Nu is Standard volop op zoek naar een licentie, maar twaalf jaar geleden werd het op 20 april kampioen, na een 2-0-zege tegen Anderlecht. Een terugblik.
De feiten
Op 20 april 2008 staan Standard, geleid door Michel Preud’homme, en Anderlecht, in handen van Ariël Jacobs, op Sclessin tegenover mekaar.
Een clásico met veel inzet: als de Rouches, op dat moment nog ongeslagen in de competitie, winnen, vergroten ze hun voorsprong op de concurrentie tot tien punten en zijn ze kampioen.
Het is Dieumerci Mbokani (22) die het thuispubliek na de rust in extase brengt. Hij werkt in de 54e minuut een voorzet van Goreux in doel. In de 77e minuut recidiveert hij, dit keer met het hoofd, op voorzet van Dante. Standard wint met 2-0 en kan feesten, op drie speeldagen van het einde.
Het seizoen ongeslagen afmaken lukt niet, de decompressie na de viering is te groot. De zondag daarop verliezen de Rouches met 2-1 bij Charleroi.
Making of
Lang leek het seizoen een tweestrijd te worden tussen Standard en Club Brugge. Bij de Rouches, die in de zomer sterk openen met vijf zeges op rij en daarin 18 keer scoren, ontbolstert de jonge Axel Witsel op een middenveld met ook Marouane Fellaini en Steven Defour. Igor de Camargo start naast Milan Jovanovic in de spits. In doel begint Olivier Renard, die later zijn plaats zal verliezen aan speelvogel Rorys Espinoza.
Luciano D’Onofrio heeft op dat moment duidelijk nog twijfels bij Dieumerci Mbokani en wil als extra spits graag François Sterchele weghalen bij Germinal Beerschot. Hij is het niet eens met de vraagprijs van Jos Verhaegen en wil wachten tot de transferdeadline eind augustus om scherper te onderhandelen.
Dat wreekt zich: Luc Devroe is hem te snel af en haalt hem naar Brugge. Met Sterchele als enige spits gaat Club op speeldag 5 wél met 2-1 onderuit op Sclessin. Mbokani maakt het beslissende doelpunt, Jovanovic opende die dag de score. Het is al zijn zevende treffer van het seizoen.
Standard blijft ongeslagen, maar gaat gaandeweg wat minder vlot scoren. En zo komt Club Brugge begin november aan de leiding. Het wordt ook herfstkampioen – van play-offs is dan nog geen sprake – met één punt voorsprong op Standard, dat gevolgd wordt door het Cercle Brugge van Tom De Sutter, Besnik Hasi en Glen De Boeck en het verrassende Germinal Beerschot, gecoacht door Harm van Veldhoven.
Anderlecht kent voor Nieuwjaar een slechte periode, is op een bepaald moment pas zevende en vervangt trainer Frank Vercauteren door Ariël Jacobs. KRC Genk zakt na Nieuwjaar in mekaar en gaat ook over tot een trainerswissel: Ronny Van Geneugden komt begin februari Hugo Broos vervangen.
De winterperiode is een belangrijke voor Standard. Michel Preud’homme moet bij een club die op de centen let inpraten op zijn sterkhouders. Steven Defour, winnaar van de Gouden Schoen, flirt met Ajax; Marouane Fellaini heeft zijn zinnen gezet op een transfer en verbreekt zelfs op een gegeven moment zijn contract; en ook Milan Jovanovic mikt hoger. Hij moet ze allemaal overtuigen om te blijven.
Ook met Mbokani is een ernstig gesprek nodig. De Congolees betaalt zich zes maanden blauw aan boetes allerhande en presteert ver beneden zijn niveau. Standard is bang dat hij op 2 januari, bij de herneming, afwezig zal zijn en Preud’homme leest hem nog eens de levieten. Het lukt.
Allemaal blijven ze aan boord en op het gedrag van Mbokani valt niks meer aan te merken. Hij is opener, ook in de groep, en scoort weer vlotter. Welkom, want Jovanovic heeft na een sterke start wat meer fysieke problemen en is stilgevallen. Ook met problemen, fysieke dan: Steven Defour. Niet de Gouden Schoen weegt, maar eerst wat spierletsels en daarna schouderproblemen. Defour moet met een harnas het seizoen afmaken.
Na een remonte wordt uiteindelijk niet Club Brugge, maar Anderlecht nog de voornaamste titelkandidaat. De Brusselse opkomst wordt op 20 april evenwel afgestopt. Het seizoen eindigt voor Club helemaal op een ramp, wanneer François Sterchele met zijn auto verongelukt.
En daarna…
Drie weken na het behalen van de titel valt de Luikse équipe uit elkaar. Michel Preud’homme heeft zijn assistenten al een doorlichting laten maken van KAA Gent en gaat in op het aanbod van de Buffalo’s, die hem een langer contract aanbieden. Het zijne bij Standard liep af en de onderhandelingen sleepten te lang aan. De titel is bereikt, de energie om in een moeilijke omgeving te trekken en te sleuren is op.
Preud’homme weet dat Standard, dat traditioneel zijn jaar afsluit met een deficit, moet verkopen en dat een aantal spelers willen vertrekken. KAA Gent is de derde partij die zich meldt. De bond was eerst, in haar zoektocht naar een opvolger van René Vandereycken als bondscoach. ‘Als je hem wil, pak hem maar’, zei D’Onofrio tegen Jean-Marie Philips, op dat moment secretaris-generaal. Een tweede teken kwam er uit Brussel, voor Ariël Jacobs er zijn interim-contract als T1 van Anderlecht omzette in een definitief contract. Roger Vanden Stock dacht na over Preud’homme, maar hield in volle titelstrijd toch even in. Omdat Jacobs Anderlecht op het goeie pad kreeg, bleef de Brusselaar.
Na het vertrek van Preud’homme stuikt Standard niet in elkaar. Er komen transfers, Bonfim Dante verhuist naar Borussia Mönchengladbach en Fellaini wordt voor een Belgisch recordbedrag verkocht aan Everton, maar de rest blijft aan boord.
De opvolger van Preud’homme, László Bölöni, verovert snel de Luikse harten door Liverpool tot het uiterste te dwingen in de kwalificaties voor de Champions League en wordt tien maanden later opnieuw kampioen. Opnieuw na duel(s) tegen Anderlecht, want er zijn testwedstrijden nodig. Beide ploegen eindigen met 77 punten. Uitgerekend door een nederlaag op de 34e speeldag tegen Standard verliest het KAA Gent van Michel Preud’homme zijn derde plaats aan Club Brugge.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
