Na de wintermercato zat Club Brugge met een overvloed aan spitsen en vleugelaanvallers. Coach Alfred Schreuder vond de formule om hen samen te laten spelen. Het doel? Een extreem aanvallende speelwijze met de meest completen aanvalsline van het kampioenschap.
Tajon Buchanan, Noa Lang, Andreas Skov Olsen, Charles De Ketelaere, Hans Vanaken… Met de hulp van de eigen opleiding en door miljoenen uit te geven heeft Club Brugge een angstaanjagende voorlinie bijeengeraapt. Het kan zelfs Bas Dost, nochtans ooit topschutter in Portugal en uitstekend in de Bundesliga, in de tribune zetten. En dan heb je ook nog de duurste transfer ooit. Club weet niet wat het met hem moet aanvangen: Kamal Sowah zit momenteel op uitleenbasis bij AZ… op de bank. Het ziet er niet meteen naaruit dat de Ghanees volgend seizoen op veel speelminuten kan reken bij blauw-zwart. Maar dat weerhield Club er dus niet van om de portefeuille nog eens open te trekken. Hoe bouwde Club Brugge de beste en meest attractieve aanval van de competitie?
De heropleving van Lang
Om zoveel mogelijk van zijn aanvallende talenten samen op het veld te krijgen, gebruikte Alfred Schreuder een systeem dat al even bekend is in het Jan Breydelstadion. Gedaan met de 4-3-3 van Philippe Clement, daar is de 3-5-2 van Ivan Leko opnieuw. Ook toen greep de Kroatische coach naar die opstelling omdat hij zoveel mogelijk aanvallers aan de aftrap wou krijgen. Krépin Diatta en Anthony Limbombe stonden toen op de flanken en Vanaken moest het duo Wesley-Diaby ondersteunen. Bij Schreuder zijn het Skov Olsen en Buchanan op de vleugels, Sargis Adamjan of Lang achter De Ketelaere en Vanaken die moet infiltreren en zo het verschil moet maken met zijn flair en kopspel.
De intense pressing en de erg hoge balrecuperaties zorgen ervoor dat er geen kans is dat het grote probleem van deze tactiek wordt uitgebuit: de ruimtes in de rug van de verdediging en de aanvallende wingers. Ook al kende Club een lastige periode met enkele wisselende resultaten in januari gevolgd door uitschakeling in de halve finales van de beker van België, heeft het nu echt de automatismen en de juiste weg gevonden.
De goede resultaten van Club Brugge gaan ook wat samen met de terugkerende vorm van Noa Lang. De jonge Nederlander leek niet meer op zijn best te zijn na de winterstop. Symbool daarvoor waren de vervelende gebaren van de vleugelspeler, met als dieptepunt zijn uitsluiting in de wedstrijd tegen Seraing, na een flauwe prestatie. Meteen na de rode kaart trok Lang naar de kleedkamer zonder zijn coach maar een blik te gunnen. Het leverde hem een plaats op de bank op in de volgende wedstrijden tegen KV Oostende en KRC Genk.
Nadien kwam Lang toch stilaan terug en in de laatste drie wedstrijden stond hij zelfs telkens aan de aftrap. Veel levendiger en opnieuw vrolijk dribbelend, verbeterde hij zijn statistieken ook wat met een doelpunt tegen Beerschot en een geweldige assist voor Buchanan tegen Antwerp vorige zondag.
Dat werd trouwens alweer de negende goal voor de Canadees in de Jupiler Pro League. Buchanan schitterde voor januari nog in de MLS met New England en heeft zijn start, als een van de duurdere aankopen van Club, dus duidelijk niet gemist. Hij kwam in de winter samen met Andreas Skov Olsen aan, de Deen die Bologna verliet voor een verblijf in het Venetië van het Noorden. Beide spelers zijn eigenlijk in geen tijd onmisbaar geworden voor Schreuder en zijn team als vaste wingers. De inzet, de techniek en de visie van de Deen zijn een enorme meerwaarde voor dit Club dat alleen nog maar aan aanvallen denkt. Met zijn versnellingen en dribbels en door het feit dat hij zowel met rechts als met links kan uithalen, is hij een gesel voor iedere verdediging.
Problemen tegen Union?
Alfred Schreuder is niet de koning van de verandering. Als leerling van de school van Ajax heeft hij namelijk niet de gewoonte om zijn ploeg aan te passen aan de tegenstander. De Nederlander blijft trouw aan zijn principes en ideeën en zet steeds een hoog blok op het veld, met een spel dat gebaseerd is op balbezit en veel passes.
In de strijd om de titel en tijdens de rechtstreekse wedstrijden tegen concurrent Union kan dat wel voor problemen zorgen. Spelers als Bart Nieuwkoop of Kaoru Mitoma zijn namelijk dol op de ruimtes die Buchanan of Skov Olsen in hun rug laten. In de terugwedstrijd in de competitie tegen de Brusselaars moest Schreuder zijn opstelling tijdens de rust nog aanpassen: hij verving Lang door Eder Balanta om zo opnieuw het evenwicht in de ploeg te vinden. Sindsdien heeft Club het spel van de Nederlandse coach meer onder de knie en heeft het op alle vlakken progressie gemaakt. Maar kan de ploeg deze tactiek en spelstijl heel de play-offs volhouden om een derde opeenvolgende titel te pakken? Een eerste deel van dat antwoord kennen we dit weekend, in het Lotto Park tegen Anderlecht.
Door Alexandre Gérard
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
