‘Wat met Martínez en met welke Rode Duivels gaan we verder?’

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, komt nog een laatste keer terug op de uitschakeling van de Rode Duivels. ‘Als de rook van de teleurstelling rond deze eliminatie is weggeblazen, zullen er knopen moeten worden doorgehakt.’

Een gouden generatie zonder hoofdprijs. Is dat de conclusie van dit EK waarin de Rode Duivels zelden bekoorden en uiteindelijk over een sterk Italië struikelden? Natuurlijk waren er excuses en vele vragen vooraf. Over de blessure van Kevin De Bruyne, over de al twee jaar tussen hoop en wanhoop levende Eden Hazard, over de fysieke paraatheid van Axel Witsel die al vijf maanden niet had gespeeld.

Het zijn verzachtende omstandigheden. Maar ook niet meer dan dat. Het mislukte EK alleen daaraan wijten zou van kortzichtigheid getuigen. Ook al was het verwachtingspatroon hier en daar gedempt, bij de meesten leefde de overtuiging dat de Rode Duivels op zoek gingen naar goud, met het sprankelende en subtiele spel waarmee tijdens het WK van 2018 de wereld werd veroverd. Daar viel tijdens dit EK niets van te zien. Net zoals het vloeiende spel in de aanloop naar dit toernooi vaak achterwege bleef, net zoals wedstrijden toen moeilijk werden gecontroleerd. En ook al zijn dat soort matchen niet altijd een indicatie, ergens was het wel een signaal.

Als de rook van de teleurstelling rond deze eliminatie is weggeblazen, zullen er knopen moeten worden doorgehakt. In de eerste plaats over de toekomst van Roberto Martínez die contractueel nog tot het WK in Qatar vastligt en de indruk gaf toe te zijn aan een andere uitdaging. Maar veel alternatieven zijn er voor hem niet en er is geen enkele reden om afscheid te nemen van de Spanjaard, ook al werden er achteraf vragen gesteld over de wissels die hij tegen Italië doorvoerde. Het hoort bij een nederlaag.

Belangrijker is met welke ploeg er verder gewerkt zal worden. De huidige steunpilaren zullen op het WK zeker niet te oud zijn, maar een verjongingsproces dringt zich niettemin op. Zeker in het centrum van de verdediging. Maar hebben die voetballers die voor deze positie in de wachtkamer staan het internationaal niveau? En hoe zit het met de doorstroming van de andere talenten van wie Jeremy Doku vrijdag tegen Italië een lichtpunt was? Voetballers als Kevin De Bruyne en een fitte Eden Hazard tillen het niveau van het elftal op, maar er zijn wel meer voetballers van deze bejubelde lichting die zonder de twee scharnieren meer verantwoordelijkheid moeten kunnen dragen.

Zo duikt dit EK de laatste rechte lijn in. Het is een toernooi met veel onverwachte wendingen, met de uitschakeling van het arrogante Frankrijk als grootste verrassing. Onbegrijpelijk dat een ploeg met zoveel aanvallend talent zich zo laat verstikken in de netten van de voorzichtigheid. En wat een verademing was bij momenten het spel van Italië, ongeacht hoe de halve finale van dinsdag tegen Spanje afloopt. Een ploeg die, zoals tegen de Rode Duivels, bij een 2-1-voorsprong hoog bleef voetballen en zich niet verschanste, was knap om zien.

Langzamerhand gaat nu weer alle aandacht naar de competitie die binnen zestien dagen begint. Clubs stoomden zich de afgelopen weken in de schaduw van het EK klaar. Anderlecht vertrok met 38 spelers op stage naar Nederland en heeft 47 voetballers op de loonlijst staan. Er zijn wel meer clubs met te grote kernen, zoals er ook verenigingen zijn die nog geen enkele aankoop deden. Het zijn de naweeën van corona. Zij die op de transfermarkt wel actief waren, zochten vooral hun heil op de buitenlandse markt. Nieuw is dat niet.

Het valt te hopen dat de beleving straks terugkeert in de stadions. En de veiligheidsmaatregelen worden gehandhaafd. Niet zoals tijdens het EK waar de media amper bewegingsvrijheid kregen, maar er in en rond de voetbalarena’s volop werd gefeest. Veelal zonder mondmasker. Onbegrijpelijk na alle noodkreten die voordien, van de UEFA voorop, te horen vielen.