Waarom Lukaku zich beter eerst laat masseren alvorens in zijn zuurstoftank te kruipen

© Belga Image

Romelu Lukaku postte onlangs foto’s van de hyperbare zuurstofkamer waarin hij na de wedstrijd herstelt. Thomas D’havé legt uit waarom de topscorer van Inter daar met een voorafgaande liefdevolle massage nog meer rendement uit kan halen.

Het was groot nieuws: Romelu Lukaku maakt na een wedstrijd gebruik van een hyperbare zuurstoftank om onder hoge druk 100 procent zuivere zuurstof in te ademen.

De zuurstoftank van Lukaku
De zuurstoftank van Lukaku© Instagram

Op Sporza.be verduidelijkte Jens De Decker, dokter bij de wielerploeg Lotto-Soudal, dat er daardoor een versterkte migratie van rode bloedcellen die het herstel bevorderen op gang wordt gebracht. ‘Er zijn studies die beschrijven dat er tot 70 procent sneller herstel is van spierscheuren.’

Inderdaad, bij hyperbare zuurstoftherapie zien we een verhoogde activatie, migratie en verspreiding van myoblasten. Myoblasten zijn cellen die zich aan de randen van spiervezels bevinden en te hulp schieten als er een stukje spier beschadigd is.

In de literatuur vinden we wel meer relevante toepassingen van hyperbare zuurstoftherapie. Het helpt bij chronische pijn, bij lage rugpijn , bij orgaanproblemen als een alvleesklierontsteking en een hartinfarct, bij een traumatisch hersenletsel, bij vermoeidheid, bij slaapproblemen en bij nog veel andere orthopedische en immunologische dysfuncties.

Dat betekent dus dat heel wat symptomen rechtstreeks verband houden met een tekort aan zuurstof. Waarbij ik mij afvraag:

1. Hoe komen al die mensen aan een dergelijk chronisch zuurstoftekort?

2. Waarom slaagt ons lichaam er niet in om zelf een optimale zuurstofbalans in stand te houden en is daarvoor een externe zuurstofbron nodig?

Mijn hypothese luidt als volgt: zou het kunnen dat de verminderde doorbloeding en zuurstofvoorziening van de hersenen en het lichaam ons een voordeel biedt?

Ik verklaar mij nader.

Geheugenproblemen

De hippocampus, een structuur van een paar kubieke centimeter in beide hersenhelften, wordt beschouwd als het controlecentrum van het geheugen. Actueel onderzoek via MRI toonde het verband aan tussen de mate van doorbloeding van de hippocampus en het geheugen: hoe beter de doorbloeding, hoe beter het geheugen en andere cognitieve functies. Dus speelt een verstoorde doorbloeding van de hippocampus een belangrijke rol bij geheugenproblemen zoals Alzheimer.

De bloedvaten in de hippocampus zijn klein en blijken bijzonder gevoelig te zijn voor zuurstoftekort. De individuele bloedtoevoer naar de hippocampus is bovendien sterk afhankelijk van onze levensstijl. Ons dagelijks doen en laten heeft een grote impact op de zuurstofvoorziening en de doorbloeding van de hippocampus.

Daar vinden we in de literatuur onderbouwing van: onze maaltijdfrequentie, ons bioritme en de mate waarin we bewegen staan in nauwe relatie met de doorbloeding en de functie van de hippocampus. En ook de relatie tussen de doorbloeding van de hippocampus en het geheugen is dus aangetoond.

Zou het kunnen dat het voor sommige mensen af en toe interessant is om zich bepaalde zaken niet meer te herinneren? Dat het interessant is wanneer we iets niet kunnen oplossen de doorbloeding en de zuurstoftoevoer van onze hippocampus verminderd wordt waardoor we er minder last van hebben.

Dat is alvast wat ik al dikwijls in de praktijk zag. Wanneer ik zuurstofbevorderende maatregelen inzette, zoals hypoxie-oefeningen of alfaliponzuur, om de mitochondriën, onze energiefabriekjes in de cellen, te stimuleren, dan zag ik vaak dat dit door de hersenen niet werd toegestaan. De verwachte resultaten van die zuurstofbevorderende maatregelen bleven uit.

Intussen weet ik waarom.

Emotionele pijn

In 2012 verscheen in Current Biology een artikel over de Gubernator Medicatrix. Vrij vertaald: onze lichaamseigen Stuurman van Gezondheid. Die beoordeelt alle zintuiglijke informatie die hij binnenkrijgt op basis van de som van fysiologische, emotionele en sociale factoren en neemt op basis daarvan naar best vermogen een beslissing.

Wanneer bijvoorbeeld de emotionele pijn te groot is of geen einde kent, dan kiest onze lichaamseigen Stuurman van Gezondheid voor het verminderen van de doorbloeding, zodat we niet constant herinnerd worden aan wat we het liefst willen vergeten.

Deze hypothese sluit aan bij de studies die eerder aantoonden dat ‘early life stress’ een verstorende invloed heeft op de grootte en de functie van de hersengebieden die een rol spelen bij emotionele en cognitieve processen. Wanneer de pijn te groot is, kunnen we deze maar beter vergeten.

Veel mechanische en viscerale symptomen uit de praktijk zijn rechtstreeks het gevolg van een systemische vermindering van zuurstof. Voor mij is dat de nevenschade voor ons onvermogen om met emotionele pijn om te gaan.

In de literatuur zijn trouwens associaties terug te vinden tussen geheugenproblemen (Alzheimer) en viscerale en orthopedische problemen ten gevolge van een tekort aan zuurstof:

Relationship Between Cognitive Dysfunction and Systemic Metabolic Disorders in Elderly: Dementia Might be a Systematic Disease;

Association of osteoarthritis and pain with Alzheimer’s Diseases and Related Dementias among older adults in the United States;

Cardiovascular and metabolic comorbidities in patients with Alzheimer’s disease and vascular dementia .

Het is duidelijk: de hypothese klopt.

Liefdeshormoon oxytocine

In de klinische psycho-neuro-immunologie (kPNI) zoekt de therapeut hoe hij voor de noodzakelijke rust in de hersenen kan zorgen zodat de lichaamseigen Stuurman van Gezondheid van de patiënt weer toestemming kan geven om de doorbloeding van de hippocampus én van het lichaam te verbeteren.

Hiervoor beschikt hij over een toolbox van sociale, fysiologische, orthomoleculaire en emotionele interventies. Enkele voorbeelden:

1. Het microbioom bijsturen. Kregen we geen borstvoeding, dan missen we de capaciteit om te beoordelen of een gevaar al dan niet nog aanwezig is. Anders gezegd: hoewel het gevaar al lang geweken is, nemen onze hersenen het nog steeds waar. Deze chronische stress leidt tot atrofie van de hippocampus.

2. Het toevoegen van butyraatrijke voeding, rijk aan vetzuren met korte keten, zoals kokosvet en roomboter, zorgt voor de aanmaak van nieuwe stamcellen en herstel in de hippocampus (23).

3. Wat echt een wereld van verschil maakt, zijn oxytocinerge interventies, interventies die zorgen voor de vrijstelling van het ‘liefdeshormoon’ oxytocine, zoals huidcontact, warmte en oogcontact. Omdat oxytocine de doorbloeding van de hippocampus verbetert.

Of zoals de Amerikaanse ontwikkelingspsycholoog Prescott stelt:

‘Sensory Stimulation is like a nutrient which is essential for the normal growth, development and functioning of the brain. Sensory Depreviation during the formative periods of the brain development induces developmental brain abnormalities of both structure and function.’

Wanneer we dit vergelijken met de jager-verzamelaars die meer dan 2 jaar borstvoeding kregen, die constant op of rond hun ouders leefden en uitsluitend omringd waren door ‘bekende’ ogen, dan beseffen we dat wij tegenwoordig een tekort hebben aan: goede darmflora, contact met de huid van mama en met de ogen van papa.

De kPNI-therapeut adviseert daarom het volgende:

1. Ga naar de sauna en neem de warmte van de infraroodsauna aan alsof je moeder meer aanwezig was dan ze effectief is geweest en herschrijf zo het programma in je hersenen.

2. Knuffel met je dierbaren of laat je masseren door een therapeut (of je partner) die bewust je huid aanraakt en laat je kleine ik het aannemen.

3. Houd 7 minuten oogcontact met een dierbare en voel hoe deze oefening het verbale overstijgt.

Deze visie sluit aan bij wat de Nederlands-Amerikaanse psychiater Bessel van der Kolk observeert. Hij vindt het onbegrijpelijk dat lichaamscontact, het meest elementaire hulpmiddel om te troosten en te kalmeren, uit de meeste therapieën is verdwenen. “Het zijn precies die elementen die getraumatiseerde kinderen helpen om zich weer veilig te voelen en de ‘bedrading’ van de hersenen te herstellen.” Vaak ziet hij dat wanneer het lichaam kalmeert ook het taalgebruik vooruitgaat. “Wanneer geverbaliseerd wordt wat in de crypte van het lichaam verborgen was, gebeuren mooie dingen.”

Deze interventies verhogen de veiligheid en de zekerheid in de hersenen en verkleinen de angst voor ‘de ingebeelde leeuw’. Zo komen we beetje bij beetje uit de overlevingsmodus.

In plaats van onze lichaamseigen Stuurman van Gezondheid te dwingen, door via een externe bron zuurstof toe te dienen, vragen we hem vriendelijk om toestemming te geven om de doorbloeding en de zuurstof te mogen verhogen in de hippocampus en de rest van het lichaam. De tijd is dan gekomen om afscheid te nemen van onze symptomen.

Dan is het des te krachtiger om vervolgens met specifieke interventies zoals de zuurstoftank van Romelu Lukaku of met hypoxie-oefeningen het effect van de verkregen toestemming te maximaliseren en de verwaarloosde weefsels van zuurstof te voorzien.

Zoals mijn mentor en kPNI-grondlegger Leo Pruimboom zegt: “Mensen zoeken met symptomen naar wat ze vroeger in het leven gemist hebben. Als kPNI-therapeut is het onze taak om mensen te begeleiden in deze zoektocht naar huis.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content