Nadat hij in de Tour had opgegeven met een pijnlijke rug, onthulde Egan Bernal onlangs het dieperliggende probleem: een beenlengteverschil die een hernia veroorzaakt. Kan dat zijn carrière in gevaar brengen? We vroegen het aan osteopaat Yves Jochems.
Een pijnlijk beeld was het, hoe titelverdediger Egan Bernal in de Tourrit met aankomst op de Grand Colombier amper nog vooruit kwam. Nochtans leek hij niet erg af te zien, het leek hem vooral aan kracht te ontbreken. Zelfs Wout van Aert, die de helft van de col op kop had gesleurd, finishte in zijn zog op de top, ruim zeven minuten na ritwinnaar Tadej Pogacar.
De Colombiaan spartelde nog een etappe verder, maar kwam niet meer aan de start van de 17e rit. Officiële, oppervlakkige verklaring van Bernal en zijn ploeg: een pijnlijke rug.
Eind oktober gaf de Tourwinnaar van 2019 in een interview met ESPN Colombia meer duiding over zijn rugblessure: “Een beenlengteverschil veroorzaakt scoliose, een kromming in mijn rug, waardoor een schijf in mijn wervelkolom is geraakt, die normaal de toevoer van glucose aan mijn benen zou moeten regelen”, aldus Bernal.
Te bruuske switch
Een te snelle heropbouw richting het uitgestelde wielerseizoen deed volgens hem de pijn verergeren. Bernal had in het voorjaar tijdens de coronalockdown in Colombia vele uren op de rollen moeten rijden, en toen hij vanaf juni weer buiten mocht fietsen, reeg hij de monsterritten van zes à zeven uur, met vele duizenden hoogtemeters in het Colombiaanse hooggebergte, aan elkaar.
Hoogstwaarschijnlijk gaat het bij hem over een discushernia wat kan leiden tot krachtsverlies in een aantal grote spiergroepen van het (onder)been. Nefast voor een profrenner.’
Waarna de renner van Team INEOS eind juli naar Europa reisde, meteen de Route d’Occitanie op zijn naam schreef en tweede werd in de Tour de l’Ain, na Primoz Roglic. Mooie resultaten, maar echt flitsend zoals de voorbije jaren was de Colombiaan niet bergop.
Dat bleek in de daaropvolgende Dauphiné, toen hij een eerste keer opgaf met een pijnlijke rug. “Van nul direct overschakelen naar intensieve trainingen en races in Frankrijk heeft wellicht de zenuw in mijn ruggenwervel extra belast. We zijn nu met alle dokters in de staf aan het onderzoeken waar de pijn precies vandaan komt”, verklaarde Bernal vorige week op de Colombiaanse tv.
Die pijn is nochtans niet nieuw. “Ik had er al last van toen ik (in 2019, nvdr) de Tour won, maar ook toen ik mijn eerste Tour reed (in 2018, nvdr) en zelfs toen ik nog mountainbikete (als jeugdrenner, nvdr)”, aldus Bernal.
Sciatique
De vraag is: hoe ernstig is dit probleem, waar de Colombiaan al enkele jaren mee sukkelt? Osteopaat Yves Jochems, die al met vele topsporters werkte, geeft meer uitleg: “Omdat ik de details niet ken, is het moeilijk om een precieze diagnose en prognose van zijn herstel te maken. Maar Bernal heeft naar eigen zeggen dus scoliose, veroorzaakt door een beenlengteverschil. Zo ontstaat een verkeerde drukverdeling op de tussenwervelschijf, waardoor die gaat uitpuilen.”
“Hoogstwaarschijnlijk gaat het bij hem over een discushernia: daarbij duwt een tussenwervelschijf tegen de heupzenuw, de nervus ischiadicus. Dat veroorzaakt ischialgie, in de volksmond sciatique, of pijn over het verloop van die zenuw. Dat kan ook tot krachtsverlies leiden in een aantal grote spiergroepen van het (onder)been: hamstrings, kuitspieren… Voor een profrenner is dat uiteraard nefast.”
Om scoliose en ischialgie te behandelen zijn er verschillende opties volgens Jochems: “Je kan zo’n hernia in een acute fase aanpakken met medicatie, met manuele therapie bij een kinesist, osteopaat of chiropractor en/of met oefentherapie in de fitness. Op basis van de filmpjes die Bernal de voorbije weken op social media heeft gepost, doet hij nu vooral preventieve oefeningen, om zijn beenspieren te verstevigen en om een ‘spiercorset’ rond de lage rug op te bouwen die hem een grotere stabiliteit moet geven. De vraag is hoeveel winst daarbij nog te halen is, want Bernal zal in het verleden vermoedelijk al veel corestability-oefeningen hebben gedaan. Daarmee zal je het beenlengteverschil en de kromming in de ruggenwervel ook niet ‘rechttrekken’.”
Dat Bernal met die hernia vorig jaar de Tour won, lijkt aan te geven dat het geen onoverkomelijk probleem vormt.’
Een inlegzool garandeert volgens Jochems ook geen definitieve oplossing. “Dat kan, maar het is altijd onzeker hoe het bekken en de lage rug daarop reageren en wat het effect op de symptomen is. Sommige atleten/patiënten krijgen met een inlegzool zelfs méér last. Waarschijnlijk omdat scoliose een aanpassing is van het lichaam en een zooltje dan een nieuwe aanpassing vergt.”
Geen operatie
Volgens Egan Bernal is van een operatie voorlopig geen sprake, waardoor hem wel “een maandenlange revalidatie” wacht. Opereren is dan ook de laatste optie, vertelt Jochems. “Alleen als alle andere therapieën – medicatie, manuele behandeling, spierversterkende oefeningen… – of een combinatie daarvan niet het gewenste resultaat geven.”
“Bernal is echter pas 23, dus geloof ik niet dat alle behandelingsopties uitgeput zouden zijn. Een operatie geeft vaak in eerste instantie wel goede resultaten, maar een aanzienlijke deel van de patiënten hervalt op halflange termijn. Het blijft nog altijd een invasieve ingreep, waarbij littekenweefsel gevormd kan worden, met bewegingsrestricties als mogelijk gevolg.”
Belangrijkste vraag: kan dit probleem Bernals veelbelovende carrière hypothekeren? “Ja, als het een ernstige vorm van scoliose en een hernia is, afhankelijk van de plaats en de mate van de uitpuiling van de wervelschijf. Maar details daarover weten we dus niet”, zegt Jochems.
“Gaat het om een lichtere vorm, dan is topsport perfect mogelijk. Allicht rijden er zelfs renners rond met een hernia zonder dat ze het zelf weten. De medische staf van Team Sky/INEOS zal Bernal bij zijn transfer (in 2018, nvdr) ongetwijfeld grondig hebben gescreend, en toen was dat beenlengteverschil en die scoliose blijkbaar geen belemmering om hem aan te werven. En dat Bernal ermee vorig jaar de Tour won, lijkt aan te geven dat het geen onoverkomelijk probleem vormt. Tenzij de hernia nu een pak erger is geworden, maar dat is dus gissen.”
Geen Strava-updates meer
De revalidatie belette Bernal ook niet om in de weken na de Tour te blijven fietsen, in Monaco en vervolgens thuis in Colombia. Op zijn Strava-account postte hij bijna dagelijks ritten van 50 tot ruim 100 kilometer, met een uitschieter van 138 kilometer op 6 november. Vreemd genoeg werd de account sindsdien niet meer geüpdatet en ook op zijn social media-accounts zijn er geen nieuwe posts of filmpjes van zijn revalidatie meer verschenen.
Afwachten dus hoe zijn revalidatie zal verlopen en of Bernal weer op het hoogste niveau zal terugkeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
