Dagboek uit de Giro – dag 8: over waaiers en olijven

© LAPRESSE

Vrijdag 9 oktober: Vieste (Puglia).

Op papier is de etappe van Matera naar Brindisi de eenvoudigste van deze Giro. 143 kilometer kort en zonder noemenswaardige beklimmingen. Maar er blaast een harde wind vanuit het zuiden en aangezien de renners naar het oosten fietsen door een open landschap, weet u misschien wel hoe laat het is: waaiervorming behoort tot de mogelijkheden. We zijn intussen een week ver in deze Ronde van Italië, en dus zijn er vast al renners bij die op een rustig tochtje hopen. Het is ze vandaag niet gegund.

We moeten niet lang wachten op de actie. Deceuninck-Quick Step neemt de kop en algauw stromen berichten binnen: Fuglsang niet mee, Pozzovivo gelost, Bilbao in een tweede groepje. Ook Harm Vanhoucke: achtervolgen. Maar niemand houdt het vol tot aan de streep, en dus komt er in Brindisi toch een koninklijke sprint aan. Arnaud Démare sprint in de havenstad schijnbaar op één been naar zijn derde zege.

Brindisi is de plek waar de Romeinse dichter Vergilius zijn laatste adem uitblies. Hij was onderweg van Griekenland, waar hij heen was gereisd om er de laatste hand te leggen aan De Aeneis, naar Italië toen hij op de boot ziek werd. Vergilius meende immers dat je hetgeen je beschrijft, met eigen ogen moet hebben gezien en meegemaakt. Een beetje het devies van Girokenner Renaat Schotte dus, of misschien keren we dat beter om?

In elk geval, we onthouden van ons drankje gisteravond met Renaat en zijn chauffeur en fixer Mark, dat het reizen zelf voor de wielercommentator in een grote ronde de belangrijkste hulpbron vormt. Het geeft ons moed tijdens de vele kilometers die we vandaag afleggen, van Matera richting kuststadje Vieste, de aankomstplaats van morgen.

Maar eerst nog even naar Vergilius. Die putte zichzelf tijdens zijn reizen in die mate uit dat zijn gezondheid in gevaar kwam. Augustus, die een groot bewonderaar was van de schrijver, zou bij een ontmoeting in Athene al van mening zijn geweest dat Vergilius er niet erg goed uit zag. Tijdens een van zijn excursies liep Vergilius een zonnesteek op, waar hij niet meer van herstelde. Wij stellen ons dat, op een kronkelweg aan zee in het Gargano Park, min of meer zo voor: de keizer, vaderlijk, ‘Zou je geen petje dragen?’

‘Nee, ik ben een man van het land.’

‘Drink nog wat water dan.’

‘Alsjeblieft, ik ben een dichter. Dichters drinken wijn.’

Zijn geliefde Napels zag Vergilius nooit meer terug. Volgens de geschiedschrijvers probeerde hij op zijn sterfbed om zijn De Aeneis, het werk over de omzwervingen van Aeneas uit Troje die de stad Rome zou stichten, te verbranden. Zijn vrienden hielden hem tegen. Het was uiteindelijk Augustus die beval het werk te publiceren, omdat hij er traditioneel-Romeinse goede zeden in herkende die hij tijdens zijn regeerperiode in ere wilde herstellen.

In de vooravond komen we met The Beach op het parcours terecht voor morgen (altijd goed herkenbaar aan de roze pijlen). Vanaf hier is het nog zeventig kilometer naar de aankomst in Vieste. We volgen het parcours en rijden tussen de olijfboomgaarden. Puglia is de provincie bij uitstek waar olijfolie wordt geproduceerd. Het is dan ook onrustwekkend dat er een bacterie rondgaat in de streek (voor veel boeren beangstigender dan het virus) die de bomen aantast, waardoor ze langzaam afsterven. Zo’n boom groeit erg traag en vervang je dus niet zomaar; en het blijkt doorgaans ook zo te zijn dat, hoe ouder de boom, des te beter de olijven die hij oplevert.

Aan het einde van de bevoorradingszone staat een kleine troep flamingo’s, op één been in het water. Roze vogels; de natuur bereidt zich voor op hoog bezoek. Zelfs de prachtige krijtrots Pizzomunno net buiten Vieste heeft voor de gelegenheid een kleur gekregen. Wat gaan we hier nog allemaal meemaken? Als we dat halen misschien, boven de blauwe zee, een roze zonsopgang. En anders kopen we een roze krant.

Jonas De Bruyn en Lennert De Vroey

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content