedstrijden, andere intensiteit en in je achterhoofd dat je steeds moet opletten voor besmettingen. De valkuil op amateurvlak of in provinciale is het plots wegvallen van wedstrijden. Tijdens de week periodiseren de ploegen om optimaal te presteren, maar in het weekend kunnen de wedstrijden onverwachts worden uitgesteld. Vriendschappelijke wedstrijden inplannen is moeilijk. Dat gebrek aan regelmaat kan op termijn ook nefast zijn voor blessures. Hoe moet je zonder die piekmomenten periodiseren naar de volgende wedstrijd? Heel wat coaches hebben daar nu veel vragen over.