Yves Vanderhaeghe: ‘Ik denk dat ze bij Kortrijk vooral veel paniekvoetbal speelden’

© Belga Image

Yves Vanderhaeghe (51) hoopt Cercle Brugge snel van de bedreigde plaatsen in 1A weg te halen. De degradatiestrijd zal in elk geval tot het einde duren.

Heb je je plotse ontslag bij KV Kortrijk al wat verteerd?

Yves Vanderhaeghe: ‘Ik heb daar eigenlijk niet meer bij stilgestaan, omdat ik de dag nadien al werd gevraagd door Cercle. Het was misschien goed dat het aanbod snel kwam. Ik weet nog altijd niet precies wat er allemaal gebeurde. Heb ik iets miszegd? Deed ik iets? Ik denk dat ze vooral veel paniekvoetbal speelden. Deze keer schrok ik toch het ergst. Ik heb tien jaar voor Kortrijk gewerkt, altijd de omstandigheden aanvaard en nooit de tekortkomingen naar voren gebracht. Geen enkele maal heb ik geklaagd of gezaagd. Ik ben altijd positief gebleven.’

Je ging van de kleinste spelerskern in 1A naar een heel uitgebreide selectie. Beschouw je dat eerder als een voordeel of een nadeel, gezien de vele keuzemogelijkheden?

Vanderhaeghe: ‘Je moet niet altijd naar het numerieke kijken. Vooral de kwaliteit telt. Bij Kortrijk zat er misschien meer ervaring; hier zit ik met een heel jonge groep. Al die jonge kerels maken nog fouten en leren eigenlijk volop de métier. En zeker nu, door die degradatiestrijd, is dat niet evident. Daarom komt het er op neer heel duidelijke en goede afspraken te maken. Ze voetballen soms zichzelf voorbij, tonen ze té veel vertrouwen, waardoor ze bij een moment van deconcentratie het deksel op de neus kregen. Op training moet ik daarom vaak eens de schroef aandraaien, om kwaliteit en focus te eisen. Van de tien acties dienen er niet drie maar acht tot negen perfect te zijn.

‘Een tweede moeilijkheid blijft de regel van zes Belgen op het wedstrijdblad, waardoor ik telkens wat buitenlanders gedwongen moet passeren.’

Wat voegt jouw ontdekking Olivier Deman precies toe aan jullie spel?

Vanderhaeghe: ‘Vooral beweging. Hij staat nooit stil, anticipeert altijd heel goed daar waar de bal valt, loopt juist in de diepte en speelt vaak simpel. Maar hij heeft ook de neus om doelpunten te maken. En eenmaal we de bal niet in ons bezit hebben, dan kiest hij veelal mooi zijn positie. Hij kan dus ook nog eens goed druk zetten. Het is aan hem om die kwaliteiten optimaal te gebruiken. Mijn grootste tip: hou het eenvoudig. In de zestien meter kan hij dan beslissend worden. Drie jaar geleden heb ik hem bij de beloften al eens wat aardige dribbels zien uitvoeren, met zijn linkervoet. En hij slaagde er vaak in zich uit verloren situaties te werken. Hij was voor mij zeker geen onbekende en komt nu sterk terug na een zware blessure.’

Waarom koos je specifiek voor ex-international Thomas Buffel als rechterhand?

Vanderhaeghe: ‘Door zijn voetbalachtergrond, zijn band met groen-zwart en zijn sociale vaardigheden. Dit leek mij het moment om deze stap te zetten, na zijn passage bij Jacky Mathijssen en Roberto Martínez. Thomas is van een jongere generatie, maar dat schrikt me totaal niet af. We vierden ooit Nieuwjaar samen, gingen met elkaar op reis en het klikte altijd goed. Hij kan een ander contact hebben met de spelers. Om hen rustig te houden of wat aan te sporen. Dat zijn vaak kleine boodschappen die hij als people manager gemakkelijker kan overbrengen, tegen gelijk wie. Thomas heeft daar voeling voor.’

Wat wil je, behalve de noodzakelijke punten om degradatie of een testduel te ontlopen, als waarden en kenmerken graag toevoegen aan je team?

Vanderhaeghe: ‘Dat ze vooral wedstrijdgeconcentreerd zijn en winnaarsmentaliteit tonen. Daarmee bedoel ik alle aspecten: leergierigheid, strijden, duels aangaan en kwaliteit leveren. Dus niet enkel technische zaken verbeteren, maar ook tactisch als ploeg vooruitgang maken. Dat kan alleen door verbondenheid en engagement te tonen. Die lifestyle, honger en ambitie om zelf beter te worden zou ik heel graag nog verder implementeren, ook naar volgend seizoen toe. Het blijft een kwestie van dagelijks werk.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content