De Nederlander Niki Terpstra, een ploegmaat van Tom Boonen bij Omega Pharma-Quick.Step, heeft de 112e Parijs-Roubaix op zijn naam geschreven.
Niki Terpstra heeft Parijs-Roubaix gewonnen voor de Duitser John Degenkolb en de Zwitser Fabian Cancellara. Sep Vanmarcke werd vierde. De 29-jarige Nederlander, die eerder dit jaar al Dwars door Vlaanderen won, volgt op de erelijst Cancellara op.
Tom Boonen, een ploegmaat van Terpstra, werd tiende en greep dus naast de vijfde eindzege in de ‘Hel’ die van hem de recordhouder aller tijden had kunnen maken. Boonen kleurde wel mee de koers door na 203 km in de aanval te gaan. Hij had het gezelschap van Bert De Backer, Geraint Thomas, Thor Hushovd, Bram Tankink en Yannick Martinez. Met een voorsprong van 35 seconden op het peloton vlamden zij de kasseien van Mons en Pévèle op.
Nadien vervoegden Maarten Wynants en Peter Sagan de leiders. Laatstgenoemde gooide wat verderop nog een bommetje door er alleen vandoor te gaan.
Na Carrefour de l’Arbre, op 15 km van de streep, kregen we evenwel vijf leiders: Fabian Cancellara, Sep Vanmarcke, Zdenek Stybar, Peter Sagan en John Degenkolb. Even verderop kwamen Boonen, Niki Terpstra, Bradley Wiggins, Geraint Thomas, Bert De Backer en Sebastian Langeveld nog vanuit de achtergrond terug. Boonen had in de finale naar eigen zeggen meermaals problemen met zijn versnellingsapparatuur.
Met nog 6 km te gaan, demarreerde Niki Terpstra. Bij het inrijden van de wielerpiste in Roubaix bleef hij de topfavorieten twintig seconden voor.
Terpstra: “Mooiste zege uit mijn carrière”
Niki Terpstra volgt Servais Knaven, laureaat in 2001, op als laatste Nederlandse winnaar van de helleklassieker. “Parijs-Roubaix is toch een heel speciale klassieker”, reageerde hij op de wielerpiste in Roubaix. “Dat ik deze hier heb kunnen winnen, kan ik bijna nog niet geloven.”
“Toen Tom Boonen ging, viel het even stil in het peloton. Spijtig genoeg kwam er dan toch weer snelheid in de groep want ik dacht even dat de beslissing gevallen was. Het bleef een heel rare koers want na iedere kasseistrook kwamen er weer een pak jongens terug. Je moest echt heel geconcentreerd blijven en telkens weer knokken en wringen voor je positie om voorin te blijven. Uiteindelijk kwam het dan toch goed. Op Carrefour de l’Arbre was er opnieuw een schifting en bij de kasseizone van Hem was voor mij het teken gekomen om nog eens vol aan te gaan. Achter mij moeten ze net iets te lang gewacht hebben om te reageren, want ik had direct een mooie kloof. Ik moest dan de laatste 7 kilometer alles geven om de mooiste zege uit mijn carrière te boeken.” (Belga/MI)
