In deze Tour gaat het uiteindelijk maar om één zaak, om de vraag of de prestaties van Christopher Froome wel zuiver zijn, schrijft Jacques Sys. ‘Het is alleen een kwestie van perceptie: de ene renner wordt anders beoordeeld dan de andere.’
Een Zuid-Amerikaan op de erelijst van de Tour. Zo hadden de naar mondialisering strevende inrichters van de Ronde van Frankrijk het graag gezien. Het zou nieuwe markten openen. En was dit parcours, behoudens voor Thibaut Pinot, ook niet op maat geknipt voor de Colombiaan Nairo Quintana? Hij, de gevleugelde klimmer die twee jaar geleden tweede werd en met zijn moordende tempoversnellingen op de cols iedereen murw kan trappen.
Froomes prestaties
Maar net zoals de andere favorieten wordt Quintana overvleugeld door Christopher Froome. Tot meer dan een paar speldenprikken blijkt hij niet in staat. In de eerste Alpenrit, op weg naar Pra-Loup, probeerde hij het drie keer. Maar hij werd telkens gecounterd door Froome. Het is alsof de spichtige Quintana op zijn grenzen botst. Het is een conclusie die voorlopig niemand heeft gemaakt.
Want in deze Tour gaat het uiteindelijk maar om één zaak, om de vraag of de prestaties van Christopher Froome wel zuiver zijn. Wetenschappers, inspanningsfysiologen en andere aanverwante specialisten, iedereen ventileert zijn mening, ze staan vaak diametraal tegenover elkaar, het is alsof de sfeer van verdachtmakingen moet worden aangehouden.
Kwestie van perceptie
Zo is deze Tour uitgegroeid tot die van het wantrouwen. Maar dan alleen als het om Froome gaat. Geen enkele vraag werd er bijvoorbeeld gesteld bij het exploot van Peter Sagan, die in vier opeenvolgende ritten over een hellende omloop in een lange vlucht zat en dat na de rustdag nog eens overdeed. Een bovenmenselijke inspanning die van de Slovaak de man van de Tour maakt. Er is geen enkele aanleiding om bij Sagan, die over een groot recuperatievermogen beschikt, vraagtekens te plaatsen. Het is alleen een kwestie van perceptie: de ene renner wordt anders beoordeeld dan de andere. Terecht krijgt Sagan lof voor zijn aanvallende manier van koersen. De waardering die voor Froome uitblijft. Ook als hij zondag in Parijs als winnaar zal worden gehuldigd.
Knokken voor ereplaats
Dat de Brit nu nog van zijn voetstuk dondert is onwaarschijnlijk. De eerste Alpenrit, met relatief kort klimwerk en vooral waanzinnige afdalingen, beloofde vuurwerk. De opponenten van Froome wilden er nog eens voor gaan en hem, zo klonk het in koor, isoleren. Maar op wat schuchtere pogingen van Quintana na gebeurde er niets. Alsof iedereen begrepen heeft dat er tegen Froome niets te beginnen valt en er hooguit nog geknokt kan worden voor de ereplaatsen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier