Enkele weken geleden was hij nog een nobele onbekende, maar Ameen Al-Dakhil is in geen tijd basisspeler bij Standard geworden. Het verhaal van een onverwachte ontdekking.
Toen eind vorig seizoen de selectie van Standard onder de loep genomen werd, kwam hij nog niet bovendrijven, in tegenstelling tot Nathan Ngoy of Allan Delferriere. Zij werden door Mbaye Leye voor de leeuwen gegooid in play-off 2. Nochtans is Ameen Al-Dakhil, die vooral op aandringen van de Senegalese coach in de A-kern lijkt te zijn opgenomen, een project waar de club al een hele poos mee bezig is.
Twee jaar geleden bood de club aan de boorden van de Maas hem vol vertrouwen een klein contract aan voor de duur van twee seizoenen met optie op een derde seizoen. Een bonusjaar dat gelicht werd door de Rouches toen de technische staf besloot om de 19-jarige centrale verdediger in de voorbereiding kansen te geven. Enkele weken later ontdekte hij de sfeer op Sclessin in de openingsmatch van het seizoen tegen KRC Genk en zijn spits Paul Onuachu.
Al-Dakhil heeft nochtans lang gedroomd van een positie aan de andere kant van het veld. Toen Thierry Verjans, destijds sportief directeur van de Académie van Standard, besliste om de speler van Neerpede weg te plukken en naar Sart-Tilman te halen, was er niemand in Brussel die hem echt tegenhield. Al-Dakhil, geboren in Bagdad, was op dat moment nog een diepe spits. In Luik werd hij eerst een rij achteruitgeschoven naar de nummer 10-positie om uiteindelijk, op initiatief van Verjans, omgevormd te worden tot centrale verdediger.
De Luikse aanpak heeft ervoor gezorgd dat Al-Dakhil uit de schijnwerpers gebleven is.
Spieren
Dat is niet meteen een succes. Vooral omdat Al-Dakhil ‘laatmatuur’ is, zoals men dat in opleidingsmilieus noemt. Dat zou je op het eerste gezicht niet zeggen, want de nieuwe nummer 3 van de Rouches is 1,90 meter groot. Vooral op het vlak van de ontwikkeling van zijn spieren had hij een achterstand, waardoor hij al vroeg heel erg op zijn positiespel moest werken om in de duels niet afgetroefd te worden. Op de lange termijn heeft dat geloond. Bij Standard blijft men in hem geloven, zonder dat dat met zoveel woorden tegen hem gezegd wordt. De relatie tussen de club en de jongeling is goed, er is een vorm van wederzijds stilzwijgend vertrouwen. Dat hij er een contract mocht tekenen, was een teken dat Standard overtuigd is van de kwaliteiten van de speler, die na zijn komst uit Irak België ontdekte via Limburg. Na het vertrek van Zinho Vanheusden en door de blessure van Merveille Bope Bokadi had Mbaye Leye uiteraard ook een centrale verdediger nodig om zijn 3-5-2-systeem achterin te vergrendelen en de financiële situatie van de Rouches is niet van die aard om de portefeuille wijd open te trekken.
‘Hij maakte niet per se deel uit van de jongeren die profspeler moesten worden, maar al vanaf de eerste week zagen we dat hij iets had’, zei de coach over hem na zijn debuut. ‘Ik had hetzelfde gevoel met hem als destijds met Hugo Siquet.’ Van zodra hij trainer werd op Sclessin, was de rechterflankspeler de eerste die Leye belde om het met hem over zijn potentieel en zijn toekomst te hebben.
Echte ontdekking
Attente volgers van de Luikse jeugdspelers kenden de naam van Siquet al, maar bij Ameen Al-Dakhil was dat veel minder het geval. Tot voor kort was er helemaal niks over hem terug te vinden in de pers. Te danken aan een ongetwijfeld discrete entourage maar ook aan een beleid waarin talenten in alle luwte kunnen groeien, ver van de media die elke jonge parel uit Neerpede meteen onder de loep nemen.
Bij Standard maakt men liever niet te veel tamtam rond de beloftevolle spelers van de Académie. Niet veel mensen kennen de beste elementen in wat recent is omgedoopt tot de ‘SL16 Football Campus’. De nieuwe naam heeft ervoor gezorgd dat de jeugdcategorieën nu meer gevolgd worden op de sociale media, maar het contrast met Anderlecht, de ex-club van Al-Dakhil, blijft flagrant. Daar wordt zelfs een vriendenmatch van de U17 tegen PSG uitgezonden. De Luikse aanpak heeft er alleszins voor gezorgd dat Ameen Al-Dakhil uit de schijnwerpers gebleven is en dat er dus geen verwachtingen gecreëerd werden. Zo was hij een échte ontdekking in zijn eerste match tegen Genk.
In de laatste wedstrijd van de voorbereiding werd hij met een overbodige tweede gele kaart nog uitgesloten tegen Rennes, maar toch heeft de grote centrale verdediger in de hiërarchie de bovenhand genomen op Nathan Ngoy. Op zijn prioriteitenlijstje heeft Mbaye Leye nog een middenvelder en een winger staan die één op één sterk is. Geen spoor van een centrale verdediger, ondanks het feit dat Noë Dussenne in de etalage is gezet. Een teken dat de coach vertrouwen heeft in zijn ontdekkingen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
