Sport/Voetbalmagazineredacteur Thomas Bricmont schetst enkele achtergronden bij de opmerkelijke transfer van Adrien Trebel naar Anderlecht. ‘Je irriteert iedereen door voortdurend over een transfer te praten’, foeterde Standard-coach Jankovic.
Maandag 26 december. De dag voor de wedstrijd in Sint-Truiden staat het gezicht van Aleksandar Jankovic op onweer. Hij stapt de kleedkamer binnen en richt zijn pijlen meteen op de spelbreker van de dag. Dit keer is het Adrien Trebel die de boter gegeten heeft. ‘Je irriteert iedereen door voortdurend over een transfer te praten! Je afwezigheid op het eindejaarsdiner toont aan dat je het niet waard meer bent om de kapiteinsband te dragen!’
Klare taal, die meteen het einde van de roodharige Fransman bij Standard lijkt in te luiden. De dag erop geeft Trebel zijn aanvoerdersband aan de nieuwe kapitein Alexander Scholz en maakt hij zijn laatste doelpunt voor de Rouches met een knap schot met links. Trebel viert die goal niet, hij kijkt zuur, terwijl de rest van de ploeg hem schouderklopjes komt geven als troost. Maar veel enthousiasme straalt er niet van af.
Na de wedstrijd probeert Jankovic zo goed en zo kwaad als het gaat om de kapiteinswissel te verklaren. ‘Trebel is geen echte leidersfiguur. Hij vindt de keuze niet erg.’
De breuk is nochtans duidelijk. Zowel met de coach als met een groot deel van de kleedkamer. Er zijn er immers genoeg die de voorbije maanden gebotst hebben met de oud-speler van Nantes, zowel tijdens een match (Edmilson dit seizoen tijdens Standard-STVV) als op training, met enkele jongeren (zoals Beni Badibanga of Ibrahima Cissé) en ook steeds vaker met zijn opvolger als kapitein, Alexander Scholz. De Deen verweet de Fransman zijn veelvuldig balverlies.
Bovendien was die nooit een echte leider in de kleedkamer zoals Eyong Enoh of Reginal Goreux dat van nature wel zijn. Trebel is eerder introvert, je hoort hem zelden of nooit. Het is ook niet iemand die mensen verbindt. Voor elke wedstrijd komt hij binnen met een koptelefoon op, bereidt hij zich voor in zijn hoekje en gaat hij naar de massage. Hij is niet degene die de anderen opjut wanneer de spanning aan het stijgen is. En wanneer hij dat toch probeert, komt het onoprecht over.
Zijn afwezigheid op het eindejaarsdiner, zogezegd omdat hij ziek was (hoewel hij zijn vriend Mehdi Carcela opzocht, die terug in Luik was, en nadien zijn vrouw, die terugkeerde uit Nantes, op de luchthaven ging oppikken), leidt tot de definitieve breuk. Wanneer zijn ploegmaats op de dag dat ze terugkomen van hun stage vernemen dat Trebel naar Anderlecht gaat, halen ze de schouders op. Ze zijn veeleer ongerust over een mogelijk vertrek van Ishak Belfodil, wiens capaciteiten onmisbaar lijken te zijn om Standard een ticket voor play-off 1 te bezorgen.
Anderzijds is het turbulente vertrek van hun ex-aanvoerder een slecht signaal dat het bestuur geeft aan een kern waarin nog wel wat spelers op een transfer azen. Uiteindelijk heeft de Franse middenvelder zijn zin gekregen door amper een week lang het been stijf te houden.
Lees de volledige reportage over Adrien Trebel in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 25 januari of in onze +zone.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier