Ze staken er de voorbije jaren al bovenuit, maar deze winter is de dominantie van Wout van Aert en Mathieu van der Poel groter dan ooit, inclusief een ongeziene reeks in de (moderne) veldritgeschiedenis.
20 december, Wereldbeker Namen: 1. Mathieu van der Poel, 2. Wout van Aert.
23 december, X2O Trofee Herentals: 1. Wout van Aert, 2. Mathieu van der Poel.
26 december, Superprestige Heusden-Zolder: 1. Mathieu van der Poel, 2. Wout van Aert.
27 december, Wereldbeker Dendermonde: 1. Wout van Aert, 2. Mathieu van der Poel.
1 januari, X2O Trofee Baal: 1. Mathieu van der Poel, 2. Wout van Aert.
3 januari, Wereldbeker Hulst: 1. Mathieu van der Poel, 2. Wout van Aert.
23 januari, X2O Trofee Hamme: 1. Mathieu van der Poel, 2. Wout van Aert.
24 januari, Wereldbeker Overijse: 1. Wout van Aert, 2. Mathieu van der Poel.
Ziedaar de eerste en tweede plaatsen in de voorbije acht klassementscrossen, sinds Mathieu van der Poel en Wout van Aert in Namen voor het eerst dit veldritseizoen de degens kruisten. Vijf keer was de Nederlander de beste, driemaal de Belg. Al dan niet te danken aan materiaalpech van de andere, zoals Van der Poel met lekke banden in Herentals en Overijse, Van Aert met een platte tube in Heusden-Zolder.
En toch eindigden ze télkens als eerste en tweede, of omgekeerd. Met intussen ook nog afzonderlijke zeges voor Van der Poel in ‘losse’ crossen als Bredene en Gullegem, en voor Van Aert op het BK in Meulebeke en in Mol.
Acht opeenvolgende overwinningen in klassementsraces die bovendien gepaard gingen met een nooit geziene dominantie: de gemiddelde voorsprong van de winnaar in die acht veldritten op het nummer drie (vier keer Tom Pidcock, eenmaal Toon Aerts, Laurens Sweeck, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhout)? Liefst 1 minuut en 22 seconden.
Met als uitschieters de 3 minuten en 6 seconden achterstand van Toon Aerts op Wout van Aert in Dendermonde, en de 2 minuten en 7 seconden achterstand van Tom Pidcock op de Kempenaar afgelopen zondag in Overijse – telkens op heel zware omlopen.
Maar zelfs in een vrij snelle cross als Hulst (gemiddeld 25 kilometer per uur) eindigde Pidcock als derde op 1 minuut en 49 seconden van Mathieu van der Poel. De Brit was ook de enige die het verschil met de Grote Twee één keer tot minder dan een halve minuut kon beperken: 11 seconden, in Namen.
Acht op een rij
De reeks van acht opeenvolgende klassementscrossen (Wereldbeker, X2O Trofee en Superprestige) waarin Van der Poel en Van Aert als eerste en tweede finishten, of omgekeerd, is al even uniek in de moderne veldritgeschiedenis. De langste serie immers sinds de start van de Wereldbeker in 1993.
Een verbetering van de reeks die ze zelf in het seizoen 2018/19 neerzetten, toen Van der Poel zes klassementswedstrijden op een rij won voor Van Aert, van Koksijde tot Loenhout. Een evenaring van de serie in het seizoen 2017/18, van Loenhout tot Hoogerheide, toen MVDP vijfmaal won voor WVA, en de Kempenaar één keer de beste was voor de Nederlander.
Het enige duo dat sinds 1993 in de buurt kwam? Sven Nys en Niels Albert, die driemaal een een-twee-serie realiseerden in… vier opeenvolgende klassementsraces: in de seizoenen 2012/13, 2009/10 en 2008/09.
Maar aan de gezamenlijke dominantie van Wout van Aert en Mathieu van der Poel konden ook zij niet tippen. Dat zal zondag op het WK in Oostende (allicht) niet anders zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
