Man van de Rit: De revanche van Fabian Cancellara, ook op zichzelf

Tourspecialist Walter Pauli kiest elke dag de ‘Man van de Rit’.

Ook al kampte zijn grote uitdager Tony Martin met een fatale lekke band, de prestatie van Fabian Cancellara in de proloog te Luik blijft fenomenaal. Hij pakt niet alleen de eerste ritzege (en dus ook de gele trui), al sinds 2007 is Fabian Cancellara onklopbaar in de inleidende tijdrit op de Tour, tenminste in de jaren dat zo’n proloog of tijdrit in het schema is opgenomen. Dat was zo in Londen (2007), in Monaco (2009), in Rotterdam (2010) en nu in Luik, waar hij trouwens in 2004 zijn eerste Tourproloog van zijn carrière won.

Daarmee hoort hij bij de beste proloogrijders ooit. Alleen Bernard Hinault was nog straffer: die won in 1980 (Frankfurt), 1981 (Nice), 1982 (Bazel), 1984 (Montreuil-Noisy le Sec) en 1985 (Plumelec). Dat in dat rijtje 1983 ontbreekt, komt alleen maar omdat dat jaar knieperikelen Hinault tot forfait dwongen.

Voor Cancellara en zijn team is het om meer dan één reden een bijzondere opsteker. Er waren twijfels aan de Zwitser zelf. Vorig jaar werd hij op bijna alle belangrijke afspraken geklopt door Tony Martin: het leek erop alsof we getuigen waren dat de jonge pretendent de oude heerser van de troon aan het stoten was. Dit jaar kenden zowel Cancellara als Martin hun portie zware pech (valpartijen in het voorjaar). Beiden waren uit op revanche, beiden mikten daarvoor op de Tour.

Cancellara heeft als eerste genoegdoening. Ook op zichzelf. Vorig jaar was er geen proloog, maar eindigde de eerste rit op de pittige helling van Mont des Alouettes. De vooravond van de Tourstart twitterde de Zwitser toen dat hij vanuit zijn hotelkamer flarden muziek opving die hem van de aankomst toewaaiden: de generale repetitie voor de ‘ceremonie protocollaire’ voor de winaar, “en hoe zeer hij al uitkeek om dat morgen opnieuw te horen.” Daags nadien werd hij op zijn waarde geklopt door Philip Gilbert, in die Tour vond hij nooit zijn superbenen terug, ook niet in de grote tijdrit, waar Tony Martin veel te sterk was. Dit jaar is dat anders.

Cancellara’s zege ook een opsteker voor zijn ploeg, Radioshack-Nissan. De voorbereiding op de Tour verliep in mineur: forfait van kopman Andy Schleck (na een val in de Dauphiné), en afwezigheid van manager Johan Bruyneel, een gevolg van de nieuwe Amerikaanse dopingbeschuldigen tegen Lance Armstrong, een zaak waarin ook Bruyneel rechtstreeks betrokken is.

Het maakt er zege van Cancellera nog meer welgekomen. Voor tijdrijders is de proloog van de Tour de France sowieso wat voor spurters de aankomst op de Champs Elysées is: het is hun ‘klassieker’, in da specifieke genre de meest gegeerde en dus belangrijkste zege van het seizoen. Het WK tijdrijden heeft natuurlijk ook zijn importantie, maar de Tourproloog trekt een véél groter publiek aan, en die eerste gele trui staat minstens zo hoog in aanzien als de regenboogtrui voor tijdrijders – die ook alleen voor die discipline uit de kast mag worden gehaald. Ook al bestaat de kans dat Cancellara die na de eerste echte rit naar Seraing al kwijt is. In de toptien zaten immers ook mannen met appetijt voor de aanval of een lastige sprint, zoals Sylvain Chavanel (vierde), Edvald Boasson Hagen (vijfde) en thuisrijder Philippe Gilbert (negende).

En voor de Belgische supporters die voetstoots aannemen dat Jürgen Van den Broeck alleen maar moet opletten niet te vallen om in Parijs het podium te halen, toch dit. Met zijn puike prestatie (achtste) toonde de taaie Rus Denis Menchov – in 2010 nog derde (zelfs tweede na de schrapping van Cotantador) en door velen uit het oog verloren omdat zijn ploeg vorig jaar niet mocht meedoen – al dat de strijd voor de ereplaatsen intens zal zijn.

Walter Pauli