Een historisch fiasco en Van der Poel die tegen de statistieken ingaat: dit was de Ronde van Vlaanderen

© Belga Image

Mathieu van der Poel won zondag zijn tweede Ronde van Vlaanderen. Terugblik op een zotte koers met een geweldige Tadej Pogacar en fiasco’s bij de Belgen, Jumbo-Visma en Quick-Step-Alpha Vinyl.

Van der Poel en zijn statistieken

De Ronde van Vlaanderen toonde zich zondag opnieuw als een unieke koers op de wielerkalender. Het is niet altijd de beste coureur die er als eerste over de finish rijdt. Het gaat in Vlaanderens Mooiste om de goeie benen, maar nog vaker om een goeie kop om op het hoogste schavotje te komen. Dat toonde Mathieu van der Poel zondag nog maar eens door een enorm pokerspel in de sprint perfect af te werken, terwijl het op de heuveltjes vooral Tadej Pogacar was die de toon zette.

Nog meer dan door zijn explosiviteit in de sprint heeft de Nederlander de Ronde in de laatste meters op de Paterberg gewonnen. Hij bleef er in het spoor van de Sloveen en kwam zo haast zonder kleerscheuren als tweede aan de top van de Paterberg aan. Daarmee sprak hij welde statistiek tegen dat wie eerste op de heuvel aankomt ook de koers zal winnen. Dat was namelijk al sinds 2016 en de winst van Peter Sagan zo het geval. De laatste die als tweede over de Paterberg ging en alsnog won, was Alexander Kristoff in 2015, die nu dus zijn opvolger heeft.

Van Der Poel maakte komaf met nog een andere statistiek. Zo was het al sinds 2002 geleden dat de winnaar van de Ronde niet deelnam aan de E3 Harelbeke – Van der Poel verkoos door zijn blessure aan de rug een wat atypischere voorbereiding op het grote werk. De Nederlander won dan weer wel Dwars door Vlaanderen, de opvolger van de Driedaagse van De Panne. In 2011 was de laatste keer dat de Rondewinnaar ook de koers in aanloop naar Vlaanderens Mooiste had gewonnen. Nick Nuyens heeft nu dus eindelijk een opvolger.

De teleurstellende Belgen

In de afwezigheid van Wout van Aert wisten de andere Belgen niet te overtuigen. De meeste hoop lag op Jasper Stuyven vorig jaar nog vierde, en Tiesj Benooit, die in een uitstekende vorm leek te verkeren en al vier keer in de top tien van de Ronde eindigde. Het was uiteindelijk Dylan Teuns die, zonder kasseikoersen in de benen, zondag de beste landgenoot werd met een zesde plaats. Hij is zelfs de enige Belg in de top tien. Voor een dergelijke prestatie moeten we al teruggaan tot 1995, toen Johan Museeuw als winnaar de enige Belg bij de beste beste tien van de Ronde was. Tiesj Benoot en Hendrik Redant werden zondag pas dertiende. En dan hebben we nog niet gesproken over de verrassing van vorig seizoen in Parijs-Roubaix met Florian Vermeersch die dit jaar pas op een 76ste plaats strandde in de Ronde.

Florian Vermeersch bolde zondag pas als 76ste over de meet in Oudenaarde
Florian Vermeersch bolde zondag pas als 76ste over de meet in Oudenaarde© Belga Image

In de monumenten is het dit jaar wat magertjes voor de Belgen met slechts twee toptienplaatsen in Milaan-Sanremo en de Ronde. In 2021 was dat wel heel wat anders met een overwinning voor Stuyven in de Primavera, twee podiumplaatsen (Van Aert derde in Sanremo en Van Avermaet derde in de Ronde) en een vierde, vijfde, zesde en zevende plaats in Oudenaarde.

Jumbo-Visma stuikt in elkaar

De tridente van het Nederlandse team moest de overwinningsdromen van Van der Poel en Pogacar breken. Alle ogen waren vorige week nog gericht op Wout van Aert, maar die testte nog positief op corona. Maar in zijn afwezigheid vielen ook Christophe Laporte en Tiesj Benoot naar de achtergrond, terwijl die in de voorbereiding nog perfecte doublures leken te zijn voor de Belgische kampioen.

De afwezigheid van Van Aert heeft zonder enige twijfel de plannen van Jumbo-Visma volledig door elkaar geschud in een koers die het met zijn drie toppers hoopte controleren. Maar er was ook pech mee gemoeid, want Laporte kwam terecht in een val met ook nog Vermeersch en Anthony Turgis. Het is moeilijk te zeggen hoeveel deze kleine omweg in de sloot de Fransman heeft teruggedrongen , want hij begon goed en kwam uiteindelijk nog als negende over de finish. Tiesj Benoot hinkte dan weer de hele tijd achterop. Op de tweede klim van de Oude Kwarement leek hij misschien nog wel bij de beteren in koers, maar moest uiteindelijk toch Stefan Kung en Dylan Teuns laten gaan in een poging die hij zelfs was begonnen na de laatste klim van de Paterberg.

Net als in de tijd van Quick-Step, toen soms werd gezegd dat de afwezigheid van Tom Boonen andere coureurs deed openbloeien, zien we nu dat de aanwezigheid van een grote leider andere renners boven zichzelf kan doen presteren. Het werd in de Ronde pijnlijk duidelijk.

Tiesj Benoot viel zondag tegen met een dertiende plaats.
Tiesj Benoot viel zondag tegen met een dertiende plaats.© Belga

Historisch fiasco voor Lefevere

De Wolfpack leek zondag compleet spoorloos te zijn tussen Antwerpen en Oudenaarde. De eerste van het pak, titelverdediger Kasper Asgreen, kwam pas als 23ste over de finish. Een groot fiasco, maar wel volledig in lijn met een mislukte voorbereiding waarbij de beste plaats voor een renner de 14e plek van Jannik Steimle in Dwars door Vlaanderen was.

Quick-Step-Alpha Vinyl probeerde desondanks zijn plaats in Vlaanderens Mooiste, waarvan het drie van de laatste vijf edities had gewonnen, te eren. We zagen Tim Declercq, die enkele weken aan de kant stond, vele kilometers aan de kop van het peloton rijden, evenals Yves Lampaert die meeglipte in de aanval. En Kasper Asgreen kon dan weer volgen tijdens de stevige uithaal van Pogacar op de tweede beklimming van de Oude Kwaremont.

Het leek er toen nog op dat de Wolfpack waarschijnlijk op het beste moment zou ontwaken, maar op de Paterberg werd de titelverdediger erg teruggedrongen en verdween uiteindelijk, ook niet geholpen door een mechanisch probleem op de Koppenberg en de matige prestaties van Zdenek Stybar en Florian Sénéchal, beiden anoniem tijdens de heilige week.

Het was al van 2013 geleden dat de beste renner van een ploeg van Patrick Lefevere pas buiten de top 10 terug te vinden is. Dat was toen Sylvain Chavanel in afwezigheid van Boonen die al in het begin van de koers moest opgeven. En in 2007 was het Boonen zelf die als beste Quick-Steprenner pas 12e werd.

Het is bovendien al 22 jaar geleden dat de beste Quick-steprenner verder dan plek 20 te vinden was. In 2000 was het Daniele Nardello die 21ste werd. En zelfs dat was nog beter dan het voorbije weekend. Quick-Step heeft genoeg huiswerk meegekregen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content