Volgende dagen blikken we terug op vijf speciale edities van Parijs-Roubaix. Vandaag: de allereerste uitgave, in 1896.
De eerste winnaar van Parijs-Roubaix: daarmee duik je de geschiedenisboeken in. Dat het een Duitser was die de eerste editie van de Helletocht won, zinde de Fransen niet. Vlak voor de piste van Roubaix verwijst een erekassei, met zijn naam erop, niettemin naar die eerste zege.
Josef Fischer hoorde bij de favorieten van deze editie. Na een vreselijke afvallingsrace reed hij alleen voorop, toen een op hol geslagen paard met koets in de karavaan opdook. Hij kon pas op het nippertje een valpartij vermijden. Even later belandde een kudde geëxciteerde koeien van de weide op de weg, ook nu bleek Josef handig genoeg om aan een catastrofe te ontsnappen en langs de koeien door de Hel te slalommen. Zo lag de weg naar de triomf open, al werd Fischer op de wielerbaan op gejoel onthaald. Hij had aan de aankomst een voorsprong van 25 minuten op de Deen Charles Meyer, slechts vier renners eindigden binnen het uur. Het zou 119 jaar duren voor, in 2015, met John Degenkolb nog een Duitser de Helletocht won.
Josef Fischer was een man voor het zware werk. Hij zegevierde in Bordeaux-Parijs en andere soortgelijke koersen. Zijn sterkste nummer voerde hij op in de wedstrijd Milaan-München die in vreselijk noodweer werd afgewerkt. De renners moeten over de Brennerpas, de wegen bestonden uit modderpaden waarin de fietsen wegzakten. En de grensovergang kon uitsluitend genomen worden omdat er mensen van de lokale bevolking de pas opgingen en fakkels meenamen om het parcours te verlichten. Het werd een duivelse tocht. Fischer won de 587 kilometer lange race in 29 uur en 30 minuten, met een voorsprong van net geen twee uur. Hij kreeg vleugels toen hij het Beierse woud, zijn geboortegrond, bereikte.
Josef Fischer, die aanvankelijk als smid werkte, was 24 jaar toen hij prof werd. Dat drukte een stempel op zijn carrière. De Duitser had geen benul van tactiek. Hij was ook niet stuurvaardig, maar dat compenseerde hij door zijn kracht. Vandaar dan ook dat lange wedstrijden hem lagen waarin hij probleemloos de grootste versnellingen ronddraaide. Josef trok zelfs naar Oost-Europa om de Russen te bekampen in wedstrijden als Moskou-Leningrad. De Tour reed hij maar één keer. Dat was in 1903 toen hij al in de diepe herfst van zijn loopbaan zat. Fischer werd pas vijftiende. Hij was in Duitsland inmiddels ook actief als stayer en verdiende voor iedere wedstrijd pakken geld. Hoewel hij in Frankrijk niet erg populair was vestigde Josef Fischer zich na zijn carrière in Parijs. Hij was chauffeur voor adellijke families. Tijdens de Eerste Wereldoorlog moest hij naar Duitsland terugkeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
