Yannick Ferrera: ‘Kiezen voor Waasland-Beveren was een fout die ik vandaag niet meer zou begaan’

De 39-jarige Brusselaar slaagde erin om het behoud te verzekeren met het Saudische Al Fateh. Hij ziet zich niet snel terugkeren naar België en legt uit waarom.

1. Midden oktober kreeg je de leiding van Al Fateh in handen, terwijl het team totaal niet presteerde. Een ferme uitdaging, die je uiteindelijk succesvol afrondde. Welke balans maak je op?

‘Ik kwam hier aan nadat de ploeg het kampioenschap begon met een 1 op 18. Bij mijn komst ging iedereen ervan uit dat we zouden degraderen. Nu hebben we ons eervol gered. Het is toch een mooi verhaal. En ik ben blij dat ik dit trotse gevoel mag delen met doelmannentrainer Jugoslav Lazic ( ex-Lokeren, nvdr) en fysiektrainer Julián Jimenéz. Hij is een oud-assistent van Víctor Fernández bij KAA Gent, maar hij verliet ons een maand geleden om adjunct te worden van Domènec Torrent bij het Braziliaanse Flamengo. Die laatste is de voormalige rechterhand van Pep Guardiola in Barcelona.’

2. Het was elf maanden na je ontslag bij Waasland-Beveren dat je naar Saudi-Arabië trok. Die keuze om uit te wijken, kwam dat omdat je je niet langer gerespecteerd voelde in België?

‘Ik had verschillende opportuniteiten, enkele zelfs heel concreet, waaronder eentje van KSV Roeselare. Maar geen enkele kon me werkelijk overtuigen. Sportief of economisch, altijd was er wel iets dat knelde. Met Saudi-Arabië had ik een ander gevoel. Ik hield me voor dat ik de kans kreeg om me open te stellen voor een andere markt, om daar naam te maken. Het voordeel is dat als je goed werkt in dit land, je snel iets achterlaat bij de andere Golfstaten. Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten volgen van kortbij het kampioenschap van Saudi-Arabië, dat het hoogst aangeschreven is van deze regio door het feit dat je per team zeven buitenlanders in je selectie mag hebben.’

3. Toen je begon met coachen bij de jeugd van Anderlecht in het midden van de jaren 2000, had je je dan dit leven als backpacker kunnen bedenken?

‘Ik had een carrièreplan dat goed werkte, tot mijn ontslag bij Standard. Daarna begreep ik dat niet alles van jezelf afhangt. Ik stopte met te plannen, om te gaan waar de wind me naartoe zou brengen. Vanaf het moment dat ik me kan gooien en iets met voetbal mag doen, ben ik tevreden. En bovendien zit ik hier niet slecht, want op nog geen anderhalf uur van de oostkust en de internationale luchthaven, op twee uur afstand van Bahrein en één uur vliegen van Dubai.’

4. Als een van de eersten werd je in België beschouwd als een voetbalfreak. Een beetje zoals de broers Still nu, aan de slag bij Beerschot en Antwerp. Denk je dat je met je theoretische benadering een rol speelde in de professionalisering van ons voetbal?

‘Ik ga je verrassen, maar ik denk niet dat ik zo’n imago heb in België. De indruk die ik heb – maar ik kan me misschien vergissen – is dat ik in België niet word gewaardeerd en erkend. Ik zie mezelf niet als pionier, evenmin als een voetbaltheoreticus, maar eenvoudig als een trainer die graag het spel bestudeert. Niet zoals een Jürgen Klopp of een Pep Guardiola, oud-spelers die in een kleedkamer belanden en zich grotendeels bedienen van hun aura. Tussen mijn 22 en 31 jaar bereidde ik me voor om coach te worden. Door mezelf in te prenten dat de dag dat ik mijn kans zou krijgen als hoofdtrainer, het nodig zou zijn dat mijn spelers begrijpen dat ik in staat was hen vooruitgang te doen boeken. Ik zou het verschil moeten maken met een training, een praatje. Want ik wil je even zeggen dat als je op je 31e T1 wordt bij Charleroi, een aura niet bestaat.’

5. Zou je nog terugkeren naar België om te tekenen bij een club die veroordeeld is tot vechten om te overleven, zoals destijds Waasland-Beveren?

‘Ik paste totaal niet bij die club. En die club paste ook niet bij mij. Het probleem was dat ik schrik had dat de mensen me zouden vergeten. Ik kwam uit een periode van acht maanden zonder club na het einde van mijn ervaring bij KV Mechelen. Ik panikeerde. Ik dacht dat het misschien mijn laatste ervaring zou zijn in de Belgische eerste klasse. Dat was een fout. Vandaag zou ik die niet meer begaan. Omdat ik vandaag, na een jaar in Saudi-Arabië, niet langer die financiële druk heb. Mocht ik morgen zonder club zitten, dan zal ik de tijd nemen om te zien wat er zich voor mij aandient.’