De onthutsend zwakke resultaten van Standard tonen dat de vertrouwensband tussen spelers en trainer stuk is. Een analyse van Standardwatcher Thomas Bricmont.
Soms vertelt een ogenschijnlijk banaal wedstrijdfeit een groter verhaal. Zoals op 18 december, wanneer Standard met 1-2 leidt bij Genk. In de 65e minuut maakt Jean-Luc Dompé zijn opwachting op de rechterflank. Zes minuten eerder is Isaac Mbenza uitgesloten voor een schouderduw op Leandro Trossard. Het slachtoffer van de tactische wissel die zich opdringt, wordt Orlando Sá. Na de wedstrijd legt Standardtrainer Aleksandar Jankovic uit dat hij de snelheid van de Franse spits wilde gebruiken in één-tegen-éénsituaties in de slotfase. Dat lukt niet echt, om het nog zacht uit te drukken. Genk maakt in de 78e minuut gelijk en plakt in de slotfase Standard helemaal tegen zijn doel. Gelukkig voor de Rouches is die dag keeper Guillaume Hubert in vorm. Dat geldt niet voor Dompé, die er met zijn gedachten niet bij schijnt te zijn, talloze keren balverlies leidt en zijn ploegmaats kwaad krijgt door zijn lakse manier van verdedigen. Dat Dompé er niets van bakt, verrast de andere Standardspelers niet, wel dat hij toch het veld op gestuurd werd.
Jankovics voorganger Yannick Ferrera had het Standardbestuur gewaarschuwd dat een mogelijke aankoop van de spits die hij bij STVV had meegemaakt disciplinaire problemen met zich zou kunnen meebrengen. Toch arriveerde Dompé in januari 2016 op Sclessin. In Luik gedraagt de nieuwkomer zich niet meteen als een voorbeeldige prof, zijn escapades volgen elkaar op. De Fransman krijgt wel meteen zijn kans in de belangrijke wedstrijd tegen een rechtstreekse concurrent voor play-off 1. Tien dagen eerder staat hij zelfs in de basis van de Europa Leaguewedstrijd tegen Ajax, waar hij na een bleke prestatie na 56 minuten vervangen wordt. Een maand later verhuist hij onverwacht naar Eupen waar hij amper 82 speelminuten verzamelde en na een slappe invalbeurt op 4 februari tegen Waasland-Beveren geen deel meer uitmaakt van de wedstrijdkern.
Het incident-Dompé kost Jankovic veel van het krediet dat hij nog bij zijn spelers had.
Voor veel Standardspelers doet het geval-Dompé nog maar eens afbreuk aan de geloofwaardigheid van de coach die voorheen al in aanwezigheid van heel de groep spelers als Mathieu Dossevi, Adrien Trebel, Ibrahima Cissé en Ishak Belfodil hard aanpakte, maar vervolgens vergat die dreigende woorden ook om te zetten in daden. Gevolg? Na het gelijkspel op Genk halen de Rouches nog amper vier op achttien, waardoor Standard voor het tweede opeenvolgende seizoen naast play-off 1 grijpt.
De juiste makelaar
Het incident-Dompé kost Jankovic veel van het krediet dat hij nog bij zijn spelers had. Wat ook niet helpt, is dat hij nog eens voortdurend zijn basiself overhoop gooit. In totaal heeft hij sinds zijn aantreden in oktober al 39 spelers aan de aftrap gebracht. Sommige wissels zijn logisch, andere veel minder. Bijvoorbeeld wanneer Corentin Fiore zonder enige uitleg aan de kant gelaten wordt. Zijn entourage verzucht dat de keuze van de juiste spelersmakelaar een belangrijke rol speelt bij het al dan niet krijgen van speelminuten op Sclessin. De jonge verdediger is niet de enige die de ene week titularis is en een paar dagen later in de tribune belandt. Het overkomt ook Eyong Enoh,nochtans een van de weinige leidersfiguren in de vestiaire en de enige middenvelder die in staat is om een fysieke manier van voetballen op te leggen. Verrassend genoeg duikt de Kameroener dan weer plots uit het niets op tijdens de wedstrijden van play-off 2.
Het gebrek aan continuïteit bij de sportieve keuzes loopt als een rode draad doorheen het seizoen van Standard. Zelfs de meest fanatieke supporters die afgelopen vrijdag op training hun ongenoegen uitten, verwijten Jankovic dat hij zich bij zijn sportieve keuzes zou laten beïnvloeden door welke makelaar een speler heeft. Een (slechte) gewoonte die hij zou meegenomen hebben uit zijn Mechelse periode.
Druk zetten
Verbazend is ook het ontbreken van een sportieve lijn op het veld, terwijl Jankovic van Mechelen kwam met de naam een tactisch beslagen gentleman te zijn. Een reputatie die hij in Luik nog op geen enkel moment kon waarmaken. Dagelijks laat hij zijn spelers oefenen op druk zetten, maar waar ze op welk moment op het veld moeten lopen, daar wordt amper aandacht aan besteed. Het gevolg is dat Standard zich beter presenteerde in de Europa League, waar het de bal aan de tegenstander mocht laten, dan in de nationale competitie, waar de Rouches het vaak knap lastig hebben om het spel te maken tegen gesloten verdedigingen. Veel automatismen zitten er niet in het spel. Vaak weten de middenvelders niet wat doen wanneer ze de bal hebben, want van aanvallende looplijnen of automatismen is amper sprake.
Vaak weten de middenvelders niet wat doen wanneer ze de bal hebben, want van aanvallende looplijnen of automatismen is amper sprake.
Tijdens de wintermercato worden de sportieve problemen niet opgelost. De club ontdoet zich wel van een aantal moeilijke jongens (genre Trebel, Dompé en Birama Touré) die vervangen worden door jong talent met groeimogelijkheden, maar geen spelers die een directe meerwaarde toonden. Het beste voorbeeld is de Roemeen Razvan Marin. Uitstekende voetballer, geprezen door iedereen en bij zijn komst al omschreven als dé toekomstige patron van de Rouches, maar nooit in staat gebleken om het wegvallen van de nochtans fel bekritiseerde Trebel te vervangen. Dossevi, vorig seizoen een van de uitblinkers, zat dan weer al ruim voor zijn vertrek naar Gabon met zijn gedachten bij de Afrika Cup en is na zijn terugkeer nog maar de schaduw van de uitstekende voetballer die hij vorig seizoen was.
Op winterstage werden de problemen niet opgelost. De transfersoap rond Belfodil toonde de groeiende verdeeldheid binnen de directie en leidde tot het ontslag van Daniel Van Buyten.Op het veld liep het al niet veel beter. Spelers klaagden dat de intensiteit van de trainingen te wensen overliet. Jankovic koos voor een driemansverdediging terwijl er niet of onvoldoende gesleuteld werd aan de automatismen die daarvoor vereist zijn. Het gevolg? Een wedstrijd tegen een ontketend Club Brugge waar José Izquierdo op de linkerflank vrij kon rondlopen.
Voor de camera kon Jankovic lang de schade beperken door scherpe analyses, behalve na het debacle op Excel Mouscron. Maar ook hij beseft dat hij het vertrouwen van zijn spelers al langer kwijt is. Het is ook niet zijn kapitein en zogenaamde rechterhand Alexander Scholz die hem daarbij kan helpen. Ook de Deen laat het, net als velen op Sclessin, al wekenlang afweten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier