Wie is Hugo Siguet, de nieuwste revelatie van Standard?

In navolging van Mërgim Vojvoda lijkt een nieuw product van de Académie de rechterflank stormenderhand in te nemen. Na een handvol wedstrijden en enkele voorzetten is Hugo Siquet al een naam geworden om te onthouden.

In het ouderlijk huis licht de telefoon op. Hij bezorgt het bericht van de achttienjarige zoon, die laat weten dat hij die nacht niet in zijn eigen bed zal doorbrengen. Het is iets dat al eens kan gebeuren wanneer de wereld zijn normale gang gaat, maar het is een rariteit geworden in tijden dat de zaterdagavonden uitdoven vóór middernacht.

Hugo Siquet heeft dus geluk. En als die paar woorden op het schermpje het hart van zijn ouders al sneller doen slaan, dan komt dat niet zozeer door wat er die nacht zal gebeuren, maar wel de zondagnamiddag. De reden dat de jongen uit Petit-Han, een dorp aan de oevers van de Ourthe, niet ver van Durbuy, de nacht van 7 op 8 november 2020 niet onder het ouderlijk dak slaapt, is dat hij net van Philippe Montanier vernomen heeft dat hij de dag erna, in de uitwedstrijd op de Bosuil, de rechterkant van de vijfmansverdediging voor zijn rekening moet nemen.

Hij levert een gave prestatie af en trapt de hoekschop waaruit Maxime Lestienne de onverhoopte gelijkmaker aantekent. Daarmee bevestigt Siquet zijn beloftevolle optreden van drie dagen eerder, toen hij wegens de positieve coronatest van Collins Fai en de rampzalige prestatie van Nicolas Gavory in Poznan één helft Europees voetbal kreeg voorgezet bij wijze van profdebuut. Ondanks de dominantie van Antwerp slaagt hij erin enkele goeie voorzetten af te leveren, zowel al lopend als vanuit stilstand, terwijl hij in Polen nog tegen zijn voet had moeten spelen.

Maar ook dat is geen probleem voor de jongen die op de Académie die positie al innam nadat hij eerder een tijdlang centrale verdediger was geweest – hij profiteerde van het vertrek van Yunus Badahir naar Genk (onlangs trok die naar Charleroi) om zich definitief op de rechterflank te installeren. Daar deed zijn talent om voorzetten te trappen de jeugdtrainers van de Rouches watertanden. Naar verluidt zou met name Réginal Goreux, ex-rechterflankspeler op Sclessin, erg onder de indruk geweest zijn.

Nochtans verdween Hugo Siquet daarna weer naar de achtergrond. Wegens de terugkeer van Collins Fai, een van de sterkhouders van het seizoensbegin, paste hij niet meer in de plannen van Philippe Montanier. Tot tweede kerstdag. Dan kreeg hij van de Normandiër iets meer dan twintig speelminuten en hij bedankte met een assist op het hoofd van Jackson Muleka. Daarna eindigt het verhaal van de ene trainer en begint dat van een andere. Dit keer is het de telefoon van Hugo zelf die rinkelt, ergens tussen Kerstmis en Nieuwjaar. ‘Hij is een van de weinige spelers die ik opgebeld heb voor ik mijn contract tekende’, vertelde Mbaye Leye na zijn eerste succes als coach van Standard, tegen Waasland-Beveren. ‘Ik wou hem zeggen dat ik gezien had wat hij bij zijn eerste invalbeurt had gedaan en dat ik vertrouwen in hem had.’ Tegen de manschappen van Nicky Hayen verricht de rechtervoet van Siquet wonderen. Hij bedankt voor het vertrouwen met een assist op Selim Amallah.

Van de tuin naar Sclessin

Doorheen de jaren is Siquet eraan gewend geraakt dat men op slag verliefd werd op zijn traptechniek. Zijn techniek perfectioneerde hij bijna dagelijks in de tuin van zijn ouders. ‘Sinds hij een peuter was, staat er bij Hugo een doel in de hof. Vanaf zijn derde trapt hij daar al naar’, vertelt Thierry Siquet, een neef van Hugo’s vader en oud-voetballer bij onder meer Standard, Cercle Brugge en Germinal Ekeren.

Van de tuin van het ouderlijk huis gaat het vervolgens richting Académie, op een moment dat Standard twee opeenvolgende titels pakt door toedoen van de lokale producten Axel Witsel en Mehdi Carcela. Het traditionele Kidibul-toernooi in de lente is een manier om talenten uit te omgeving op te sporen en de prestaties van Hugo Siquet verleiden Roland Morias, de iconische jeugdcoach van de club. Morias laat Siquet naar de Académie komen zodra die acht kaarsjes heeft uitgeblazen.

Hij doorloopt de jeugdreeksen onder het toeziend oog van zijn ouders, die af en toe de familiebanden wel eens aanspreken voor goede raad. ‘Ik zie Hugo een paar keer per jaar, met Kerstmis en op verjaardagen’, legt Thierry Siquet uit. ‘Sinds hij bij Standard zit, denk ik niet dat ik tien wedstrijden van hem heb gezien. Maar op het moment dat hij op het punt stond om een contract te tekenen bij een van de grootste clubs van het land, hebben zijn ouders me wel eens gevraagd wat ik vond van deze of gene makelaar. Dan zei ik dat ik deze wel zou aanraden en die niet, zulke dingen…’

Trots

Wanneer hij zijn middelbare school heeft afgewerkt, tekent Hugo Siquet inderdaad een profcontract, dat hem tot juni 2023 aan Standard bindt. In een club met een bijna lege schatkist maakt hij gaandeweg deel uit van de toekomstplannen. Standard gaat spelers nu eerder dicht bij huis zoeken dan ver weg.

Zou Laurent Jans immers naar Luik gekomen zijn in de zomer als het jonge talent niet op de operatietafel was beland met een meniscusletsel dat hem meerdere weken van het veld hield? In elk geval is Benjamin Nicaise, de technisch directeur van de club, altijd gevoelig geweest voor het potentieel van de jonge rechtsback en fluisterde hij Philippe Montanier diens naam in op het moment dat de opvolging van Mërgim Vojvoda, de enige belangrijke vertrekker in 2020, moest voorbereid worden.

‘Ik ben er trots op dat hij het zelf gemaakt heeft, zonder mijn hulp’, zegt Thierry Siquet, die zijn verwant nooit voorgetrokken heeft hoewel hij bij de bond met de jeugd werkt. ‘Hij is een kind van de club. Het is een droom die uitkomt voor hem. Nu moet hij zorgen dat er een vervolg op komt.’