Waasland-Beveren: het einde van een project

Met een gelijkspel in de slotminuut én een zege tegen KV Oostende vond Waasland-Beveren weer de aansluiting met de rest van het klassement. Net op tijd, want ook Mouscron pakte vier op zes. Waarom duurde dat zo lang? Een analyse.

November is een gevaarlijke maand voor wie trainer is van Waasland-Beveren: Dirk Geeraerd (2012), Glen De Boeck (2013), Cedomir Janevski (2016) en Yannick Ferrera (2018), allemaal coaches die in die maand werden ontslagen.

Toen Nicky Hayen onlangs tien wedstrijden op rij niet kon winnen (een clubrecord) en november zijn intrede deed, kon je dan ook het ergste vermoeden. Zeker omdat de club inmiddels in Amerikaanse handen is en Hayen nog werd aangesteld door het vorige bestuur. Vorige week zondag, een paar uur na het 0-2-verlies tegen Cercle Brugge, was er overleg. Eerst tussen Hayen en de oude sportieve kern – Danny De Maesschalck, Hennie Van Gijsel en Dirk Huyck – vervolgens met het nieuwe bewind, met name sportief directeur Miguel Torrecilla. Een ‘normaal’ gesprek, klonk het achteraf, een sportieve evaluatie van de recente match. Van een ontslag was nog geen sprake. Maar het was duidelijk: de druk steeg.

Hayen bleef er rustig onder. In zijn voordeel pleitte: elke wedstrijd al, op die van Cercle na, scoorde zijn ploeg. Niet evident voor dit team. Het doelpunt van Aboubakary Koita zaterdag in blessuretijd was het 17e al in 13 wedstrijden. Vorig seizoen maakte de ploeg slechts 21 goals in 29 matchen. In Hayens voordeel pleitte ook dat het team er maanden van onzekerheid heeft opzitten. Om te beginnen was er in mei-juni-juli de strijd bij alle mogelijke juridische instanties om te proberen in 1A te blijven. Dat zette de sportieve uitbouw op een laag pitje.

Opboksen tegen financieel sterke teams

Daarnaast was er het besef dat de komst van financieel sterke teams als OHL en Beerschot en de buitenlandse overnames bij KV Oostende, STVV, Cercle Brugge en KV Kortrijk het leven almaar moeilijker maakten. Met bedrijfsopbrengsten van 12,8 miljoen euro, een omzet van 3,7 miljoen euro en een winst van een kleine 200.000 euro op de jaarrekening (in de vorige was dat 40.000 euro) wordt zuinig en financieel goed gewerkt, maar dat ging ten koste van het sportieve. Ook daarom is de mediaverantwoordelijke op de Freethiel ook tegelijk teammanager en doet de vorige sportief verantwoordelijke nu een boel administratief werk, omdat de secretaris ander werk vond. En behelpt de scout zich met weinig technische middelen.

Augustus ging in die zin ook verloren. Het bestuur overliep, begeleid door een Antwerps advocatenkantoor, de diverse verkoopopties en koos uiteindelijk voor een Amerikaanse piste. De afhandeling daarvan nam tijd in beslag, wat zijn gevolgen had voor het transferbeleid. Pas toen de overname rond was, kwam er versterking: Miguel Vieira (30, centrale verdediger), Serge Leuko (27, flankverdediger), Georges Mandjeck (31, centrale middenvelder), Melvin Sitti (20, centrale middenvelder), Leonardo Bertone (26, centrale middenvelder), Danel Sinani (23, aanvallende middenvelder) en Michael Frey (26, centrumspits).

Toen de transferperiode begin oktober sloot, zat Hayen plots met 31 kernspelers, van wie de helft nieuwkomers, uit alle mogelijke windstreken. Het seizoen was dan al acht wedstrijden ver. Veel van hen hadden ervaring, maar ook maanden amper gespeeld en getraind. Hayen en zijn staf wisten meteen wat gedaan: iedereen op niveau brengen en tegelijk de aansluiting met de rest niet verliezen. Want sportief ging het in augustus en september niet goed: na de onverwachte zege op de openingsspeeldag bij KV Kortrijk volgden zes nederlagen op rij.

Na een verdiend gelijkspel tegen KRC Genk, dat even hoop bracht, volgde een nieuwe tegenslag: het virus dat hevig toesloeg. De ploeg verloor nóg eens een volle maand, tussen de wedstrijd tegen Genk (3 oktober) en de eerstvolgende, tegen KAA Gent (1 november) lagen 28 dagen zonder voetbal. Het was dan ook niet verrassend dat een aantal spelers in die match verschillende stappen te laat kwamen en zagen hoe Gent nog voor de rust in iets meer dan een kwartier van 0-0 naar 0-4 uitliep. Met een draw bij Eupen de week erna ging de ploeg een nieuwe interlandbreak in. En had iedereen het gevoel dat de club eindelijk met gelijke wapens zou kunnen beginnen strijden.

Project

Met die informatie Hayen na de match tegen Cercle aan de kant schuiven zou heel unfair zijn, was de conclusie. Zeker bij ‘de oude kant’ van het bestuur. De nieuwe mensen – de Spanjaard Miguel Torrecilla en de Franse CEO Antoine Gobin (ex-Bordeaux, ex-MLS) – volgen de trainingen op de voet en hadden weinig aan te merken op het werk van Hayen.

Die zocht de voorbije maanden tactisch naar de beste manier van voetballen en lijkt die te hebben gevonden. Vier man achterin, veel meer ervaring die op het middenveld elke week meer aan ritme en balvastheid wint en voorin een spits (Frey) die vaak in de bal komt, vaak ook wegloopt uit het centrum, en moet worden omringd door snelle mensen om rendement te halen. Want veel goals zal hij zelf niet maken. Thuis tegen KV Oostende deden Sinani en Alessandro Albanese dat, uit bij STVV Koita.

Met vier op zes tegen KVO en bij STVV is het eerste doel bereikt: ploegen als KV Mechelen en STVV niet laten weglopen. Verdedigend is er nog werk: 30 tegengoals na 13 wedstrijden is heel veel. Maar ook hier is er progressie: tegen KVO werd voor het eerst de nul gehouden, en STVV raakte zaterdag amper aan een kans uit open play. Als die trend zich deze week tegen Charleroi en RE Mouscron ten goede doorzet, kan de ploeg weer even herademen.

En dan?

Wel, de nieuwe directie is ambitieus. Over een paar jaar kandidaat voor play-off 1, noteerden insiders al uit de mond van de CEO. Bereid ook tot een forse spelersinjectie in januari, indien nodig, en ambitieus op de nog langere termijn. De hoofdscout concentreert zich op de Belgische markt, Torrecilla op zijn internationaal netwerk.

De vraag is wel of het project dat Dirk Huyck in Beveren startte – jong en Belgisch – nog een lang leven beschoren is. Brendan Schoonbaert (20) is achterin een onervaren revelatie die zich staande houdt. Albanese brengt met zijn snelheid iets wat Frey nodig heeft om te renderen. Maar iemand als Daan Heymans (21, 6 goals al en 1 assist) lijkt door de komst van Sinani weer een rij achteruit te moeten. Idem met Jur Schryvers, die Bertone en Mandjeck zag passeren.

De vraag die men zich intern stelt is: hoe lang nog? Hoe lang is jong en Belgisch een prioriteit, een visie? Of is ook dit het einde van een project en wordt de club een uitstalraam voor talent van over de hele wereld, zoals alle andere? Antwoord in de volgende transferperiodes.