‘Iedereen stond in het geel’

Straks gaat de Ronde van Frankrijk van start in Brussel. Slechts weinig Belgen kunnen zeggen dat ze in het geel door eigen land reden. Het overkwam Marc Wauters in 2001. ‘Ik heb de beelden al honderd keer herbekeken.’

Het is al de 49e keer dat de Ronde van Frankrijk, die aan zijn 106e editie toe is, door België trekt. Hoeveel Belgen konden met de gele trui pronken in eigen land? Onze redactie telde er zestien. Tom Boonen was de laatste in 2006. Daarvoor was het de beurt aan Marc Wauters, die in 2001 de tweede rit naar Antwerpen won, het geel veroverde en op slag een volksheld werd in zijn woonplaats Lummen.

“Hoe zou ik die dagen ooit kunnen vergeten? Ik heb de beelden al honderd keer herbekeken en iedere dag klampt iemand me aan om over die gele trui te beginnen. Zelfs na 18 jaar nog”, vertelt Marc Wauters aan de telefoon.

Hij herinnert zich nog ieder detail, van de tactiek met zijn ploegmaat Erik Dekker tot de laatste kilometer en de fout van medevluchter Arnaud Pretot. “Erik zei me dat het een snelle wedstrijd moest worden en dat ik mee vooraan moest zitten. Al heel snel waren er drie vertrokken en daar gingen we met een man of dertien achteraan. Ze namen ons niet meer terug en de aanval brak helemaal open. Plots zat ik in een geweldige positie om de rit te winnen. Zeker toen Pretot in de laatste kilometer ineens op kop ging rijden en me zo onverwacht in een zetel zette. Het ging allemaal zo snel. Ik had geen tijd om te beseffen dat ik de rit gewonnen had en vijf minuten later stond ik ineens in het geel op het podium. Ongelooflijk.”

Legioen supporters

Wauters mocht de volgende dag dus in het geel over de Belgische wegen rijden en zelfs door zijn woonplaats, Lummen. “Ik denk dat het nog nooit gebeurd is dat een geletruidrager door zijn eigen dorp gereden is. Ik vond het eerst al geweldig dat de Tour door Lummen trok, die gele trui maakte het nog onvergetelijker”, geniet Wauters nog na. Het was een doortocht om nooit te vergeten. “Het was de bedoeling om te stoppen, maar dat werd me niet gegund door het peloton. Ik probeerde wat voorop te raken, maar het ging zo snel dat ik mijn vrouw enkel een vluchtig kusje kon geven en onmiddellijk de fiets weer op moest.”

Dat was buiten zijn legioen supporters gerekend die prompt de weg blokkeerden. Zo konden de renners niet meer door tot grote frustratie van de politie. “Ze waren ongelooflijk. Iedereen stond in het geel met de truitjes die we de avond ervoor nog hadden gedrukt. We hadden er 2000 laten drukken en ze waren tegen 9 uur ’s morgens al uitverkocht. Als we er 20.000 hadden gemaakt, waren die waarschijnlijk ook allemaal weg geweest. Iedereen stond in het geel. Het was een ongelooflijk volksfeest in Lummen. Zonder twijfel twee dagen die ik nooit zal vergeten.”