Dagboek uit de giro – dag 20: twee Bohemers en een boze baas

© AFP

Vrijdag 23 oktober: Cernobbio (Lombardije).

Na negenenzestig kilometer: doortocht in Cernobbio. Van daaruit, met het meer voortdurend in de flank, richting Como; vervolgens dwars door de Povlakte, rond Milaan heen, zuidwaarts richting Piemonte. Daar finishen in Asti. Dat is het vooropgestelde scenario van de etappe van vandaag. De negentiende rit is quasi biljartvlak en dus een laatste kans voor de sprinters. Op die manier worden ze beloond voor hun labeur van de afgelopen dagen; het overwinnen van al die hoogtemeters is dan niet voor niets geweest. Wat wel in het oog springt is de lengte van de etappe: 258 kilometer. Is dat niet een beetje van het goede te veel?

Wij wachten het peloton op in Cernobbio. ’s Ochtends gaan we door de regen richting plaatselijke Brico, voor roze verf en grote stukken bordkarton. We willen iets speciaals doen, omdat vandaag een soort van afscheid wordt. Ons reisplan laat het uitje naar de Alpen morgen en Milaan op zondag immers niet meer toe; morgen na de koers vatten we de terugreis aan en dus slapen we vanavond voor de laatste keer op Italiaanse bodem.

Terwijl we ons spandoek aan het voorbereiden zijn, lezen we dat de wedstrijd werd geneutraliseerd. De renners rijden niet meer verder. Ze eisen een inkorting van de etappe. Eerst zouden enkel de eerste honderd kilometer met de ploegbus worden afgelegd, dat worden er daarna nog meer. Starten in Abbiategrasso, op 124 kilometer van de finish. Zo worden de af te leggen kilometers gehalveerd.

Maar Abbiategrasso, dat ligt een eind verder naar het zuiden dan het Comomeer. En tegen de tijd dat het bericht bevestigd wordt, is het onbegonnen werk voor onze Beach om de bolides van de teams nog bij te benen. Dus daar staan wij dan met al ons bordkarton en onze slogan: Parole Parole Parole zal il Giro dan maar via deze weg moeten salutare.

Want een aantal renners (volgens sommigen een meerderheid, volgens anderen een handvol onruststokers) heeft geklaagd over de lengte van de etappe. Ze zijn vermoeid door de vele verplaatsingen van de afgelopen dagen en ook de dreigende coronawolk zou een rol spelen bij de beslissing er ‘het blok op te leggen’. Nu klinkt het plots dat zeven uur fietsen door de regen een aanslag is op het immuunsysteem. Ouderdomsdeken Adam Hansen fungeert als woordvoerder van de rennersvakbond.

De organisatie heeft geen andere optie dan het verzoek in te willigen, zeer tegen de zin van Girobaas Mauro Vegni. Voor de camera verkondigt hij met nauwelijks ingehouden woede dat hiervoor nog ‘iemand zal betalen’.

Ook de tussenkomst van de ancien onder de Italiaanse ploegbazen, Bruno Venerberi, in de live-uitzending van de RAI, is bijzonder veelzeggend (en een klein beetje hilarisch). Hij gaat zo tekeer tegen de ‘coup’ van enkele renners en het gebrek aan respect voor alle inspanningen die er geleverd zijn om deze Giro mogelijk te maken, dat de presentator hem maar moeizaam uit de ether krijgt gemanoeuvreerd. ‘Vulcanico‘ is daarbij vervolgens een goedgekozen kwalificatie, meer nog dan die deze Giro op de Etna van toepassing was.

Wij blijven er beduidend kalmer onder dan signore Venerberi, maar met dat alles wordt ook ons afscheid geschrapt. Of eigenlijk moeten we zeggen: het afscheid dat we zelf voor ogen hadden. Zoals dat vaak gaat, wordt de laatste keer pas in de terugblik achteraf ‘de laatste’. En soms is het zelfs beter dat je het niet wist.

Het neemt niet weg dat we graag nog aan het kliederen waren geslagen om de volledige karavaan en een paar van onze hoogstpersoonlijke Girohelden gepast uit te zwaaien. En ja, er manifesteert zich nu al zoiets als een heimwee-voor-we-weg-zijn, bij het idee aan ruim drie weken reizen door zo’n genereus land, in zo’n honkvaste tijden. Het lijkt wel alsof het weer ons gemoed weerspiegelt en tezelfdertijd een handje helpt.

Toch mogen we ons geenszins laten afleiden door dat anticiperende gemis, want deze Giro – deze razend spannende, knotsgekke Giro – moet dit weekend nog in een beslissende plooi worden gelegd. Daar kijken we naar uit. Drie keer naar boven op Sestrière en dan nog naar Milaan, en daar zal geen regen, sneeuw of rennersvakbond nog iets tegen inbrengen.

Tot slot nog dit: het prijzengeld vandaag gaat naar een medisch centrum dat strijdt tegen Covid-19. Enigszins paradoxaal, gezien de renners ook weer die dreiging (vandaag misschien een tikkeltje opportunistisch) als reden voor hun werkweigering aanhaalden?

Maar wie zal erom malen, behalve dan misschien dagwinnaar Josef ?erný, die standhield na een knappe solo. Als hij zo doorgaat wordt de Tsjech met wat geluk misschien wel meer dan een onehitwonder. Van zijn zo-goed-als-naamgenoot Joseph Czerny kunnen we dat op basis van de Youtube-hits niet zeggen. Maar het is er wel heerlijk mee in slaap vallen.

https://www.youtube.com/watch?v=YvW3A27n9YAc

Jonas De Bruyn en Lennert De Vroey

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content