Omdat er niet zo heel veel bekend is over de nieuwe coach van Club Brugge, gingen we even snuisteren in de tactische plannen die hij ontvouwde bij Hoffenheim, de laatste club waar hij hoofdtrainer was.
Vier jaar is het ondertussen geleden. Meteen na zijn eerste ervaring als T1, bij het Nederlandse FC Twente, nam Alfred Schreuder even zijn tijd – zonder evenwel tijd te verliezen. Hij bracht om te beginnen twee jaar door aan de zijde van de wonderboy van het trainersgild, Julian Nagelsmann, en nadien verblufte hij in de schaduw van Erik ten Hag Nederland en heel Europa met een spectaculair Ajax.
Het was dus met een koffer vol nieuwe ideeën en trainingsschema’s om in de praktijk om te zetten dat de Nederlander in de zomer van 2019 zijn vroegere mentor opvolgde op de bank van Hoffenheim. Dat avontuur werd evenwel vroegtijdig afgebroken: vier wedstrijden voor het einde van de competitie in de Bundesliga werd de samenwerking stopgezet. De club van Dietmar Hopp stond op dat ogenblik op de zevende plaats in de Duitse hoogste klasse.
Het ontslag kwam er aan het eind van een seizoen dat begonnen was met een qua verkoop zeer lucratieve transferperiode: de uitgaande transfers van Joelinton, Kerem Demirbay, Nico Schulz en nog enkele anderen brachten ongeveer 120 miljoen euro in het laatje van de club uit Baden-Württemberg.
Kwetsbaar bij balverlies
Alfred Schreuder komt in die zomer van 2019 dan ook op een werf terecht, al zijn er meer dan voldoende financiële middelen voor de wederopbouw. De versterkingen die aangeworven worden, hebben een fors prijskaartje: 14 miljoen euro voor Samassekou, 10 miljoen voor Skov Olsen en 8,5 miljoen voor Bebou, terwijl de goalgetters Andrej Kramaric en Ishak Belfodil bij de club blijven. De ambities zijn even hoog als de gespendeerde bedragen en het Hoffenheim van Schreuder begint dan ook met een driemansverdediging aan het seizoen – dat was het handelsmerk van Nagelsmann. De veelzijdige Duitse coach gebruikte het seizoen ervoor in 23 van de 34 Bundesligawedstrijden een verdediging met drieën. Schreuder doet dat negen keer in de eerste dertien wedstrijden van het nieuwe seizoen. Nadien schakelt hij geleidelijk over naar een viermansverdediging: twaalf van de daaropvolgende zeventien wedstrijden zet hij vier man achterin.
De zowat twintigduizend kijkers die bij thuismatchen in de PreZero Arena plaatsnemen zijn het dus gewend om verzorgd voetbal op de grasmat te zien, waarmee de ploeg probeert om onder de vijandelijke pressing uit te komen, die in Duitsland vaak erg stevig is. De centrale verdedigers maken zich aanspeelbaar voor Baumann en worden daarbij gesteund door de linkse verdedigende middenvelder. Die zakt een beetje terug tussen de linies, waarbij hij gebruikmaakt van de aanspeelbaarheid van de linksback, die wat hoger op de flank postvat. Aan de rechterkant trekt de back meer naar binnen, terwijl daar de flankaanvaller diep staat op de vleugel.
Op die manier kan Hoffenheim uitvoetballen: het lokt de pressing van de tegenstander uit en speelt de bal dan vaak diep met een lange bal in de rug van de verdediging. Het percentage van lange passes evolueerde van 10,1 procent onder Nagelsmann naar 11,4 procent tijdens de laatste vijftien wedstrijden onder Schreuder – op een moment dus dat de Nederlander de tijd had gekregen om zijn stempel te drukken.
De snelheid van uitvoering lijkt soms aan overhaasting te grenzen. Omdat de ploeg van Hoffenheim gedirigeerd wordt door een middenveld dat soms verstrikt geraakt in te strakke mandekking, is ze vooral kwetsbaar in de eerste seconden na balverlies. In het land van de gegenpressing kan een onachtzaamheid duur betaald worden en het team van Schreuder is dan ook een van de slechtst presterende ploegen in de Bundesliga op het vlak van verdedigende omschakeling.
Vooral de grote rechthoek wordt slordig verdedigd, zoals blijkt uit de 49 tegengoals die van binnen de backlijn geslikt worden. Daarmee staat de club op dat vlak in het rechterkolommetje van de Bundesliga. De verdediging wordt ook niet bepaald geholpen door de middelmatig uitgevoerde man-tegen-manpressing, waarbij het blok zelden hoog druk zet en de aanvallers dus numeriek in de minderheid zijn wanneer ze op de bal jagen. Dat maakt dat goed gerodeerde tegenstanders zonder veel moeite de bal kunnen doen rondgaan, waardoor Hoffenheim verplicht wordt om tot aan de eigen backlijn achter de bal te lopen.
Moeilijke erfenis
In de loop der weken verwateren de offensieve en defensieve patronen uit de erfenis van Julian Nagelsmann en worden de cijfers van blauw-wit zorgwekkend. Na 6,59 gekadreerde schoten per wedstrijd onder de vorige coach slaagt de ploeg er in de laatste vijftien matchen onder Schreuder slechts in om 4,2 kansen per wedstrijd te creëren. Aan de andere kant van het veld steeg het aantal toegestane gekadreerde pogingen per match van 5,03 naar 5,27 aan het eind van het seizoen 2019/20. Het percentage balbezit, het aantal voorzetten en het aantal passes per balbezit dalen allemaal en dat zijn duidelijke signalen dat het team gaandeweg de controle verliest. Het saldo van de expected goals (die van de eigen ploeg min die van de tegenstander), dat het vorige seizoen onder Nagelsmann nog ruim positief was (+0,58) daalt in de eerste vijftien matchen van Hoffenheim onder Schreuder tot +0,19 om in de tweede helft van het seizoen zelfs negatief te eindigen: -0,27.
Het Duitse avontuur van Alfred Schreuder eindigt vroegtijdig, vanwege een verschil in visie tussen de coach en het bestuur. In de kleedkamer was men soms erg verbaasd over de keuzes die hij maakte en bepaalde sleutelspelers waren het er vaak niet mee eens. Bovendien streek hij belangrijke spelers tegen de haren in met zijn soms heel directe manier van communiceren.
Dankzij een 9 op 12 in de laatste vier wedstrijden van het seizoen (zonder Schreuder dus) kon de club uiteindelijk nog een plaatsje opschuiven in het klassement. Onder Schreuder stond het toch nog behoorlijk zevende in de Bundesliga, terwijl het maar de op acht na beste aanval en de op acht na beste verdediging had (met 50 tegengoals in 30 matchen). Het dient ook wel gezegd dat het geen sinecure is om Julian Nagelsmann op te volgen. Dat zal ook Jesse Marsch, die na twintig wedstrijden op de bank van RasenBallsport Leipzig werd ontslagen, niet ontkennen…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
