Hoe Wout van Aert… wereldkampioen Tom Boonen evenaarde

© Getty
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

In zijn ruim zeven en een half jaar als profrenner realiseerde Wout van Aert al veel. Toch blijft hij de persoonlijke primeurs opstapelen, zoals ook in de Tour of Britain.

Nog voor de eindstreep keek hij zondag in Aberdeen even achter zich, Wout van Aert. Om te kijken waar Ethan Hayter zat. Als die geen tweede werd, zou de Kempenaar – mits hij zelf zou winnen – immers de eindzege van de Tour of Britain op zak steken.

En zo geschiedde: de 22-jarige Britse allrounder eindigde pas als 11e, Van Aert won na een machtige sprint. Waarin hij nochtans eerst wat ingesloten raakte in het wiel van Mark Cavendish, maar met enkele machtige pedaalslagen in de slothectometer nog ‘oudjes’ André Greipel en Mark Cavendish simpel remonteerde.

Goed voor Van Aerts vierde ritoverwinning in vier verschillende sprinten: op een licht hellende finish in Bodmin, op de twee kilometer lange en zeer steile Llandudnoklim in Great Orme, als snelste van een kopgroep van acht renners in Gateshead na een heuvelachtige finale, en ten slotte een ‘gewone’ vlakke massasprint in Aberdeen.

Het strafste nummer was ongetwijfeld dat in Great Orme, op een ‘Muur van Hoei-aankomst’, waar hij de hyperspecialist van dat soort beklimmingen, Julian Alaphilippe, aftroefde. De Jumbo-Vismarenner moest er zich bijna letterlijk dubbel plooien op de steilste stroken, met een hartslag tot voorbij de grens van 200. Maar zo zette hij wel een persoonlijk wattagerecord over vijf minuten in een koers neer. Een statement dat kon tellen, tegen de wereldkampioen. Ook al moest Van Aert daarna minutenlang als een vis op het droge naar adem happen. Dan leken zijn drie andere ritzeges bijna kinderspel.

Het leverde de Herentalsenaar zijn derde eindoverwinning in een rittenkoers op de weg op, na de Ronde van Luik in 2014 (nationale kalender) en de Ronde van Denemarken in 2018 (UCI). Toen won hij echter ‘slechts’ twee en één etappe. In de Tour of Britain dus vier, de eerste keer in zijn carrière (inclusief het veldrijden) dat hij over een tijdspanne van acht dagen zoveel wedstrijden won.

Weliswaar in een ronde van geen WorldTour-, maar van Procategorie, met ‘slechts’ zeven WorldTourteams aan de start. Niettemin opboksend tegen zeer sterke selecties van Deceuninck-Quick-Step (Alaphilippe, Ballerini, Lampaert, Honoré, Cavendish) en INEOS Grenadiers (Hayter, Kwiatkowski, Dennis, Porte).

In het spoor van Boonen

Tegen die toppers op vier verschillende manieren een ritzege behalen én het eindklassement winnen, dat is in het moderne wielrennen zeer zeldzaam. In 2018 won Arnaud Démare in de Tour Poitou-Charentes weliswaar alle vijf etappes, maar op een tijdrit na in vier ‘gewone’ massasprinten, en met een nog zwakkere bezetting.

Hetzelfde gold voor Alessandro Petacchi, die in 2006 de vijf etappes van de Niedersachsen-Rundfahrt naar zijn hand zette via vijf massasprinten.

Voor een Belg die hetzelfde realiseerde als Van Aert afgelopen week moeten we ook naar dat jaar, 2006, terugkeren. Toen won Tom Boonen vier van de vijf ritten en het eindklassement van de Ronde van Qatar. In zijn eerste koersdagen als… wereldkampioen (van Madrid 2005) – al dan niet een gunstig voorteken voor Van Aert richting het WK in eigen land.

Voor nog andere landgenoten die vier ritzeges behaalden én een ronde wonnen, moet je nog veel verder terugkeren: naar 1989, toen Eric Vanderaerden dat realiseerde in de Ronde van Ierland, en naar 1984, toen Eddy Planckaert heerste in de Ster van Bessèges.

Klaar voor WK

Los van die opvallende statistiek viel de voorbije week vooral op hoe het koersplezier van Wout van Aert afspatte, telkens benadrukkend hoezeer hij zich amuseerde op Engelse wegen, in een ongedwongen sfeer, zonder al te grote media-aandacht. En zich toch perfect kon voorbereiden op zijn allergrootste doel van zijn seizoen/carrière: het WK in Brugge/Antwerpen. Mét de luide boodschap dat hij het kopmanschap van de Belgische ploeg alléén wil en zal dragen, ondanks een vliegende Remco Evenepoel.

Een garantie voor de wereldtitel is dat niet, maar aan zijn piekvorm, al zijn derde van het seizoen, zal het alleszins niet liggen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content